Нэр үг
уртасгагч [нэр үг]
урт болгогч утас уртасгагч (утсыг улам урт болгох хэрэгсэл).
уртасгал [нэр үг]
уртасгах үйлийн (нэр үг)
уртатгал [нэр үг]
уртатгах үйлийн нэр уртатгалын тэмдэг (тод үсгийн урт эгшгийг тэмдэглэх тэмдэг), үгийн уртатгал (үгийн урт дуудах хэсэгт тэмдэглэх тэмдэглэгээ).
уртраг [нэр үг]
газар зүйн тодорхой меридианаас градусаар илэрхийлэгдсэн зай өргөрөг
уртсал [нэр үг]
уртсах үйлийн (нэр үг)
уруй [нэр үг]
их хэмжээний шавар, элс, хайрга чулуу зэргийг агуулсан нэн аюултай үерийн эрчтэй ус уруй авах (үерийн ус гэр дотуур урсах), уруй туулах (үерийн ус гудамж зээлээр урсах), уруйд эвдэрсэн бэлчээр (үерийн уснаас болж хагарч, ургамал ногоо нь муудсан бэлчээр).
уруйдас [нэр үг]
голын гүехэн устай буюу нарийссан хэсэг дэх усны урсгалаар туугдан ирсэн мод, үндэс хожуул зэрэг зүйлсийн бөөгнөрөл.
уруудал [нэр үг]
уруудах үйлийн нэр уруудал доройтол (хоршоо үг) (хэрэг явдлын бүтэлгүй, муу байдал).
урхавч [нэр үг]
урхи.
урхаг [нэр үг]
шалтгаан, уг учир, учир шалтгаан уг урхаг (хоршоо үг) (юмны учир шалтгаан) өвчний үлдэц өвчний урхаг (өвчний үлдэц) хэрэг явдлын хор уршиг урхаг ихтэй хэрэг (хор нөлөө ихтэй хэрэг).
урхи [нэр үг]
ан амьтныг барих чангардаг гогцоо, оосор бүхий нэгэн зүйл агнуурын хэрэгсэл урхи тавих (ямар нэг амьтан барихаар мөр дээр нь урхи зүүх), оготны урхи (оготны нүхэнд тавих занга), урхи тор (хоршоо үг) (ан барих зориулалттай хэрэгсэл) цалам
урхивч [нэр үг]
урхи урхины сав.
урхич [нэр үг]
урхи хэрэглэхдээ чадамгай.
урхичин [нэр үг]
урхи хэрэглэдэг хүн, урхи тавьдаг хүн.
урц [нэр үг]
гурван мод босгож толгойг нь нийлүүлэн боогоод, ан амьтны арьс, үйс, холтос, бөс даавуу зэрэг эдээр бүрсэн сууц, овоохой өвсөн урц (өвсөөр овойлгон хийсэн нэгэн зүйл оромж), холтсон урц (холтсоор овоолон барьсан оромж), урц гэр (хоршоо үг) (монгол үндэстний сууц), урц овоохой (хоршоо үг) (хэд хэдэн мод босгож үзүүрийг нь нийлүүлэн боогоод бусад модыг нь түүнд дэрлүүлэн ан амьвтны арьс, үйс холтос зэргээр дулаалж, овоолон барьсан сууц).
урч [нэр үг]
урчлах хүн.
урч [нэр үг]
урч хулгана (амьтан судлал) (бие бяцхан, сүүлээрээ ороолгодог, ар тал нь шар, хэвэл цагаан шаргал нэгэн зүйл хулгана).
урчин [нэр үг]
урлагчин.
урчууд [нэр үг]
олон уран хүн, уран гоёмсог үйлдэгч хүмүүсийн бүлэг монгол урчуудын бүтээсэн (монгол уран хүмүүсийн хийсэн) урчуудын артель (олон уран хүмүүсээс бүрдэх жижиг үйлдвэр).
уршиг [нэр үг]
чирэгдэл, яршиг уршиг болох (чирэгдэл болох, яршиг болох), уршиг удах (хэрэг удах, төвөг удах), уршиг тарихуршиг чирэх (балагтай, яршигтай хэрэг хийх, төвөг чирэгдэл учруулах) дайны уршиг (дайны хор хөнөөл), ослын уршиг (ослоос гарсан муу үр дагавар), уршиг балаг (хоршоо үг) (балаг чирэгдэл), уршиг будлиан (хоршоо үг) (эмх замбараагүй байдал, төвөг чирэгдэл), уршиг самуун (хоршоо үг) (гай хор хөнөөл, эмх замбараагүй байдал),