Нэр үг
хошлон [нэр үг]
эсрэг тэсрэг эрчтэй дээсийг хоёр буюу гурав дөрвөөр зэрэгцүүлэн оёсон нь, хошилж оёсон уяа, монгол гэрийн бүслүүр гэрийн хошлон (гэрийн бүслүүр), хошлон бүслүүр (хошилж үйлдсэн бүслүүр), хошлон дээс (эсрэг тэсрэг эрчтэй дээс), хошлон олом (дээс хошилж үйлдсэн олом), оосор хошлон (дээс хошилж үйлдсэн оосор, бүслүүр).
хошлох [нэр үг]
нар хошлох (нарны гэрэл, агаарын буданд уусч нарыг тойрон туяа гарч үзэгдэх, нар хүрээлэх).
хошлуур [нэр үг]
хошлон.
хошмог [нэр үг]
юмны зах хормойгоор янзалж хөвөөлсөн эмжээрийн дотуур нарийн хосолсон хош мөшгөөр хошмогтой хантааз (нарийн мөшгөөртэй хантааз), хошмогтой дээл (нарийн мөшгөөртэй дээл), хошмог татах (хошмог оёх).
хошмогтой [нэр үг]
гадна талаар өргөн, дотор талд нь нарийн хар, улаан бөсөөр хошмог тавьсан цагаан нэхий дээл.
хошоо [нэр үг]
холбоо шүлэг хошоотой бол холбо. зуун билиг.
хошоо [нэр үг]
солонголон хийсэн нарийн тууз, хошмог.
хошоочин [нэр үг]
эр эмээр хослон яваа жигүүртэн хошоочин нугас (эр эм хос нугас), хошоочин тогоруу (эр эм хос тогоруу).
хошуу [нэр үг]
юмны шувтарч дуусах үзүүр хэсэг анжисны хошуу (анжисны газар хагалах үзүүр хэсэг), бийрийн хошуу (а.бийрийн зурах үзүүр б.бийрийн үсийг хамгаалах дугтуй), гутлын хошуу (гутлын хоншоор), онгоцны хошуу (онгоцны ус зүсэх өмнө үзүүр тал), уулын хошуу (уулын шувтан үзүүр), үзэгний хошуу (үзэгний бичих үзүүр), хадан хошуу (гол буюу жалга руу шааж орсон уулын хамрын шувтарга хадан үзүүр), хошуу туугдас (гол горхины урсгалаар туугдаж уулын бэл, ам хөндийн адагт хуримтлагдаж тогтсон сэвсгэр хурдас чулуулаг), хошуу арал (голын хөндийн налуу болон дэнжийн хэсэг тасран салснаас үүссэн, шар усны үерт автдаггүй бэсрэг арал).
хошуу [нэр үг]
хүн амьтны ам хамрын үзүүрийн тус газар хошуу хүргэх (а.үнсэж таалах б.(шилжсэн утга) хов хэлэх), шувууны хошуу (шувууны амны дээд доод шовх хос эвэрлэгээс бүтэх хавчих тонших үзүүр), таван хошуу мал (хонь, ямаа, үхэр, адуу, тэмээ), хошуу билүүдэх (хэрэлдэхээр зэхэх), хошуу дүрэх (өөрт хэрэггүй, хамаагүй зүйлд хөндлөнгөөс оролцох, илүү үг хэлэх), хошуу дэвсэх (тал засан аргадах), хошуу нэмэххошуу нэмэрлэх (а.ажил хийхийн оронд дэмий хоосон үг ярих б.үг нэмэрлэх, зөвлөгөө өгөх), хошуу өргөх (хов зөөх), хошуу тосдох (а.юм идэх б.идэх хоолтой явах), хошуу хавчуулах (а.хов жив зөөх б.бусдын ярианы дундуур хөндлөнгөөс орж ярих), хошуу холбох (а.их л дотно байдалтай тэрүүхэндээ юм ярих б.зэрэгцэн явах), хошуу хүргэх (хов зөөх), хошуу худалдах (хов зөөж, хов мэдүүлж шан авах), хошуу цорвойх (хошуу дэвсэх, бусдыг гуйж царайчлах), зэс хошуу (алтан хошуу), алтан хошуу (бусдыг сэмээр ховлон, хов зөөдөг хүн, ховч), алтан хошуу өргөх (хов зөөх), хошуу нэмэхэд амар, хуруу нэмэхэд хэцүү (зүйр үг) (ажлыг хэлэхэд амар, хийхэд хэцүү), хошуу нэмэхээр хуруу нэм (зүйр үг) (ажил хийж байхад ам яриа нэмэхийн оронд гар биеэр тусал), нохойн хошуу (ургамал судлал) (иш мөчирт сондуу бүхий бутанд ургадаг жимс, өнгө улаан, амт хүчтэй, эмнэлэгт хэрэглэнэ).
хошуу хуучир. [нэр үг]
аймгуудын удирдлагад захирагдаж байсан орон нутгийн засаг захиргааны хуваарь хааны хошуу (хааны албат ардыг баримтлан захирч, хэрэг зүйлийг эрхлэн гүйцэтгэх аймгийн дор захирагдах хуваарь), вангийн хошуу (вангийн албат ардыг баримтлан захирч, хэрэг зүйлийг эрхлэн гүйцэтгэх аймгийн дор захирагдах хуваарь), засгийн хошуу (засаг ноёны албат ардыг баримтлан захирч, хэрэг зүйлийг эрхлэн гүйцэтгэх аймгийн дор захирагдах хуваарь), хошуундаа цуутай, хотолдоо ээлтэй (зүйр үг) (олонд хүрээлэлтэй, нэр хүндтэй), хошуу дарга (хошууны дарга), хошуу захирагч (хошууны албан хэргийг хамааран захирах хүн), хошуу ноён (хошуу нутгийн хүн ардыг захирагч), хошуу тамга (хошууны захиргаа), хошуу хийд (хошуунд харъяалагдах хийд), хошуу хүрээ (хошуунд харъяалагдах хүрээ), хошууны бээс хуучир. (урьдын цагт угсааны дөрвөн зэрэг хэргэмийн дөрөвдүгээр зэрэг), хошууны хатан хуучир. (хошууны бээсийн хатан), хошууны авхай хуучир. (хошууны бээсийн охин), хошууны тавнан хуучир. (хошууны авхайн эр), нутаг хошуу (хоршоо үг) (тухайн хүний төрж өссөн буюу харъяалалтай газар).
хошуувч [нэр үг]
хорт утаа, хий, халдварт өвчин зэргээс хамгаалж ам хамарт өмсөх хэрэгсэл турж эцсэн малд нэмэгдэл тэжээл өгөх уут хүн, амьтныг урж шархдуулахаас сэргийлсэн нохойн хошуунд углаж хэрэглэх з(үйл үг)
хошуумал [нэр үг]
хошуумал сум (хошуут сумны адил болоод арай бяцхан сум).
хошуумал [нэр үг]
хошуумал тутарга (ургамал судлал) хөгшилсөн тутарга амуугийн адил болоод амт муутай нэгэн зүйл будаа.
хошуучлагч [нэр үг]
хошуучлан манлайлагч.
хошуучлал [нэр үг]
хошуучлах үйлийн (нэр үг)
хөв [нэр үг]
усны тогтоол гүн газар голын хөв (голын тогтоол хэсэг, голын гүнзгий газар), нуурын хөв (нуурын гүнзгий хэсэг) усны урсгалын хаягдлаар хуримтлагдаж, усны захад тогтсон хаягдал усны хөв (усны захад тогтсон хаягдал), үерийн хөв (үерээр урсаж ирсэн хаягдал) ой модны шилмүүс навчис унаж, газрын хөрсөн дээр зузааран сэвсийж тогтсон нь ойн хөв (ойн сэвсгэр хөрс), модны хөв (модны орчинд тогтсон сэвсгэр хөрс).
хөв [нэр үг]
юмыг удаан хадгалахад ча нарыг муутгадаг нөлөө хөвөнд идэгдэх (юмны чанар муудах), хөв идэх (юм үжирч чанар нь муудах, удтал хадгалагдаж үжрэн хэврэг болох), хөв чийг (хоршоо үг) (юмны чанарыг муутгах нөлөө).
хөв [нэр үг]
их уснаас зайдуухан орших дэв дэнж газар.
хөв [нэр үг]
ширэн хөв (арьсан завь).