Нэр үг
өвдөгч [нэр үг]
шингэн зүйл хийхэд зориулсан бяцхан амтай, богинохон хүзүүтэй гонзгор ваар сав архины өвдөгч (архи хийдэг богино хүзүүтэй, босоо хэлбэртэй ваар сав).
өвдөл [нэр үг]
идэш хоол, идээний үйрмэг үлдэц өвдөл цөвдөл (хоршоо үг) (а.мах, өөхний бяцхан тасархай б.модноос хугарч унасан жижиг салаа мөчир), өвдөл цөвдөл түүх (ямар нэгэн юмнаас үйрч үлдсэн жижиг хэсгүүдийг түүх).
өвлөгч [нэр үг]
эцэг эх, өвөг дээдсээс үлдээсэн зүйлийг эзэмших эрх бүхий хүн өвлөгч хүү (өв хөрөнгийг залгамжлагч хүү).
өвөг [нэр үг]
эцгийн дээд үеийнхэн өөрийн эцэг, эхийн аав өвөг эцэг (өвөг аав), өвөг аав (эцгийн эцэг буюу өвгөн аав), элэнц өвөг (өвөг эцгийн эцэг), хуланц өвөг (дөрөвдэх дээд үе, элэнц эцгийн эцэг), өндөр өвөг (тав дахь дээд үе, хуланц өвгийн эцэг), өвөг дээдэс (хоршоо үг) (өөрийн удам угсааны дээд үеийн хүмүүс) эртний өвөг монгол хэл (хэл шинжлэл)(эртний монгол хэл).
өвөг [нэр үг]
зарим шувуу, хэвлийгээр явагчдын толгой дээр ургасан урт өд, үс шувууны өвөг (шувууны толгой дээр ургасан урт үс, өрвөлөг).
өвөгт [нэр үг]
өвөгт шувуу (амьтан судлал) (хошуу нь хүрэвтэр бор, хумс хавтгай, нүд шар, хөл бор харавтар, хойд хуруу жижиг дэлбэтэй, өмнөд гурван хуруундаа сарьстай, толгой хүзүү ногоовтор хар, толгойноосоо хойш уртавтар өвөгтэй, нугасны язгуурын шувуу).
өвөл [нэр үг]
дөрвөн улирлын эцсийн намрын дараа ирэх улирал, жилийн хамгийн хүйтэн үе өнтэй өвөл (цас багатай, дулаан өвөл), хатуу өвөл (зудтай, хүйтэн өвөл), хүйтэн өвөл (хур тунадас ихтэй, цаг агаар муутай өвөл), өвлийн бэлтгэл (өвлийн улирлын бэлтгэл), өвлийн идэш (өвөл, хаврын цагт идэхээр тарган байх үед нь төхөөрсөн малын мах), өвлийн үүц (өвөл, хавар хэрэглэхээр идэш хийхдээ нөөцөлсөн мах), өвлийн нэхий (намар ахарлаагүй хонины ноос), өвлийн нүүдлийн шувуу (ямар нэгэн газар өвөлжөөд хавар хүйтэн газар очиж өндөглөдөг шувуу), өвлийн тэргүүн сарөвлийн эхэн сар (арван нэгдүгээр сар), өвлийн дунд сар (арван хоёрдугаар сар), өвлийн адаг сар (нэгдүгээр сар), өвлийн амьсгаа (намар дуусч, өвлийн тэргүүн сар эхлэх үеийн цаг уур), өвлийн туйл (хорин дөрвөн улирлын нэг өдрийн богинын туйл, ес эхлэх цаг арван хоёрдугаар сарын хорин нэгэн, хорин хоёр, хорин гурванд таарна), өвөл цаг (арван нэг, арван хоёр, нэгдүгээр сарын хоорондох хугацаа), өвөл болох (жилийн хамгийн хүйтэн улирал ирэх), өвөл зун (хоршоо үг) (дөрвөн улирлын хамгийн хүйтэн, хамгийн дулаан цаг үе), өвлийн өвгөн (шинэ жилээр өвгөн хүний дүрийг бүтээж хуучин оныг үдэх ёслолын хүн), өвлийн өвгөн болох (шинэ жилээр урт цагаан сахалтай өвгөн хүний дүрийг бүтээх),
өвөлжигч [нэр үг]
өвлийг өнгөрүүлэгч.
өвөлжөө [нэр үг]
өвлийн улирлыг өнгөртөл нутаглах хашаа хороо бүхий буурь, бууц өвөлжөөний газар сонгох (өвөл цагийг тав тухтай өнгөрүүлж болохуйц нөмөр дулаан газар олох), өвөлжөө барих (өвлийн улиралд буух хашаа хороо, бууцаа бэлдэх), өвөлжөөндөө буух (өвлийн хүйтэнд нутагладаг газраа нүүж ирэх), өвөлжөөнөөс гарахөвөлжөөнөөс нүүх (хаврын урин дулаан цаг болж хаваржаа руугаа нүүх), өвөлжөө хаваржаа (хоршоо үг) (өвөл, хаврын улиралд нутагладаг газар, бууц), өвөлжөө бууц (хоршоо үг) (өвлийн улиралд нутагладаг, дулаан тохилог хашаа хороо бүхий газар), өвөлжөө өтөг (хоршоо үг) (өтөг бууцтай дулаан хашаа хороо).
өвөлжөөр [нэр үг]
өвөлжөөр цэцэг (ургамал судлал) (нэгэн зүйл том шар цэцэг).
өвөн [нэр үг]
шувууны өвөг.
өвөн [нэр үг]
тариа хадлангийн талбайд барьсан өвсөн овоохой өвөн барих (өвсөн оромж босгох).
өвөө [нэр үг]
эцгийн эцэг настай эр хүнийг авгайлан дуудах үг.
өвөр [нэр үг]
ар гэдгийн эсрэг утга, юмны өмнөх, энгэр тал, урд этгээд уулын өвөр (уулын энгэр, нөмөр хэсэг), өвөр газар (а.уул давааны энгэр, нөмөр газар б.(шилжсэн утга) өвөр монгол), өвөр зурхай (сур харвахад сур өрөх газрын нүүр этгээдэд хоёр нум хэмжиж, хана хасаанаас дотогш гурван метр зайд заагласан зураас харвасан сум өвөр зурхайгаас дотогш тусвал дутсанд тооцно), ар өвөр (хоршоо үг) (аливаа юмны өмнө болон хойд тал), өндөр уулын өвөр дээр, өргөн голын зах дээр (зүйр үг) (уул ус жигдэрсэн сайхан нутаг орон) суугаа хүний өвдөг, хэвэл орчмын газар өвөр дээрээ тавих (өвдөг дээрээ тавих).
өвөр [нэр үг]
өвөр дээр (тооны нэр) (хорин гурван оронтой тооны нэр), их өвөр дээр (тооны нэр) (хорин дөрвөн оронтой тооны нэр).
өвөр [нэр үг]
бүсэлсэн дээлийн энгэрийн доторх зай өвөртөө хийх (дээлийнхээ энгэрт хийх), өвөр түрий (хоршоо үг) (бүсэлсэн дээлийн энгэрийн доторх зай болон гутлын зулагны дээд хэсэг), өвөр түрийгээ тэмтрэх (ямар нэгэн зүйлийг эрж хайн хувцас хунараа нэгжих), өвөр түрийдээ орох (дотно сайхан үерхэн нөхөрлөх, дотно харьцаа үүсгэх) хучлаганы дотор хамт унтах өвөрт орох (хучлага дотор нь орох), өвөрт унтах (хэн нэгэнтэй нэг хөнжилд хамт унтах), өвөрт хэвтэх (цуг хэвтэх), өвөр зөрүүлэх (ханилан суух, гэрлэх), өврөө нээх (бусдад биеэ өгөх), өвөр сул (завхай, шалиг хүн) юм агуулахаар хувцасны энгэрт хийсэн бяцхан уут цамцны өвөр (цамцны энгэрт байх бяцхан уут), өвөр хармаа (энгэр талд байх хармаа), өврийн ном (а.багавтар хэмжээтэй гарын авлага б.лам нар айлаар явахдаа авч явдаг ойр зуурын хэрэгцээний судар), өврийн дэвтэр (өвөртөлж явахад зориулсан жижиг дэвтэр), өвөр хоосон (мөнгөгүй), өвөр хоослох (өөрт байсан мөнгө төгрөгийг нь хуу хамж авах),
өвөрлөгч [нэр үг]
өвөр монгол өвөрлөгч хүн (өвөр монгол хүн).
өвөрмөцчлөл [нэр үг]
өвөрмөц болгох үйл явц загварын өвөрмөцчлөл (загвараа өвөрмөц болгох нь).
өвөрч [нэр үг]
өөрийн хамаатан саданг бодолхийлэгч хэтэрхий тал тохой татагч.
өвөрчлөл [нэр үг]
өөрийн болгох байдал.