Нэр үг
осгор [нэр үг]
юманд гарсан өчүүхэн сэв, хортон гар, нүүрийн хөлдөж осгосон ор мөр, осгоруу хацрын осгор (хацрын хөлдөж гэмтсэн хэсэг, түүнээс үлдсэн ул мөр).
осгоруу [нэр үг]
нар салхи зэргээс болж тогтсон сайр гарын осгоруу (гарын арьс хуурайшиж дарайсан нь), осгорууны тос (сайранд түрхэж зөөлрүүлэх зориулалт бүхий тос).
осол [нэр үг]
анхаарал болгоомжгүйгээс болж гарсан алдаа, эндэл гэр ахуйн осол (гэр ахуйд гарсан алдаа эндэл), автын осол (машин техникийн бүрэн бус байдал, жолоочийн буруу зэргээс болж гарах эндэл), машины осол (машин мөргөлдөн гэмтэж сүйдсэн нь), ослын дохио (осол эндэл болсныг мэдэгдэх дохио тэмдэг), осол болох (алдаа, эндэл гарах), осол гаргах (анхааралгүйгээсээ болж алдаа хийх), осолд орох (гэнэт муу явдал тохиолдох), осол буруу (хоршоо үг) (гэм, алдаа дутагдал), осол гэмтэл (хоршоо үг) (үйлдвэрлэлийн болон ахуйн ослоос үүдэн хүний бие махбодод гэмтэл учрах нь), осол гэнэдэл (хоршоо үг) (осол эндэл), осол цалгай (хоршоо үг) (хайнга, назгай байдлаасаа болж гаргасан алдаа дутагдал, гэм буруу), осол цалгар (хоршоо үг) (салан задгай, омтгой байдал), осол эндэл (хоршоо үг) (анхаарал болгоомжгүйгээс болж гаргасан алдаа), осол эндэгдэл (хоршоо үг) (алдаа эндэл), аюул осол (хоршоо үг) (гэнэт тохиолдох амь насанд халтай хэрэг явдал), осол гай (хоршоо үг) (хүний амь үрэгдэх, бэртэх зэрэг аюул, сүйдэл), үзэл осол (хоршоо үг) (а.алдаатай үзэл бодол б.эндүүрэл), омог зальхайг өвөрлөсөн хүнд уршиг ирэх нь зайлшгүй, осол цалгайг сурсан хүн хэрэг олох нь зайлшгүй (зүйр үг) (зальтай болоод болгоомжгүй байдал өөрт гай болно), омог ихэдвэл осол дагана, овор ихэдвэл өшил дагана (зүйр үг) (бардам дээрэнгүй байдал өөрт гай болдог).
осхо [нэр үг]
осгоруу.
от [нэр үг]
адгуус амьтны ороо от орох (адгуус амьтны ороо орох), от отоо (хоршоо үг) (амьтны ороо орж эхэлсэн нь).
от [нэр үг]
ав хоморгын хоёр үзүүр, тал от авалцах (авын хоёр зах нэг газарт нийлэлцэх), от довтлох (авын хоёр үзүүр нийлэхээр довтлох), от овоо (хоршоо үг) (овоо хараа), от авах (тоглоом) (суран гогцоонд дөрвөн хүүхэд ороод дөрвөн зүг нэгэн зэрэг зүтгэж, өөр өөрөөсөө дөрвөн алхам зайд байгаа жижиг бөөрөнхий модыг өрсөж авахыг хичээн хүчилж наадах ардын тоглоом).
отго [нэр үг]
хуучир. ноёд түшмэдийн зэрэг хэргэм, цол тушаалыг ялгасан ёслолын малгайд зүүдэг тогосын өд отго малгай (тогосын өд бүхий ёслолын малгай), хоёр нүдэт отго (тогосын өд нь хоёр нүд бүхий малгай), гурван нүдэт отго (гурван нүд бүхий тогосын өдтэй малгай), хөх отго (хөх отго бүхий), отго жинс (хоршоо үг) (ноёд түшмэдийн хэргэм зэргэмийн ялгааг үзүүлэх малгайн тэмдэг, өд болон чулуу), отго жинсээр толгойгоо чимж, олгой ходоодоор хороо дүүргэх (зүйр үг) (нэр алдар, шагналд дуртай санаа муутай ихэс дээдэс) морины чихний хооронд үлдээсэн хөхөл отго үлдээх (морины дэлийг хяргахдаа чих хооронд нь хөхөл үлдээх).
отго [нэр үг]
хонины сүүлний нарийн үзүүр, уураг сүүл.
отготон [нэр үг]
тогосын өдөт малгай өмсдөг хүмүүс отготон жинстэн (хоршоо үг) (хэргэм зэрэг бүхий ноёд түшмэд, дээд албан тушаалтан хүмүүс).
отлого [нэр үг]
отон хүлээх газар отлогод унах (отон хүлээсэн газарт ирж баригдах), гөрөөсний отлого (гөрөөс отон суух газар, байр), орон гаран гаславал уршиг болохын отлого (цэцэн үг) (гай зовлон зөгнөх).
отог [нэр үг]
анчин, гөрөөчний уул, ойд буудалласан газар, бүлэг хүмүүс тодорхой зохион байгуулалттайгаар ан авлах орон байр анчны отог (анчдын амьдарч буй орон байр), отог шилэх (гөрөөчид ан гөрөөний үед буудаллах газраа шилж олох, сонгох), отог буудал (хоршоо үг) (түр хоноглох байр) оцог.
отог хуучир. [нэр үг]
харьяат албатыг хэсэг болгон хувааж байсан засаг захиргааны нэгж отог хуваах (хүмүүсийг хэсэг бүлэг болгон хуваах), шавийн отог (шавийн газар нутгийг хуваасан засаг захиргааны нэгж), отог омог (отог аймаг), отог аймаг (хоршоо үг) (удам угсаа, газар нутаг зэргээрээ нэгдсэн хэсэг бүлэг хүмүүсийг нэрлэх засаг захиргааны нэгж).
отогч [нэр үг]
отон хүлээгч гэмийг отогч (бусдын алдаа дутагдал гаргахыг сэм ажиж сахин хүлээгч).
отор [нэр үг]
өвс, бэлчээрийн сайныг дагаж нүүдэллэн малаа таргалуулах нь отор хийх (бэлчээрийн соргогийг даган нүүдэллэх), алсын отор (хол газар удаан хугацаагаар малаа маллан нүүдэллэх), отрын мал (оторлон нүүдэллэж буй мал), онгийн отор (өвлийн отор), өвлийн отор (өвөл цагийн отор нүүдэл), хүч тарганы отор (зун, намрын цагт малаа таргалуулахаар нутаг сэлгэн нүүдэллэх нь), отор нүүдэл (хоршоо үг) (өвс усны шим сөл даган мал сүргээ адуулан явах нь).
отор хуучир. [нэр үг]
хаврын ногооны цагт урт хугацаагаар ан ав хийж, ангийн шинэ шөл уун цэнгэлдэн явах байдал.
оторлогч [нэр үг]
оторлох үйлийг хийгч биеэ оторлогч (аливаа хэргээс хойш суугч).
оторчин [нэр үг]
отор нүүдэл хийж яваа айл болон хүмүүс оторт явсаар туршлагажсан хүн.
оточ хуучир. [нэр үг]
монгол ардын эмнэлгийн эм найруулагч, эмч отчийн рашаан (эм бэлтгэгчийн бэлтгэж өгсөн рашаан), оточ маарамбаоточ манал (хоршоо үг) (төвд эмнэлгийн эмчилгээний арга ухаанд мэргэшсэн эм барьдаг хүн), олны ам оточ (цэцэн үг) (олноороо хэлэлцэж зөв шийдэлд хүрэх), оточ өвс (ургамал судлал) (шүхэртэн овгийн өвс).
отряд [нэр үг]
(цэргийн нэр томьёо) нэг мэргэжлийн бүлэг цэрэг цэргийн отряд (мэргэжлийн бүлэг цэрэг) ажил төрөл нэг хүмүүс пионерийн отряд (нэг үйл ажиллагаа явуулж буй сурагчид).
отчигин хуучир. [нэр үг]
отгон хөвүүн отчигон хөвүүн (голомт сахих хамгийн бага отгон хүү).