Нэр үг
ончроо [нэр үг]
ончрон орооцолдсон хэсэг ончроо их (эрчлэн чангарсан буюу аль нэг эрч нь сулран бөөгнөрсөн байдал бүхий), ончроог гаргах (утас, дээс зэргийн атирааг гарган тэнийлгэх).
онь [нэр үг]
юмны хөвөө, ирмэг ба үзүүр дахь бяцхан сэтэрхий, хоног сумны онь (хөвчинд үмхүүлэн тогтооход зориулсан мөсний уг дахь бяцхан хоног), онь им (малын чихний торгон үзүүрийг бага зэрэг ухан хайчилж гаргасан ац тэмдэг), онь ухах (ямар нэгэн зүйлд ац, хоног гаргах), онь хараа (хоршоо үг) (бууг онилоход зориулсан жижиг сэтэрхий) уул, давааны хярын сэтэрхий, нам газар онь хөтөл (хоршоо үг) (уул, давааны хярын сэтэрхий, нахиу) зургийн аппаратны гэрэл цохиулах цагийг тааруулдаг бяцхан хэрэгсэл (шилжсэн утга) хамарлан ухсан хөвч торгох газар онь зуулгах (а.уургын бөгс, үзүүрийг заадаслан залгах, ац гарган зүйж залгах б.годилын онийг нумны хөвчид торгох) (шилжсэн утга) хэрэг явдлын зангилаа амин газар онийг нь олох (хэрэг явдлын зангилааг олох), онь холбох (зэрэгцэх, зэрэг үйлдэх), онь холбон буудах (хоёр хүн нэг юмыг зэрэг буудах), онь холбон зугтах (хамт зугтах). онь(ин) (тэмдэг нэр) эхэн үе, анхан онь даваа (бөхийн барилдааны эхний даваа, нэгийн даваа), онин дээр (а.эхэлсний дараахан, эхэлсэн даруйд б.(шилжсэн утга) хэрэг явдлын амин газар, тухайн цаг үед нь).
онь хуучир. [нэр үг]
өртөөний улаа нэхэх хэрэглэл зүйлийн тохиолдох ээлж дараа, хоног онь хүлээх (өртөөний улаа бэлтгэж ээлжээ хүлээх).
оньс [нэр үг]
үүд хаалга, авдар хорго зэрэгт цоож үмхүүлэх, цүү шургуулах нүх сүв нууц оньс (нүдэнд ил харагдахгүй нүх сүв), далд оньстой цоож (ил харагдахгүй нууц нүх сүвтэй цоож), оньсийг нь тааруулах (нүх сүвийг нь тааруулах), оньсон тоглоом (олон модоор оньсолж бүтээдэг ардын тоглоом) түгжих хэрэгсэл модон оньс (модоор хийсэн түгжээ), төмөр оньс (төмрөөр хийсэн түгжээ), оньс чагтны арга (хадаас хэрэглэлгүй аливаа зүйлийг хооронд нь холбон бүтээх арга), оньс түлхүүрийн төмөр нь нэг, ооль хөрөөний төрөл нэг (зүйр үг) (хэлбэр дүрс нь өөр боловч гүйцэтгэх үүрэг нь нэг) хавхны эрхий торгох бяцхан мод оньсийг нь сугалах (хавхны эрхий торгох бяцхан модыг мултлах) машин, техникийг хөдөлгөх дотоод төхөөрөмж оньсон холбоо (нэг эд анги нь нөгөөгийнхөө ховилд орж эргэн түгжигдэх замаар ажилладаг эд ангиудын холболт), оньсон хөдөлгүүр (оньсоор хөдөлдөг машин).
оньс [нэр үг]
хэрэг явдлын мөн чанар, зангилаа оньсыг нь олох (оновчтой аргыг нь олох).
оньслуур [нэр үг]
торгоож, тэвхлэх хэрэгсэл оньслуур ихтэй (оньслох хэрэгсэл их байгаа нь).
оньсого [нэр үг]
(аман зохиол) бусдаар тайлуулах ёгт, битүү утга агуулгатай таавар үгс, тааж байгаа хүний цэц, ухааныг сорин аливаа юм үзэгдлийг ёгтлон, яруу найргийн хэлбэрээр дүрсэлдэг ардын аман зохиолын төрөл зүйл оньсого таалцах (тухайн хүний таалгаж буй үгсийн утгыг тайлан хэлж харилцан наадах), оньсого худалдах (оньсогыг эс таавал тогтсон дайрал үг хэлэх), оньсого таавар (хоршоо үг) (сэтгэхүйг хөгжүүлэх, сурган хүмүүжүүлэх зорилготой цэц ухаан сорьсон ардын аман зохиолын нэгэн төрөл), оньсоготой бол олбогтой, үлгэртэй бол өрөмтэй (зүйр үг) (хурц сэргэлэн бол өөрийгөө хүндлүүлэх боломжтой) (шилжсэн утга) далд битүү зүйл оньсого мэт хэрэг (илрүүлэхэд бэрх хэцүү хэрэг явдал).
оо [нэр үг]
гоо сайханд хэрэглэх зөөлөн, нарийн нунтаг, энгэсэг нүүрний оо (нүүрэнд түрхдэг нунтаг зүйл), оо тавих (энгэсэг түрхэх), оо түрхүүр (оо түрхэх хэрэгсэл), оо энгэсэг (хоршоо үг) (нүүрэнд түрхэх гоо сайхны бүтээгдэхүүн), оог царайдаа түрхдэгээс биш уландаа түрхдэггүй (зүйр үг) (юмны учир мэдэхгүй байх) шүд угаах зориулалт бүхий нунтаг, өтгөн зүйл шүдний оо (шүд угаах зүйл), нойтон оо (шүд угаах зориулалтын шингэн эд), оо саван (хоршоо үг) (шүд болон хир буртаг угаах зориулалтын хэрэглэл), оо сойз (хоршоо үг) (шүд угаах, цэвэрлэх хэрэгсэл).
оо [нэр үг]
шохой оон бийр (тунамал шохойд элдэв зүйлийн өнгийг холиод хэвэнд цутгаж хийсэн самбарт бичиж зурахад зориулсан цагаан өнгийн бийр), оон будаг (ус, шингэн цавуу, цагаан нунтгийг зуурч хийсэн будаг).
оодго [нэр үг]
оодго тоодго (хоршоо үг) (оодгор, тоодгор юмны хөдлөх байдал).
ооль [нэр үг]
ооль цооль (хоршоо үг) (бүхэл зүйлийн дотор орших юм алаг цоог, жигд бус тархсан байдал).
оор [нэр үг]
язгуур, төрөлх оор мэнгэ (а.зарим хүний бие дээр байх алга дарам улаан буюу хөх толбо б.монгол хүүхдийн өгзгөн дээрх хөх толбо), оор монгол (язгуурын монгол).
оорол [нэр үг]
оорол бялзуухай (амьтан судлал) (далан хэлт чогчиго).
оорхой [нэр үг]
үндэс оорхойгоор нь устгах (уг үндсээр нь үгүй хийх) баавгай зэрэг амьтдын ичээ үүр оорхой (хоршоо үг) (амьтны үүрлэж орогнох газар) орогнон хоргодох газар оорхойг нь онгилох, оорхойг нь уудлах (а.үүрийг нь уудлан онгочих б.(шилжсэн утга) муу муухайг нь дуудах).
оосор [нэр үг]
юмыг уях, торгох, даруулах зориулалттай уяа, бүч ваадангийн оосор (юм боож орооход зориулсан дөрвөлжин бөс даавууны уяа, бүч), өрхний оосор (өрх тогтоох зориулалт бүхий уяа), чагтага оосор (монгол гэрийн тоононы голоос уях урт уяа), цагны оосор (цаг тогтоох уяа), мяндсан оосор (мяндсаар хийсэн уяа), оосор уях (бүч уяаг зангидах), оосор тайлах (бүч уяа зэргийн зангилааг гаргах), оосор бүч (хоршоо үг) (юмны уяа, бүч, чимэг болгон хэрэглэх зүйлийн ерөнхий нэр),
оосор бүчгүй орд цагаан өргөө үлгэр. [нэр үг]
(том цагаан гэр), оосоргүй орчлон (учир шалтгааныг нь олоход бэрх зүйл) олом муутай эмээл хөлбөрөхдөө хялбар, оосор муутай суулга тасрахдаа хялбар (зүйр үг) (эмээлийн олом муу бол тогтвор муутай, сав суулганы уяа бүч муу бол амархан тасардаг), оосор урт, олбог зузаан (зүйр үг) (а.эрх мэдэл ихтэй, нөлөө бүхий хүн б.(шилжсэн утга) урт насалж, сайхан амьдрахыг бэлгэдсэн нь) амьтныг уяхад зориулсан хүзүүвч нохойны оосор (нохойны хүзүүвч).
оосорч [нэр үг]
адуу дэллэхэд ногтлон барих хүн.
ооч [нэр үг]
хүний доод уруулын дорхи газар, нахай хүний нахайд ургасан багахан сахал, нагал оочны сахал (нахайд ургасан сахал), оочоо имрэх (нахайд ургасан сахлаа имрэх) хүний хацрын хундаганы дотор тал оочоо хазах (хацрын дотор талаа хазах).
ооч [нэр үг]
шингэн юмны нэг балгатай тэнцэхүйц хэмжээ, балга ундны зүйлийг чамлахад хэрэглэх үг ооч хэрийн хэмжээтэй (нэг балга хэрийн), нэг ооч цай (нэг балга цай).
оочин [нэр үг]
оочин цоочин (хоршоо үг) (а.энд тэнд, алаг цоог байдал б.хэлбэр галбир муутай зүйл), оочин цоочин үүл (хэсэг бусаг үүл), оочин цоочин босох (увж цуван нэг хоёроороо босох).