Нэр үг
зэрэг [нэр үг]
(шинжлэх ухаан) эрдэм шинжилгээний судалгааны тодорхой хэмжээний бүтээл туурвиж бүтээсний тулд олгогдох эрдмийн цол докторын зэрэг (докторын цол), дэд эрдэмтний зэрэг (дэд эрдэмтний цол), эрдмийн зэрэг (шинжлэх ухааны тодорхой чиглэлээр ганц сэдэвт зохиол бичсэн хүнд олгох зэрэг), эрдмийн зэрэг хамгаалах (эрдмийн зэрэг горилсон бүтээлээ хамгаалж, зэрэг цол авах), зэрэг горилох (ямар нэгэн зэрэг хүртэхээр нэр дэвшүүлэх), зэрэг хамгаалах зохиол (зэрэг авахыг горилон бичсэн эрдэм шинжилгээний зохиол) хуучир. хэргэм цол ван зэрэг (ван цол), гүн зэрэг (гүн хэргэм), ноён зэрэг (ноёны хэргэм), тайжийн зэрэг (тайжийн угсаа), тэргүүн зэргийн тайж (тэргүүн байртай тайж), зэрэг унах (а.хуучир. ноёд, түшмэдийн зэрэг хэргэм доошлох б.албан тушаал буурах), зэрэг дэв (хоршоо үг) (цол хэргэм, албан тушаал), зэрэг жинс (хоршоо үг) (зэрэг хэргэм илтгэх тэмдэг), зэрэг тушаалтушаал зэрэг (хоршоо үг) (а.албан тушаал, зэрэг дэв б.байр суурь), зэрэг хэргэмхэргэм зэрэг (хоршоо үг) (а.хуучир. ноёд түшмэдэд олгодог байсан цол б.зэрэг тушаал), зэрэг цол (хоршоо үг) (хэргэм цол), угсаа зэрэг (хоршоо үг) (гарал үүсэл, зэрэг дэв) юмны дэс дараа, дэв дугаар дээд зэрэг (шилдэг сайн), нэгдүгээр зэрэг (тэргүүн дэв), зэрэг дараа (хоршоо үг) (дэс дараа), зэрэг дугаар (хоршоо үг) (ялгаварт дугаар),
зэрэг хуучир. [нэр үг]
жагсаал, эгнээ.
зэрэглэл [нэр үг]
ангилал, дэс дугаарлал зэрэглэл тогтоох (худалдаа үйлчилгээний газруудын үйлчилгээний чанарыг эрх мэдэл бүхий дээд байгууллагаас шалгаж, үнэлгээ өгөх).
зэрэгцүүлэл [нэр үг]
зэрэгцүүлэх үйлийн нэр мөн чанараараа ондоо боловч ямар нэг талаараа ойролцоо хоёр юм, үзэгдлийг өгүүлбэрийн төстэй хэлбэрээр зэрэгцүүлэн зүйрлэх найруулгын арга.
зэрэгцэл [нэр үг]
зэрэгцэх (үйл үг)
зэс [нэр үг]
(эрдэс судлал) зэсийн язгуурын махбодиос тогтсон эрдэс найрлагадаа алт, мөнгө, төмөр, висмут зэрэг эрдэс бодосыг агуулдаг, давтамтгай, нугарамтгай чанартай, нэгэн зүйл улаан өнгөтэй төмөрлөг аранжин зэс (хамгийн дээд зэргийн зэс улаан алт), зэс аяга (зэсээр хийсэн аяга), зэс бар (хэвлэлийн зэс хэв), зэс тогоо (зэсээр хийсэн тогоо), зэсийн байван (зэс өнгөлдөг байван), зэсийн бал (зэсийн өнгөн тал дээрх ногоон зэв), зэсийн баяжмал (сайн чанарын зэс), зэсийн бэл (зэсийн өнгөн талд суусан ногоон зэв), зэсийн үнэ ханш (зэсний талаар олон улсын биржээс зарлагдсан үнэ), зэс гууль (хоршоо үг) (хэрэглээний өнгөт төмөрлөг), зэс өвс (ургамал судлал) (борц өвс) (шилжсэн утга) далд муу чанар зэс нь бултайх (зэс нь цухуйх), зэс нь цухуйх (а.зэсээр хийсэн эд зүйл, сав суулгын өнгө халцрах, элэгдэх зэргээс уг бие нь илрэх б.муу шинж, муу чанар нь илрэх), зэс хошуу (бусдыг муулсан хов яриа, бусдад хор хүргэх хов жив), зэс хошуулах (хов зөөх, хов жив ярих).
зэсч [нэр үг]
зэсээр эдлэл хэрэгсэл хийдэг хүн зэсийн дарх(ангийн нэр томьёо)
зэтгэ [нэр үг]
үйл явдалд саад, хор болох зүйл гай зэтгэр (хоршоо үг) (төвөг яршиг, садаа), саад зэтгэр (хоршоо үг) (саад тотгор, бэрхшээл) түйтгэр бузар ад зэтгэр (хоршоо үг) (адын бузар муу юм).
зэтгэ [нэр үг]
нэг эрийн хоёр авгай.
зэтгээ [нэр үг]
цас шуурганаас халхлахаар салхины дээд талд хунгараар барьсан саад зэтгээ барих (хунгар цасаар нөмөр халх барих), зэтгээ татах (салхины хүч сааруулах нөмөр, сараа байгуулах) хувцас хунарын оноо, түүний адил бэлчрийг бэхэлсэн оёо зэтгээ тавих (оёо тавих), маахайн зэтгээ (муу гутлын ханзархайг барьж хөвөрдсөн оёо).
зэтгээр [нэр үг]
зэтэр зэтгээ.
зэтэр [нэр үг]
хүний гар, хөлийн хумсны угийн арьсны нугалаас зэт зэтэр сөрөх (хумсны угийн арьс урагдаж дөрдийх).
зэхэл [нэр үг]
сур харвах бэлтгэл харваач шуу, бугуйгаа боож, сумаа арчин халаагаад, түүний эгцийг шалгаж харвахад зэхэх үе.
зэхээс [нэр үг]
бэлэн, зэхээ зэхсэн юмыг бэлтгэх явдал.
зээ [нэр үг]
харвуулын сумны зэвийн үүсгэрийг тоссон газар мөн үүсгэрийн завсарт хийх таван нүд цоолборлосон бяцхан булцуу годил харвахад нүднүүдэд салхи тосч исгэрэн дуугарна сумны зээ (дуут сумны булцуу).
зээ [нэр үг]
төрсөн хүүхэн болон эгч, охин дүүгийн хүүхэд ач зээ (хоршоо үг) (хүү, охины хүүхэд).
зээ [нэр үг]
зээ хас (нэр үг)(эрдэнийн чулуу) (дээд зэргийн хаш).
зээ [нэр үг]
зээ царцаахай (амьтан судлал) (тарианы үр иддэг нэгэн зүйл шавж).
зээг [нэр үг]
зарим эдлэл юмны захаар нь тойруулан хадсан оёсон дээс утас дээврийн зээг (дээврийн зээглэсэн хээ чимэг), зээг хадах (зээг ширэх, тогтоох), ширдгийн зээг (зээгт ширдгийн хээ), дээсэн зээгт (дээсээр хээлэн зээглэсэн), зээгт наамал (хар цагаан зэрэг цулгуй өнгийн бөс дээр харш өнгийн бөсөөр хайчилсан дүрсийг нааж хөвөөг нь бороолсон зураг), зээгт ширдэг (зээгээр чимэглэсэн ширдэг) хулс, бургасаар сүлжсэн сагсны хөвөө ирмэг нарийн дээс зээг томох (дээс алгадах, нийтгэн эрчлэх).
зээг [нэр үг]
тэгш өнцөгт цэцгийн мандал байшингийн үүд, зам, хайс дагуулан байгуулах цэцэрлэгийн хэсэг.