Нэр үг
цамхраа [нэр үг]
монгол гэрийн тоононы цамхаг цамхраа будах (гэрийн тоононы цагирагийн дотор хийсэн модыг будах), тоононы цамхраа (тоононы цамхаг).
цамц [нэр үг]
цээжинд өмсөх, богино дотуур хувцас цамц оёх (цээжинд өмсөх богино дотуур хувцас оёх), даавуун цамц (даавуугаар хийсэн цамц) гэрийн гадуур дотуур байх дан даавуу бүрээс гэрийн цамц (гэрийн гадуур дотуур дан даавуун бүрээс).
цамцаал [нэр үг]
талст цамцаал үүсэх (талст үүсэх).
цан [нэр үг]
хүйтний улиралд ус чийг зэргээс дэгдэж гарсан цас мэт царцсан уур ус цан тогтох (хүйтэн агаарт халуун уур, ус зэргээс цас мэт зүйл үүсэх), цонхны цан (хүйтэн цагт цонхон дээр тогтсон цас мэт зүйл), цан хүүрэг (хоршоо үг) (хүйтэн агаарт ус чийгээс үүссэн хяруу мэт зүйл, мөн уур манан), цан хяруу (хоршоо үг) (хүйтэнд царцсан цас мэт уур ус, шүүдэр), уур цан (хоршоо үг) (хүйтэн агаарт гарсан уур, түүний хөрж хөлдсөн нь).
цан [нэр үг]
монгол дүрслэх урлагт хэрэглэдэг босоо, хэвтээ зураас.
цан хөгжим. [нэр үг]
гууль, зэсээр дотоод хөндийг хийж, хоёр нимгэн хэлтсийг хавсран цохиж дуугаргах цохивор хөгжмийн зэмсэг, хумхам цан, дохио цан гэх мэтээр төрөл зүйл олон бий цан дуугаргах (цанг цохиж дуу гаргах), цан цохих (цанг дэлдэх), цан хэнгэрэг (хоршоо үг) (цохих, дэлдэх хөгжмийн зэмсгийн ерөнхий нэр), цан цан хийх (хонх, цан зэргийг цохих, дэлдэхэд, хангинан дуугарах).
цана [нэр үг]
цана цэцэг (ургамал судлал) (мандарваа цэцгийн адил болоод сайхан үнэртэй, бут бутаар ургадаг нэгэн зүйл цэцэг, идэж болно).
цаначин [нэр үг]
цанаар гулгахдаа дадамгай, цанаар гулгадаг мэргэжлийн тамирчин цаначин залуус (цанаар гулгахдаа сурамгай залуус).
цангаа [нэр үг]
цангах үйлийн нэр, ангаа цангаа гаргах (унд ууж, ангаа нь тайлагдах), цангаа тайлах (цангаа гаргах), ангаа цангаа (хоршоо үг) (ихэд ундаасах, ангах, цангах байдал).
цангилзуур [нэр үг]
цангилзуур цан хөгжим. (цангаас их, дуу нь бага, зэсээр хийсэн, хавиран дуугардаг хөгжмийн зэмсэг).
цангилзуур хөгжим. [нэр үг]
өөрсний эгшигтний аймгийн цохивор, сажлуур хөгжмийн зэмсгийн нэр хонх цангилзуур (хоршоо үг) (хоёр төрлийн хөгжмийн зэмсэг).
цангис [нэр үг]
цангис мод (ургамал судлал) (өнгө улаан, амт хүчтэй, жимс нь хонгорцоглон ургадаг, нум сум хийхэд хэрэглэдэг нэг зүйл мод).
цанж [нэр үг]
цанж эсгий (сэмэлсэн ноосыг дэрсэн дээр зулж, халуун усаар норгон хуйлж, даран өнхрүүлж хийдэг нимгэн эсгий).
цанх [нэр үг]
моринд эмээл тохож, хойд олмыг нь хэт чанга татсанаас булгиж тонгочих нь цанх нь хөдлөх (морины эмээлийн хойд олмыг хэт чанга татсанаас булгих).
цанх [нэр үг]
хазаар, ногт зэрэг юмыг өлгөхөөр ханын толгойноос дүүжилдэг ацтай бургас цанханд ногт өлгөх (ханын толгойноос дүүжилсэн ацтай бургасанд ногт өлгөх).
цанхаа [нэр үг]
чадал чинээ, цар хүрээ цанхаатай эр (чадал чинээтэй эр) мөчөөрхөх, атаархах сэтгэл цанхаа ихтэй (атаархах, мөчөөрхөх сэтгэл их).
цанхилзуур [нэр үг]
цанхилзуур таяг хуучир. (гэлэн хүний биеэ хамгаалахаар авч явдаг, шагшуургатай хангинуур таяг, дулдуй).
цар [нэр үг]
морин хуур, хийл, шударга гэх мэт хөгжмийн зэмсгийн эгшиг үүсгэх хайрцгийн нэр хөгжмийн цар (хөгжмийн эгшиг үүсгэх хайрцаг).
цар [нэр үг]
сумны туссан ором.
цар [нэр үг]
цар цар (дуу чимээ дуурайсан үг) (царцаа зэргийн дуугарах дуу чимээ), цар цар хийх (царцаа зэргийн дуугарах).