Нэр үг
хомхруу [нэр үг]
хомхруус.
хомхруудас [нэр үг]
хомхруу.
хомхруус [нэр үг]
амуу будааны хальс, хивэг шар будааны хомхруус (шар будааны хальс, хивэг).
хон [нэр үг]
өгзөг.
хон [нэр үг]
хон хон (дуу чимээ дуурайсан үг) (хонх мэтийн дуугарах чимээ), хонх хон хон хийж сонсдох (хонхны дуугарах чимээ сонсдох) нохойн хуцах байдал хон хон дуутай хондлой дээрээ дэгээтэй (оньсого) (нохой) хэрээний дуугарах байдал хон өрөв (амьтан судлал) (өрвийн нэгэн зүйл шувуу), хон
хонгил [нэр үг]
хад, модны дундах давчуу хөндий зай хонгил агуй (а.хүнхэр адартай, уужуу ам бүхий гүн биш агуй б.явцуу хонгилоос цааш агуйн тэлсэн байдал), хонгил зам (газар, усан доогуур ухаж байгуулсан тусгай зориулалттай байгууламж), модны хонгил (модны давчуу хөндий зай), хадны хонгил (хадны давчуу хөндий зай) байшингийн доторх нарийн гудам чихний нүх.
хонгилдой [нэр үг]
хонгилдой чулуу (өвс, шороон доторх жижиг чулуу).
хонгио [нэр үг]
бод малын ширээр хийсэн өрөм, тос агуулах том сав хонгиотой өрөм (хонгион дотор хийсэн өрөм) дотроо хөндийтэй зүйл хонгио мод (голдоо хөндий мод), хонгио төмөр (голдоо хөндий төмөр), сумны хонгио (буудсан сумны хөндий хэсэг) (шилжсэн утга) цуурайтсан, хөндий хүнгэнэсэн дуу хонгио дуутай (хөндий хүнгэнэсэн дуутай).
хонгир чтмээ. [нэр үг]
хатуу юм хавирахад гарах дуу чимээ хонгир жингэр (хоршоо үг) (төмөр зэрэг хатуу юм хавиралдах чимээ).
хонгисго [нэр үг]
ясны нугас, чөмөг орших бүдүүн нүх.
хонгиур [нэр үг]
модны нүх, хонгил.
хонго [нэр үг]
гуяны арын зузаан махтай хэсэг хонгоны хар мах (гуяны зузаан хар мах), хонгоны шөрмөс татах (гуяны шөрмөс татах), хонгыг нь ухах хуучир. (анз банзаар жанчих), хонгыг нь шулах (а.амьтны хонгоны махыг шулж авах б.(шилжсэн утга) хонжих, шулах в.(шилжсэн утга) зодох), хонго борви (хоршоо үг) (хонгоны хэсэг), хонго хас (хоршоо үг) (хүн, амьтны гуяны дотор болон арын зузаан мах), хонго шаант (хонт шаант), хонго нь загатнах (бага хүүхэд үймүүлэх, сахилгатүйтэх, шийтгүүлэх хэрэг хийх), хонго нь загатнахаар хааныгаа хараах (цэцэн үг) (ял шийтгэл авах хэрэг хийх).
хонгогчин [нэр үг]
хонгор зүстэй эм адуу.
хонгор [нэр үг]
хонгор үс (хонгорцог үс).
хонгорцог [нэр үг]
жимс, жимсгэнэ, буураг мэтийн нэг ишнээс сагсайн ургасан нь усан үзмийн хонгорцог (нэг багц усан үзэм), цэцгийн хонгорцог (нэг салаанд сагсайтал шаван ургасан цэцэг), хонгорцог цэцэг (ургамал судлал) (хулс модтой адилхан иштэй, үр нь хонгорцог адил нэгэн зүйл цэцэг), хонгорцог мод (ургамал судлал) (хайлаастай адилхан, цэцэг нь шар, үр нь хонгорцоглон ургадаг мод).
хонгорцог [нэр үг]
саравчинд шавхайран тогтсон мөс.
хонгорцог [нэр үг]
үсний бөөн бөөнөөр ширэлдэн хонх мэт унжин санжих хэсгүүд үсний хонгорцог (үсний унжсан бөөм), нохой сүүлээ, сүүл хонгорцгоо (зүйр үг) (хэрэг явдлыг дараа дараагийн хүндээ найдан ацаглах).
хонд [нэр үг]
хавар намрын сэрүүн цагт бог мал зэргийг арчлан буудаллах өтөгтэй, нөмөр дулаан бууц хувхай хонд (орхигдсон бяцхан бууцны буурь), хонд бууц (хоршоо үг) (малын бага шиг хороо бууц).
хонд [нэр үг]
хонд шаант (мал гөрөөсний шаант чөмөг хонгоны махтайгаа байгаа нь).
хондлой [нэр үг]
хүн, амьтны нурууны шувтрах хэсэг хондлой дээр нь унах (ууцны шувтарга дээр нь унах), хондлой хатгах (морь соёнготох агталсны дараа хуухнагт цус хурж доголох үед олон ясны уулзварт хатгаж нүхэнд нь шар тостой хүхэр дусааж эмчилдэг засал), морины хондлой (морины нурууны сүүл хэсэг).