Нэр үг
хоншоор [нэр үг]
амьтны хамрын шонтгор үзүүр гахайн хоншоор (гахайн хамрын үзүүр), нохойн хоншоор (нохойн хамрын үзүүр), хамар хоншоор (хоршоо үг) (хүн, амьтны үнэрлэх, агаар сорон уушгинд оруулах эрхтэн болон түүний үзүүр хэсэг), хоншоор амаа билүүдэх (хов жив ярих, хүн муулах), хоншоор муутай (а.ховлох, муу үгээр хатгах зантай б.аз муутай), хоншоороо хонжих (үгээр мохоох, гартаах), хоншоорыг нь тас цохих (үйл хөдлөлийг нь таслан зогсоох, үг яриаг нь хэлэх үггүй болтол няцаах) гутлын урд талын үзүүр орчин, гутлын хамар, гутлын хошуу гутлын хоншоор (гутлын үзүүр хэсэг), хоншоор татах (гуталд давхац хоншоор хийх) (шилжсэн утга) чадал, зориг, зүрх, аз хийморь хоншоор дутах (а.зүрх зориг, чадал дутах б.аз дутах, хувь дутах).
хоншор [нэр үг]
саадаг хоромсгын сэнж. хонь (хонин) (нэр үг) (амьтан судлал) гэрийн тэжээвэр, сүүн тэжээлт хивдэг мал, монголын таван хошуу малын нэг, төрөлх номхон, сүү ба мах нь сайн, үс буржгар зөөлөн, ноос нь арвин, эсгий болоод нэхмэл хийхэд маш зохимжтой хонин сүрэг (голдуу хониноос бүрдэх бог малын сүрэг), хонины мах (хонины эвдэж янзалсан мах), хонины хашаа (хонь хаших намхан хашаа), хонины шөл (хонины махаар хийсэн шөл), хонь гаргах (хонь нядлах), хонь нядлах (хонь идэш болгон төхөөрөх), хонь хяргах (хонины үсийг хайчаар хяргах), хонь эргүүлэхтэйгээ болох (хүүхэд өсч тусад орох), хонин жороо (морины зөөлөн ялгуун явдал), хонин чулуу (бөөн бөөнөөрөө байдаг, голдуу цагаан цайвар өнгөтэй ургаа чулуу, дух чулуу), хонин шүүс (хонины бүхэлд нь чанасан мах, хүдэт зочныг дайлах эрхэм идээ),
хоньчин [нэр үг]
хонь хариулах хүн нэгдлийн хоньчин (нэгдлийн хонь хариулагч), хоньчин
хоо [нэр үг]
хоо бургас (элсний бургас).
хоовгоно шавж. [нэр үг]
усны ойролцоо нутаглаж, авгалдай нь усанд амьдарч бие гүйцдэг шавж
хоовон [нэр үг]
нүүрс ноцоож хөлчөөх сав, зуух цахилгаан хоовон (хоол унд хийхэд зориулсан цахилгаан халаагуур), ширмэн хоовон (хоол унд хийхэд зориулсан ширмэн халаагуур).
хоог [нэр үг]
хоог хоог (аялга үг) (хүнд ачаатай тэмээг босгох, халтиргаатай бартаат замд зоригжуулахын тулд анхааруулж тайвшруулах аялга).
хоол [нэр үг]
хуушуур хайрах (хуушуур тосонд шарах), хуушуур бууз (хоршоо үг) (мах татаж, амтлагч холин, зуурсан гурилаар ороож, хайрч, жигнэж болгосон хоол).
хоол болмор хараал. [нэр үг]
(мал, амьтныг хараах үг) (шилжсэн утга) бусдын ашиг завшаан болох хүний хоол болох (хүнд ашиглуулах, хүний ашиг завшаан болох).
хооловч [нэр үг]
хувцасны зааманд хадсан, хүзүү халхлах өмсгөл хоол идсэний дараа амны тос арчих жижиг алчуур.
хоолой [нэр үг]
(бие бүтэц, анатоми) хүзүүний өвөр хэсэг, юм залгих мөр, амьсгалын мөрийн зарим хэсэг амьсгалын хоолой (цагаан хоолой), буруу хоолой (цагаан хоолой, мөгөөрсөн хоолой), улаан хоолой (хүн, амьтны юм залгих мөр), хуурай хоолой (цагаан хоолой, мөгөөрсөн хоолой), цагаан хоолой (а.амьсгалын мөр б.(шилжсэн утга) чанга яригч), хоолой боох (а.цагаан мөгөөрсний дотор талд гэмтэл учран амьсгал боох өвчин б.(шилжсэн утга) дээл, хувцасны зах барих), хоолой засах (а.бага зэрэг ханиах мэт болж, дуу чимээ өгөх б.хоолойд торсон зүйлийг гаргах), хоолой нарийсах (а.нарийнтах б.(шилжсэн утга) баргийн хоолыг голдог болох), хоолой норгох (а.жаахан ундаа уух б.жаахан архи уух), хоолой норгож, гол залгуулах (өлссөн үед нь бага сага юм идүүлж уулгах), хоолой сөөх (хүн амьтны цагаан хоолойн мөгөөрс гэмтэж дуу нь бууран гутах), хоолой хохтнох (хоолой хохон хохон дуугарах), хоолой хөдлөх (ховдог хүрэх, идэх гэж их горилох), хоолойгоо барих (идэхээ арвилах, идэхгүй тэсвэрлэх), хоолойн зүү (хоолойн чимэг), хоолойн чимэг (дээл хувцасны энгэрт хатгах гоёлын чимэг, гоёлын зүү), хоолойн шилбэ (хоолойн товчийг товчлон тогтоох гогцоо), хоолойн товч (дээл, цамц зэрэг хувцасны зааманд хадсан товч), хоолой ам (хоршоо үг) (хүн, амьтны залгиур эрхтэнүүд), хоолой гэж хошного (а.хоолой үрэвсэн өвдөж улайх б.дуу дуулахдаа тааруу), хоолой дээр хутга тавих (а.алахаар заналхийлэх б.ацан шалаанд оруулах, яаж ч болохгүй хүнд байдалд оруулах), хоолой засах юм (архи), хоолой давахгүй (а.идэхэд хэцүү амт муутай б.идэж чадахгүй), хоолой огтолчих шахах (яаруулах, тэвдүүлэх) дуулах өнгө, дуу хоолой зангирах (сэтгэл үлэмж түгшин хөдөлж, үг хэлж чадахгүй болох), хоолой засах (бага зэрэг ханиах мэт дуу гаргах), хоолой муутай (дуулахдаа дуу яруу биш, дорой муу), хоолой сайтай (дуулахад дуу яруу сайхан), хоолой цуцах (дууны хөвч хэвийн ачааллыг тэсвэрлэх чадвар сульдах), хоолойгоо хагартал бархирах (чанга дуугаар орилж, хашхирах), хоолойгоо шахах (зориуд өндөр дуугаар ярих), хоолойн хөөмий (түгжсэн амьсгааг хоолойд буюу хэлний уг хөөмийн гүнд шахаж задлах уянгын хөөмийн нэгэн зүйл, барил), аргил хоолой (эрэгтэй хүний бүдүүн дуу), бүдүүн хоолой (умзад хоолой), өтгөн хоолой (аргил бүдүүн дуу), тунгалаг хоолой (эмэгтэй хүний нарийн дуу), умзад хоолой (хүний дууны өнгөн өтгөн нь), шингэн хоолой (нарийн дуу), дуу хоолой (хоршоо үг) (а.дуу авиа, хэл яриа б.(шилжсэн утга) үзэл бодол), хоолой нь хонх болж, ходоод нь лонх болох (зүйр үг) (архичин болох) хоёр уулын хоорондох өргөн тавиу газар халиурсан өвстэй хоолойг огтлон гарах (хоёр уулын хоорондох халиурсан өвстэй өргөн хөндийг хөндлөн туулж гарах), хоолой зааг (хоршоо үг) (хоёр уулын хоорондох хөндий), нуга
хоолойвч [нэр үг]
хонь гөрөөсний арьсаар хийсэн дээд талыг хүзүүнд тохируулан дугираг эсгэж, хоёр талд бүч хадаж ар шилэнд уяж, урд талыг бүсэндээ даруулан уяж өмсөх салхи жавраас цээж хамгаалах өмсгөл балчир хүүхдийн хүзүүнд зүүж хувцсыг хамгаалах зүйл хувцасны зааманд хадсан хүзүү халхлах зүйл хүзүүний чимэг, сондор алт мөнгөн хоолойвч (алт мөнгөн зүүлт).
хоолойчин [нэр үг]
малын хоолойг огтлон алах яргачин.
хоор [нэр үг]
юмны завсар, хоёр юмны хоорондох зай.
хоор [нэр үг]
найрал дуу.
хоормог [нэр үг]
исгэлэн таргийг хөөрүүлсэн сүүгээр зөөлрүүлэн уух нэгэн төрлийн ундаа, зайлга тарагний хоормог (таргийг сүүгээр шингэлсэн нь), хоормог шиг холилдож,
хоормог [нэр үг]
(тоглоом) тоглох журам даалуутай адил монгол ардын тоглоомын нэгэн зүйл,
хоос [нэр үг]
чинэрлийг зохицуулах, бодосын задралтаас ялгарсан бүтээгдэхүүнийг бие махбодоос зайлуулах, хоол боловсруулах, агшиж тэлэх үүрэгтэй ургамал, амьтны эс, ганц эст биед байх эсийн шүүс, илүүдэл нөөц бодос бүхий сав.
хоосовч [нэр үг]
агааргүй битүү хоосон.
хоосон [нэр үг]
ханхгар гэр (а.том гэр б.дотроо тавилгагүй хоосон гэр), ханхгар байшин (а.өндөр том байшин б.(шилжсэн утга) дотроо юмгүй хоосон байшин).