Хоршоо үг
бүрээс давхарга [хоршоо үг]
(гэр дулаалж зузаалах бүрээс нөмрөг), бүрээс давхац (хоршоо үг) (гадуур давхарга).
бүтээл зүтгэл [хоршоо үг]
(хөдөлмөр зүтгэл), бүтээл туурвил (хоршоо үг) (а.том хэмжээний ном зохиол б.ажил үйлс), зохиол бүтээл (хоршоо үг) (хүний зохион бүтээсэн утга зохиол, урлаг, урлал, шинжлэх ухаан, соёл, техникийн зэрэг оюуны өв, сан хөмрөг).
бэлгэ дэмбэрэл [хоршоо үг]
(учрал ерөөл), өлзий бэлгэ (хоршоо үг) (сайн хувь ерөөл), монгол хүн бэлгээрээ (зүйр үг) (монголчууд бэлгэ дэмбэрлийг эрхэмлэдэг).
бэрх [хоршоо үг]
(хэцүү, амаргүй), бэлэнд ухасхийж, бэрхэд ухарсхийх (зүйр үг) (хүнд хүчрээс зайлж, амар хялбарыг эрэх) газрын бартаа бэрх газар (бартаа ихтэй газар), уулын бэрх (уулын бартаа), бэрх даваа (а.өндөр агаад давахад хэцүү, бартаа бүхий нуруу газар б.(шилжсэн утга) хэцүү ажил үйлс) (шилжсэн утга) сурамгай, чадамгай хурдан бэрх хурдан (амаргүй хурдан), ажилд бэрх (ажилд сайн) харгис, догшин.
бэрхшээл [хоршоо үг]
(ажил хэрэгт тохиолдох хүндрэл).
бядуу дорой [хоршоо үг]
(хөрөнгө чинээгүй, ядуу зүдүү).
бясалгал [хоршоо үг]
(ном тарнийг сэтгэл чилээн шүтэх гүн бодол).
гав дөнгө [хоршоо үг]
(ялтны гар хөлийг холбох, хүзүүнд нь углах зүйл), гав тушаа (хоршоо үг) (гав гинж).
гал түлш [хоршоо үг]
(түлэх юм, түлсэн юм), гал түлээ (хоршоо үг) (түлээ түлш), гал түймэр (хоршоо үг) (их хэмжээний гал), гал түүдэг (хоршоо үг) (задгай гал), гал утаа (хоршоо үг) (гал болон түүнээс гарах утаа), гал хөс (хоршоо үг) (а.шатаж буй зүйл б.түлээ түлш), гал цахилгаан (хоршоо үг) (аянга цахилгаан), гал цог (хоршоо үг) (а.юмны илч гарган шатаж буй үе болон утаа нь барагдаж галтайгаа байгаа нь б.(шилжсэн утга) хийморьлог, сэргэлэн), гал ус (хоршоо үг) (а.гал болон ус б.(шилжсэн утга) эрс тэс, эсрэг тэсрэг), гал хүүхэн (нүүрэмгий эмэгтэй), гал ус хоёр шиг (хоорондоо харшилдсан таарамжгүй, эвлэршгүй), гал цогтой (а.ширүүн зан авиртай б.сэргэлэн жавхаатай), галд орохоос буцахгүй (яахаас ч буцахгүй, шийдсэн, шулуудсан), гал болохгүй зомгол, гар даахгүй тугал (үхэр тэргийг жаахан гэж басамжлан хэлэх хэллэг), гал дээр тос нэмэх (а.тэмцэл хорсол мэтийг өдөөж дэвэргэх б.юмыг улам лавшруулах, даамжруулах), гал дээр ус хийх (урмыг нь хугалах), галыг нь цахиж, нутгийг нь зааж өгөх (гэргий болгож авах), галын хүүг улайж байхад, газрын хүүг шарлаж байхад (эрт дээр үед), нүүрнээс гал гарах (ихэд ичих, зовох) хээр гадаа явахдаа нэг оромжинд хамт нийлэн яваа хүмүүс) гал болох (хээр гадаа явахдаа нэг оромжинд нийлэн явах), гал хам (дотнын сайн найз), галын ах (аянчны нэг галын тэргүүлэгч) төрөл бүрийн зэвсгээр дайсныг устган дарах хэрэгсэл гал нээх (дайсны зүг зэрэг буудах), галын цэг (буудаж буй газар), их бууны гал (их буугаар буудах нь) (зурхай судлал, зурхайн ухаан) сарны зурхайн ёсны таван махбодын нэг (шилжсэн утга) цог жавхаа нүдний гал (нүдний цог жавхаа), гал нь буурах (цог жавхаа доройтох).
галбир ааль [хоршоо үг]
(ааш авир).
гамшиг [хоршоо үг]
(элдэв аюул зовлон), гай гарз (хоршоо үг) (гамшиг хохирол) гай зовлон (хоршоо үг) (зовлон гамшиг), гай зэтгэр (хоршоо үг) (төвөг яршиг, садаа), гай тотгор (хоршоо үг) (ажил үйлд төвөг бэрхшээл болсон юм), гай төвөг (хоршоо үг) (ажил хэрэгт тээр, яршиг болсон юм), гай түй (хоршоо үг) (гай барцад), гай түйтгэр (хоршоо үг) (а.ажил хэрэгт саад тотгор болсон зүйл б.ажил амьдралд зовлон зүдгүүр авчирсан зүйл), гай хөө (хоршоо үг) (ажил хэрэгт саад тотгор болсон зүйл), гай цөв (хоршоо үг) (гай тотгор), осол гай (хоршоо үг) (хүний амь үрэгдэх, бэртэх зэрэг аюул сүйдэл), өө гай (хоршоо үг) (золгүй хэрэг явдал, учрал), гайдаа гарах (а.гаргуунд гарах б.хэрэггүй болох), газрын гай (тээршээгдсэн хүн), ган болоход булгийн сайн нь мэдэгдэнэ, гай болоход нөхрийн сайн нь танигдана (цэцэн үг) (хэцүү хатуу цагт хүний мөс чанар танигдана), гай болохоор зай бол (цэцэн үг) үл таашаас(ангийн нэр томьёо) (ажил хэрэгт харш болсон хүнийг хөөн үлдэх үг), гай газар дороос гахай модон дотроос (зүйр үг) (гай зовлон хэлж ирдэггүй) уршиг, муу нөлөө муугийн гай олонд, могойн цус тэнгэрт (зүйр үг) (муу юмны балаг их) (шашны нэр томьёо) зовлонгийн уг шалтгаан гай болох (зовлонгийн шалтгаан болох), гай дуудах (өөртөө уршиг даллах).
гамшиг [хоршоо үг]
(зовлон бэрхшээл), өлсгөлөн гамшиг (хоршоо үг) (ган, зуд зэрэг гай гамшгийн уршгаар идэх, хэрэглэх юм олдохгүй болох гачиг).
гамшиг тахал [хоршоо үг]
(аюул тахал), гамшиг чирэгдэл (хоршоо үг) (зовлон чирэгдэл), аюул гамшиг (хоршоо үг) (аюул зовлон), гай гамшиг (хоршоо үг) (элдэв аюул зовлон), зовлон гамшиг (хоршоо үг) (зовлон зүдүүр), өвчин
гангалах [хоршоо үг]
(янзалж гангалах, чимэж гангалах) гоё ганган дэгжин хувцас өмсөх.
ганих гуних [хоршоо үг]
(гуних гутрах).
ганхах [хоршоо үг]
(найгалзан гунхалзан явах) (шилжсэн утга) байр суурь, эрх мэдлээ алдаж эхлэх.
ганц нэг [хоршоо үг]
(тооны хувьд дан ганцаар байгаа нь, нэгийн зэрэг), дан ганц (хоршоо үг) (цор ганц), ганц мод гал болохгүй, ганц хүн айл болохгүй (зүйр үг) (а.хүмүүс хамтран нөхөрлөж, харилцан түшилцэж байж сайн сайхан амьдарна б.хань бүлгүй гань ганцаар явахыг шүүмжилсэн хэллэг) зөвхөн, онцлон тухайлсныг өгүүлэхэд хэрэглэх үг ганц эст ургамал (ганц эсээс бүрдсэн замаг зэрэг), гав ганц (цор ганц, ердөө л ганц), ганц үг газар гээхгүй (үг сөргөлдөн хэрэлддэг), ганц хуруутах (нэг хуруунд юм гарч идээлэн буглах өвчин тусах).
гачигдал [хоршоо үг]
(үхэж хагацсаны зовлон).
гашуу [хоршоо үг]
(эмгэнэл, эндэл).
гашуун нясуун [хоршоо үг]
(а.гашилсан мэт эвгүй амт, үнэр б.бусдын дургүй хүргэм ёжтой хатуу үг),