Нэр үг
хэмэл [нэр үг]
даравч ангаахай гарахгүй өндөг хэмэл өндөг (дарсан ч ангаахай гарахгүй өндөг).
хэмэлдэг [нэр үг]
хэмтэй яс.
хэмэлхий [нэр үг]
хэмэлдэг ясан доторх шим хурах сиймхий.
хэмэрдэг [нэр үг]
нас өтөлж, хүч тэнхээгүй болсон хүн.
хэмэрлэг [нэр үг]
хөр хорхойн ширхэг буюу хиймэл мяндсыг хольж нэхсэн хээтэй торгон нэхмэл, хоргой хэмэрлэг дээл (хээтэй торгон дээл буюу хоргой дээл), хэмэрлэг гургуул (амьтан судлал) (өвөг алтан өнгөтэй, хүзүүндээ хар хөвөөтэй, алтлаг ногоон өнгө бүхий нуруу ба сүүлийн дээд тал нь шар, мөр дээрх өд хар хөх, хөл боровтор, гургуулын нэгэн зүйл шувуу), хэмэрлэг могой (амьтан судлал) (улаан толботой, хар хөмсөгтэй, хоргүй могойн нэгэн төрөл), алтан хэмэрлэг (хөрс), торго хэмэрлэг (хоршоо үг) (хээтэй хоргой).
хэмэрсэн [нэр үг]
хэмэрсэн цэцэг (ургамал судлал) (ороож ургадаг нэгэн зүйл цэцэг, хаврын сүүл хирээр цэцэглэнэ, улаан ягаан хоёр зүйл бий).
хэнгэрэг хөгжим. [нэр үг]
дундаа хөндий, өргөн дүгрэг цагаригийн хоёр талыг арьсаар бүрж хийсэн, цохих, дэлдэх, дохио өгөх хөгжмийн зэмсэг, хэнгэргийн бариул (хэнгэргийн иш), хэнгэргийн бүрээс (а.хэнгэргийн цагиргийг бүрсэн арьс б.хэнгэргийг дотор нь хийж хадгалах эсгий зэргээр хийсэн гэр), хэнгэргийн иш (барихад дөхмийг бодож хэнгэргэнд мод, төмөрлөг зэргээр хийсэн бариул), хэнгэрэг цохих (хэнгэргийг дэлдэн дуугаргах), дийлсэн хэнгэрэг дэлсэх (дийлсэндээ бахархах), цан хэнгэрэгхэнгэрэг цан (хоршоо үг) (цохих, дэлдэх хөгжмийн зэмсгийн ерөнхий нэр), хагархай хэнгэрэг шиг (ам задгай, дэмий яримтгай), хагархай хэнгэрэг цуурхай цан шиг (зүйр үг) (хэтэрхий чалчаа, ам султай), хэнгэргийн дууг цохиж мэдэх, хүний (мэргэн үг)ийг шалгаж мэдэх (зүйр үг) (хүнийг гаднаас хараад ямрыг нь мэдэх аргагүй), хэргийн эзэн, хэнгэргийн дохиур (зүйр үг) (муу үйлийн эзэн) (бие бүтэц, анатоми)дунд чих, сонсголын хоёрыг тусгаарласан . мм нимгэн хальс хэнгэргэн хальс (дунд чихний нимгэн хальс), хэнгэргэн хөндий (дунд чих), чихний хэнгэрэг хагарам (хэтэрхий их чимээ шуугиан), хэнгэрэг од (зурхай судлал, зурхайн ухаан) (дамнуур од).
хэнгэрэгч [нэр үг]
хэнгэрэгчин хэнгэрэгч лам (хэнгэрэгчин лам).
хэнгэрэгчин [нэр үг]
хэнгэрэг дэлдэгч, цохигч хэнгэрэг хийдэг хүн.
хэндэл [нэр үг]
хэндэл сугас (амьтан судлал) (далайд төрөх зарам загас).
хэнхдэг [нэр үг]
хүн, амьтны их биеийн өмнө тал морины хэнхдэг (морины цээжин биеийн өмнө тал), хүний хэнхдэг (хүний цээжин биеийн өмнө хэсэг) хэнхдэг цээж (хоршоо үг) (хүн, амьтны цээжны өмнө тал болон хүзүүний угаас бүсэлхий хүртэлх хэсэг) хөндий хэнхийсэн юм хэнхдэг гэр (хөндий хоосон гэр).
хэнхрэг [нэр үг]
хүний цээжин биеийн араг яс, хэнхэрцэг хэхдэг хэнхдэг.
хэнхэг [нэр үг]
хоолонцор, идсэндээ үл ханах зан, хэмжээнээс хэтэртэл идэх эмгэг хэнхэг болох (а.хэтэрхий хоолонцор болох б.ямарваа нэгэн зүйлд хэтэрхий дурлах), хэнхэг хүн идэх нь их, хэрэгт хүн бодох нь их (зүйр үг) (ажил хэрэг эхлүүлсэн хүн дуусахаас нааш санаа нь амардаггүй) (шилжсэн утга) хэвийн хэмээс хэтэрхий айл хэсэхийн хэнхэг (айл хэсэхийн донтой), ярианы хэнхэг (хэтэрхий хэлэх дуртай, худал хоосон чалчих дуртай) (шилжсэн утга)
хэнхэл [нэр үг]
газрын хөрсөн дээрх усанд идэгдсэн хонхор газар хэнхэл хөнхөл (хоршоо үг) (усанд идэгдсэн хонхор нүх).
хэнхэрцэг [нэр үг]
хэнхдэг цээжний хэнхэрцэг (цээжний хөндий) (шилжсэн утга) хэрзгэр яс болсон туранхай хэнхэрцэг яс (а.цээжний хөндий яс б.(шилжсэн утга) ясан хэлхээ болсон туранхай, эцэнхий хүн, амьтан).
хэншиг [нэр үг]
тос нүнжигтэй идээний зүйлийн тааламжтай ү(нэр үг)
хэншүү [нэр үг]
мах тосны зүйлийг шарах, үслэг зүйлийг хуйхлах, түлснээс гарах үнэр,
хэнэг [нэр үг]
тоомжир, анхаарал увай хэнэг ч үгүй суух (тоомжиргүй царайлан суух).
хэнээ [нэр үг]
хүний ухаан мэдрэл гэмтэж, солио гажуу болсныг нь сэтгэлийн хэнээтэй хүн (мэдрэлийн өвчтэй хүн), хэнээ өвчин тусах (солио өвчин тусах), хэнээ хиен (хоршоо үг) (сэтгэлийн санаашрал, гиеүүрэл) (шилжсэн утга) хирээс хэтэрсэн санаа, хүсэл шунал, дон тоглоомын хэнээ (тоглоомын дон), хоолны хэнээ (хоол их идэх зуршил), эдийн хэнээ (эд юмны шунал).
хэнээрхэл [нэр үг]
хэнээрхэх, хийрхэх үйлийн нэр хэнээрхэл нь хөдлөх (хийрхэх, солио гажиг нь хөдлөх, эхлэх), дайны хэнээрхэл (дайн дэгдээх санаархал, хийрхэл).