Нэр үг
хэв [нэр үг]
хэв нэгхэн (хэвхэн).
хэвдэс [нэр үг]
хэвэгч амьтны хэвээд амнаасаа унагасан сэвс малын хэвдэс (малын сэвс).
хэвлүүлэгч [нэр үг]
хэвлэлийн эхийг найруулан хянаж (хэвлэлийн нэр томьёо.)ийг зөвшөөрөн, (хэвлэлийн нэр томьёо.) үйлдвэрт шилжүүлэх ажлыг эрхэлж байгаа байгууллага, хэвлэлийн газар хэвлэлийн эхийн зохиогч буюу зохиогчийн төлөөний хүн.
хэвлүүр [нэр үг]
голдуу малгай, гутал зэрэгт хэв янз оруулахад хэрэглэх багаж хэв, хэлбүүр гутлын хэвлүүр (гуталд хэв маяг оруулах хэв мод), хэвлүүр машин (хэв гаргах төхөөрөмж).
хэвлэг [нэр үг]
хэвэх үйлийн нэр, хонь малын хэвэх нь.
хэвлэгч [нэр үг]
(хэвлэлийн нэр томьёо.) явцын бүх ажлыг хариуцан гүйцэтгэгч хэвлэгч машин ((хэвлэлийн нэр томьёо.) үйлийг гүйцэтгэгч төхөөрөмж, хэвлэлийн машин) (хэвлэлийн нэр томьёо.) машиныг барьж хэв дарах ажилчин, (хэвлэлийн нэр томьёо.) үйлдвэрийн ажилтэн ном хэвлэгч (номын хэв дарах техник ажил хийдэг хүн).
хэвлэл [нэр үг]
хэвлэн гаргасан ном зохиол, сонин сэтгүүл хэвлэл захиалга (хэвлэл захиалах үйл явц), хэвлэлд нийтлэх (ном сонинд хэвлэгдэх), хэвлэлийн алдаа (хэвлэн гаргасан зүйлийн үг, үсгийн алдаа), хэвлэлийн нүүр (ном бичиг, сонин сэтгүүлийн нүүр бүрийн хэвлэлийн өрц ба хөвөө захыг багтаасан тал хуудас), хэвлэлийн өрц (ном, сэтгүүл зэргийн нүүр бүрийн үсэг, зургийг өрсөн байдал), хэвлэлийн тоо (хэвлэсэн тоо ширхэг), хэвлэлийн тэг (дармалласан үсгийн хэлбэр), хэвлэлийн хуудас (а.ном хэвлэлийн нүүр, тал б.ном, сонин, сэтгүүл зэрэг хэвлэл в., , , , сантиметрийн хэмжээтэй хэвлэлийн цаасны талбайн хэмжээ), хэвлэл мэдээлэл (хоршоо үг) ((хэвлэлийн нэр томьёо.), мэдээлэх хэрэгсэл), ном хэвлэл (хоршоо үг) (хэвлэж нийтийн хүртээл болгосон зохиол бүтээл, сонин сэтгүүл), сонин
хэвлэлийнхэн [нэр үг]
хэвлэлийн ажил эрхлэгчид, хэвлэлийн байгууллагын ажилчид сонин хэвлэлийнхэн (сонин хэвлэлийн ажил эрхлэгчид).
хэвнэг [нэр үг]
цас бороонд өмсөх, нөмрөх давхац хувцас цув хэвнэг бөс (борооны ус нэвтэрдэггүй нэхмэл эд, нягт нэхсэн бөс), өнгөрсөн бороонд эсгий хэвнэг нөмрөх (зүйр үг) (юмыг дууссан хойно нь санах, сэдэх).
хэврэгшил [нэр үг]
хэврэг болох үйлийн (нэр үг)
хэвт [нэр үг]
хэвт ёс (а.хэв бүхий ёс б.хэв ёс в.хуучир. манжийн чин улсын сүүлчийн хааны оны цол).
хэвтүүл хуучир. [нэр үг]
шөнийн манаа, харуул, эргүүл хэвтүүлийн цэрэг (шөнийн манааны цэрэг), хэвтүүл манаа (хоршоо үг) (орд өргөөг сахих шөнийн эргүүл, харуул).
хэвтэлгэ [нэр үг]
хэвтэх үйлийн нэр, хэвтсэн нь.
хэвтэр [нэр үг]
мал адгуусны хэвтэш хэвтэр алдах (малын хэвтэр цас мөсөнд дарагдаж хэвтэх аргагүй болсноос малын тарга хүч муудах, эцэх), хэвтэр сайтай хот (мал адуулах өтөг бууц ихтэй хашаа хороо), нохойн хэвтэр (нохойн оромж, хэвтэш), хонины хэвтэр (хонь хэвтдэг газар), хэвтэр бууцхэвтэр хэвтэш (хоршоо үг) (амьтны хэвтдэг газар), хот хэвтэр
хэвтэш [нэр үг]
мал, амьтны хэвтэх газар хэвтэш алдах (хэвтэр алдах), малын хэвтэш (малын бууц, хэвтэх газар), үхрийн хэвтэш (үхрийн хэвтдэг газар), хот хэвтэш (хоршоо үг) (амьтны хэвтдэг газар, бууц).
хэвтэш [нэр үг]
эмэгчин амьтны үр тогтох сав умайн хэвтэш (үр боловсрох орон), хүүхэн хэвтэш (үр тогтох сав), сав хэвтэш (хоршоо үг) (эмэгчин амьтны үр тогтох сав).
хэвтэш [нэр үг]
бууны замгийн доторх сум дарах газар сумны хэвтэш (сум дарах, тогтох газар).
хэвч [нэр үг]
хэв, бар хийхдээ чадамгай хүн хэвчин.
хэвчин [нэр үг]
хэвч, юмны хэв цутгадаг хүн.
хэвшил [нэр үг]
хэвших үйлийн нэр, хэвшсэн дадал, зуршил амьдралын хэвшил (амьдралын дадал, зуршил), нийгмийн хэвшил (нийгмийн ёс дэглэм, дадал), хэвшил дадал (хоршоо үг) (хэвшиж тогтсон зуршил), хэвшил заншил (хоршоо үг) (уламжлагдан хэвшсэн дадал).