Нэр үг
хул [нэр үг]
хумбан хэлбэртэй том модон аяга айргийн хул (айраг уух том аяга).
хул [нэр үг]
эл хул (хоршоо үг) (эзэнгүй, хүн амьтангүй), эл хул газар (хүн, амьтангүй газар).
хулав [нэр үг]
халав хулав (хоршоо үг) (а.хүн, амьтны хөдөлгөөн нь маш цалгай байх, хөдөлж ядсан байдал б.зүйдэл залгаас сул болж холхих байдал), хулав шалав (хоршоо үг) (хурдан шаламгай байдал).
хулагчин [нэр үг]
хулагч зүсмийн гүү.
хулан [нэр үг]
өөрийн биеэс дээш, зургадугаар үеийн өвөг.
хулан [нэр үг]
зуухны утаа гарах нүх, хүхээг зуухны хулан (зуухны утаа гарах хүхээг).
хулан [нэр үг]
хулан сар (намрын тэргүүн сар).
хулан [нэр үг]
элэн хулан (хоршоо үг) (юмны чимээ аниргүй, хөл үймээнгүй нам гүм байдал) элэн хулан өдөр (нам гүм өдөр), элэн хулан газар (огтын чимээ аниргүй, нам гүм газар).
хуланс [нэр үг]
адууны хөлийн дотор талд ургасан жижигхэн эвэрлэг з(үйл үг)
хуланц [нэр үг]
өөрийн биеэс дээш дөрөвдэх үеийн өвөг буюу элэнцийн эцэг эх хуланц өвөг (дөрөвдэх дээд үе, элэнц эцгийн эцэг), хуланц эмэг (хуланц эх, элэнц эцгийн эх), хуланц эцэг (а.өөрийн биеэс дээш гурав, дөрөвдүгээр үеийн өвөг б.өвөг дээдэс), хуланц эх хуланц ээж (хуланц эх), элэнц хуланц (хоршоо үг) (хүний дээд язгуур угсаа).
хуланцаг [нэр үг]
элэнцэг өвөг эмгийн, эцэг эх хуланцаг өвөг (элэнцэг өвөг эмгийн өвөг), хуланцаг эмэг (элэнцэг эмэг), элэнцэг хуланцаг (хоршоо үг) (хүний дээд өвөг).
хулга [нэр үг]
чихний дэлбэний уг хэсэг хүний чихэн дотроос гарах наалдаа зүйл нойтон хулга (чихэн дотроос гарах нойтон наалданги зүйл), хуурай хулга (чихэн дотроос гарах хуурай хатуувтар зүйл).
хулга [нэр үг]
үүдний углуурга шургуулах нүх хадаас тавлах багаж.
хулгавч [нэр үг]
чих дааруулахгүйн тулд өмсөх чихэвч эхнэр хүний өмсдөг зөвхөн чих, хацар халхлах оройгүй малгай гэмтсэн ганц хуруунд углах юм.
хулгай [нэр үг]
амины болон улсын өмч хөрөнгө, эд юмыг зүй бусаар нуун авах завших нь хулгай баригдах (нууж үйлдсэн хулгайн гэмт үйл явдал илрэх), хулгайд сэрдэх (хэн нэгнийг хулгай хийсэн байх гэж сэжиглэх), хулгай хийх (амины болон улс нийгмийн эд хөрөнгийг зүй бусаар нууж авах), хулгайд хардах (хулгайлсан гэж бусдыг сэжиглэх), хулгайн хэрэг (хулгайн гэмт явдал), хулгай дээрэм (хоршоо үг) (а.хүний эд зүйл, үнэт хөрөнгийг, ил далд цөлмөн авах б.төрд тэрслэн самуун дэгдээгч), хулгай зэлгий (хоршоо үг) (хулгайч),
хулгайлагч [нэр үг]
бусдын юмыг нууцаар сэмхэн залилан авагч, хулгайлах үйлийг үйлдэгч,
хулгайч [нэр үг]
мөнгө хулгайлагч (мөнгө төгрөг нууцаар залилан авагч).
хулгайч [нэр үг]
хулгай хийдэг хүн, амьтан бусдын юмыг хулгуун завшигч хуурсаар хуурсаар худалч, хумсалсаар хумсалсаар хуйлгайч (зүйр үг) (алдаа дутагдлыг бага дээр нь засч байх хэрэгтэй), хулгайч хүний сэтгэл тогдоггүй, худалч хүний хошуу тогтдоггүй (зүйр үг) (сэтгэл муутай хүний зан ааш тогтворгүй байдаг), хулгайчийн муу хаяагаа хадардаг,
хулгана [нэр үг]
(амьтан судлал) мэрэгчтэн багт багтдаг, уртлаг хошуутай, үржихдээ тун хурдан, олонхдоо урт сүүлтэй, бяцхан биетэй, хар бор, цайвар бор, шаравтар зэрэг зүстэй, хос үүдэн шүдтэй, соёогүй, таримал ургамал сүйтгэдэг, гэр бараа, эд зүйлийг мэрж нөөлөх, өвчин хижиг тараах зэрэг хор хөнөөлтэй нэн олон зүйл амьтан хулгана агнах (хулганыг устгах), хулганын занга (хулгана агнахад хэрэглэх зүйл), хулганын нүх (хулганын амьдрах үүр), оготно хулгана (хоршоо үг) (жижиг мэрэгч амьтдын ерөнхий нэр), хулгана сүүл (ургамал судлал) (иш нь шулуун, навч нь олон салаалж чагтлан ургадаг, цацаг хэлбэртэй цэцэг бүрэлдэж, улбар буюу цагаан цэцэг дэлгэрээд жижигхэн хавуу жимс ургадаг, хоёр наст өвслөг ургамал бүхий л өвс нь эмэнд орно), хулгана хижиг (хулгана, туулайгаар дамжин дархдаг хүн амьтны халварт өвчин, тахал), хулгана яр (а.хүний биед гарах нэгэн зүйл хорт яр өвчин б.адуунд дамжин халдварлах бөгөөд анх хүзүүний орчмоос эхлэн гарч үрэвсэн хордуулах нэг зүйл яр өвчин), хулганын тос (ургамал судлал) (ишгүй, ганц навчтай, амт тогтуусны адил, голын ойр шугуйд ургадаг хээрийн ногоо, дарж иднэ), атаахай хулгана (амьтан судлал) (хортон шавжийг устгадаг нэг зүйл ашигтай хулгана), бор хулгана (амьтан судлал) (өнгө бор, нэг зүйл хулгана), жив хулгана (амьтан судлал) (олбийн овгийн, биеэр жижиг нэг зүйл хулгана), могойч
хулгуу [нэр үг]
хадаасны толгойг дүгрэг болгох зэрэгт хэрэглэх нүхтэй төмөрлөг багаж.