Хоршоо үг
малтуур [хоршоо үг]
(маажиж, малтахад зориулсан багаж).
манаач хуучир. [хоршоо үг]
(орд өргөөг сахих шөнийн харуул), сахиул манаач (хоршоо үг) (харгалзан сахих хүн) манаж цагдахдаа гарамгай байх байдал.
манжлага [хоршоо үг]
(унжуулан зүүх чимэглэлийн зүүлт) жанч нөмрөгийн захын залгаасанд унжуулан хийсэн бяцхан хэсгүүд нөмрөгийн манжлага (нөмрөгнөөс унжуулсан зүүлт чимэг), манжлага бүч (хоршоо үг) (хувцас хунарын оосор, унжлага), манжлагаа барин барин гүйж, магнайгаа арчин арчин явах (зүйр үг) (а.ихэд яарч сандран гүйх б.зовж зүдрэх), алтан манжлага (ургамал судлал) (авирч ургадаг шар цэцэгтэй, навч нь цувран ургах нэг наст өвслөг таримал ургамал).
мариалах [хоршоо үг]
(таргалах) малыг төхөөрөн махыг хэсэглэн хуваах.
материал хэрэгсэл [хоршоо үг]
(ямар нэгэн зүйлийг хийж бүтээх, засч янзлахад шаардагдах эд зүйл, сэлбэг) мэдээ сэлт, баримт бичиг материал бүрдүүлэх (холбогдох баримт бичиг бүрдүүлэх), материал боловсруулах (бичиг баримт боловсруулах), сонины материал (сонинд нийтлэгдсэн болон нийтлэгдэх зүйл), материал цэг (а.тодорхой биеийн жинтэй боловч, хэлбэр дүрс, хэмжээгүй биет б.шинжлэх ухааны хийсвэр ухагдахуун), материал хэрэглэгдэхүүн (хоршоо үг) (аливаа зүйлийг хийхэд шаардагдах эд зүйл, баримт), баримт материал (хоршоо үг) (гэрч, нотолгоо болох зүйл).
медаль [хоршоо үг]
(ажил хөдөлмөр, гавьяа зүтгэлийг үнэлэн олгох шагналын тэмдэг).
механизм [хоршоо үг]
(техник, тоног төхөөрөмж), машин техник (хоршоо үг) (оньсон хөдөлгүүр бүхий техник хэрэгсэл) тээврийн хэрэгсэл ачааны машин (ачаа зөөх зориулалттай тээврийн хэрэгсэл), суудлын машин (хүн суух зориулалттай тээврийн хөнгөн хэрэгсэл), машин тэрэг (хоршоо үг) (тээврийн хэрэгсэл) (шилжсэн утга) аливаа үйлийг машин тэргээр гүйцэтгэх мэт ажиллах нь хоолны машин (их иддэг хүн).
монших мунгинах [хоршоо үг]
(дүйнгэ, тэнэг байдал гарган будлих).
мөндөр [хоршоо үг]
(жижиг мөсөн тунадастай хур), аянга мөндөр (хоршоо үг) (тэнгэрт хуралдсан цахилгаан цэнэг болон агаарын мөсөн тунадас), мөндөр буулгах (ямар нэгэн зүйлээр зай завсаргүй шидэх, чулуудах), чулуун мөндөр буулгах (чулуугаар зай завсаргүй шидэх), мөндөр шиг асгарах (зай завсаргүй, их хэмжээгээр асгарах), мөөг шиг ургадаггүй, мөндөр шиг унадаггүй (зүйр үг) (аливаа ажил хэрэг тухайн хүнээс өөрөөс нь шалтгаалдаг).
мөнх [хоршоо үг]
(үргэлж, эгнэгт), энх мөнх (хоршоо үг) (эгнэгт амар амгалан байх нь), мөнх өвс (ургамал судлал) (мөнх ногоон олон наст өвс, өлзийт өвс), мөнх харгана (ургамал судлал) (навч нь ганддаггүй, нэг зүйл харгана), мөнх сугас (амьтан судлал) (мөрөн голд төрдөг, өнгө хар, толгой том, хайрстай нэг зүйл загас), төв шударга мөнх, түрэмгий зусар хэврэг (зүйр үг) (үнэнч байдал үргэлж орших), алт шороонд дарагддаг, алдар мөнхөд дарагддаггүй (зүйр үг) (үнэн шударга явдал хэзээд үл мартагдах), эд нь хэврэг, эзэн нь мөнх байг (цэцэн үг) (шинэ хувцас өмсөхөд хэлэх ерөөлийн үг) хуучир. найман хүллийн нэг, тэнгэрийг төлөөлнө мөнх хөх тэнгэр (монголчуудын бөөгийн мөргөлийн шүтээн тэнгэр).
мөр [хоршоо үг]
(а.хүн, амьтан болон бусад зүйлийн явсан ор б.(шилжсэн утга) ямар нэгэн хэрэг явдлын дараа үлдээсэн баримт в.(шилжсэн утга) хүний туулж өнгөрүүлсэн амьдрал), ул мөрөө баллах (үйлдсэн хэргийнхээ гэрч баримтыг устгах), ул мөрөө үлдээх (а.гишгэсэн ором үлдээх б.гэмт хэрэгтэн баримт сэлт үлдээх в.(шилжсэн утга) хийсэн бүтээсэн зүйлтэй байх), мөр сүүдэр (хоршоо үг) (явсан газарт үлдээх тэмдэг баримт), хойчийн мөр (ирээдүйн зам, амьдрал) цаасан дээр татсан шугам, зураас мөр алгасах (шугам, зураас орхих), мөр тэтгэх (бичиг зохиолд их хүний нэр, үйл хэргийг хүндэтгэх, тухайн зүйлийг онцлох үүднээс бичиж буй зүйлээсээ сондгойруулан бичих арга), догол мөр (бичиг зохиолын доторх дарж эхэлсэн шинэ зураас), гол мөр (гол утга санаа) шүлэг зохиолын нэг эгнээ, шугамд бичсэн зүйл дөрвөн мөр (нэг бадаг шүлэг), шүлгийн мөр (шүлгийн нэг эгнээнд бичсэн зүйл), мөр шад (хоршоо үг) (нэг эгнээнд бичсэн зүйл болон шад) эгнэн жагссан цуваа, эгнээ хоёр мөрөөр жагсах (хоёр эгнээ жагсах) үйл явдлын болох удаа нэг мөр хийх (нэг удаа хийгээд дуусгах), нэг мөр болох (дэг журам, дэс дараалал сайтай болох), нэг мөр болгох (эмхэлж дуусгах, нэг журам зарчимтай болгох), үхэхийн мөр (үхэх нь үнэн) (шилжсэн утга) нэг чигийн ажил хэрэг номын мөр хөөх (а.номд эрдэмд шамдан суралцах б.эрдмийн ажил хийх), буяны мөр (буян хийх, хүн, амьтанд ач тус хүргэх нь), хутаг мөр (бурхан болох буяны мөр), мөр хөөх (нэг л зүйлд бие сэтгэлээ зориулан ажиллаж хөдөлмөрлөх, нэг юмыг дагнан эрхлэх) хуучир. ёс журам, хувь зохиол, тавилан (шилжсэн утга) гэм халгүй, томоотой мөрөөрөө суух (төвөг бололгүй суух).
мөргөл [хоршоо үг]
(сүм хийдийн газар гороолон залбирал үйлдэх нь) сүм хийдээс гүйцэтгэдэг хурал номын ёс мөргөлийн хурал (равсал сахиус, үндсэн буюу жүд гурван хурал), мөргөлд явсан хүн борооны үүл хараад буцах (зүйр үг) (өчүүхэн зүйлээр шалтаглан ажлаас хойш суух).
мөрдөх мөшгөх [хоршоо үг]
(а.мөрийг нь даган явах б.(шилжсэн утга) хэргийн ул мөрийг нэхэн шүүх в.хэн юу хийж буйг ажиглан тандах) (шилжсэн утга) хэрэг явдлын ул мөрийг алдалгүй барьж асуун шүүх мөшгөн асуух (хэргийн үйл явдлыг дараалуулан лавшруулан асуух).
мунгинаа [хоршоо үг]
(хийх зүйлээ тодорхой мэдэхгүй будлих нь).
мунхаг тэнэг [хоршоо үг]
(ухаан мэдрэл муутай), мунхаг харанхуй (хоршоо үг) (бичиг үсэгт тайлагдаагүй, ном сурч, юм үзэж мэдээгүй байдал), эргүү мунхаг (хоршоо үг) (эргүү, тэнэг), орох цагийн хурыг огторгуйн салхи эвддэг, онох ухаан билгийг уурын мунхаг эвддэг (зүйр үг) (ууртай байхад ухаантай үг гардаггүй) хуучир. биеэ бусдаас доорд үзэхэд хэлэх үг мунхаг миний бие (би эрдэм чадал дорой) хуучир. бузар булай юм мунхаг явдал (бузар явдал) мунхаг балрын хэм (балар эртний цаг).
мушгил [хоршоо үг]
(үр үндэс, төгсгөл).
мэдлэг дадлага [хоршоо үг]
(сурч эзэмшсэн зүйлийн төвшин, түүнийг амьдралд хэрэглэх чадвар), мэдлэг
мэдээ занги [хоршоо үг]
(шинэ сураг чимээ), мэдээ чимээ (хоршоо үг) (сураг ажиг), хэл мэдээ (хоршоо үг) (хэл сураг), хэл мэдээ авалцах (сураг чимээ авалцах).
мэлтийх цэмцийх [хоршоо үг]
(нэлийх) шингэн зүйл савны амсар дүүрэн цэлэлзэх архи мэлтийх (архи нэлийх) том хар нүдний урсгал дөлгөөн сайхан харагдах мэнд мэлтийх (амар мэнд байх).
мэргэжил [хоршоо үг]
(тодорхой салбарын мэдлэгийг тогтолцоотой эзэмших нь), мэдлэг туршлага (хоршоо үг) (ажил амьдралаас олж авсан мэдлэг чадвар), мэдлэг ухаан (хоршоо үг) (боловсрол болон хийсвэрлэн сэтгэх чадвар, мэдэц ухаан), мэдлэг чадвар (хоршоо үг) (хүний сурч эзэмшсэн төвшин, түүнийгээ хэрэглэх чадал, дадлага), оюун мэдлэг (хоршоо үг) (гадаад ертөнцийн тухай хүний тархинд бий болсон ойлголт), мэдлээ гэж бүү эрд мэдлэгийн зах хязгааргүй (зүйр үг) (хүний сурах зүйл дуусашгүй).