Нэр үг
чавганц [нэр үг]
(шашны нэр томьёо) сахил санваар авч гэлэнмаа болсн настай эмэгтэй чавганц болох (а.үсээ хусуулж эмгэн болох б.чавганц сахил авах) (шилжсэн утга) настай болсон эм хүн үхсэн чавганцаас унгас гуйх (үл бүтэх зүйл бодох, санах), чавганц яриа (эх захгүй, эцэс төгсгөлгүй яриа).
чавх [нэр үг]
нумтай төстэй, жижигхэн харвах зэвсэг чавхаар харвах (жижигхэн харвах зэвсгээр харвах).
чавх [нэр үг]
эсгүүрчин хүний юм эсгэхдээ хэрэглэх ором зураг гаргах утас мужааны чавх (модонд ором гаргах будагтай утас), эсгүүрчний чавх (эсгүүрчин хүний ором гаргах утас).
чавх [нэр үг]
булга, хэрэм зэрэг амьтныг агнахад хэрэглэх нэгэн зүйл урхи хэрэмний чавх (хэрэм агнах урхи).
чавхаахай [нэр үг]
хавчаахай, бяцхан чавх чавхаахай хийх (хавчаахай хийх).
чавхдас хөгжим. [нэр үг]
хөгжмийн зэмсгийн эгшиг үүсгэх уян хатан эд буюу утас хуурын чавхдас (хуур хөгжмийн утас), ятгын чавхдас (ятга хөгжмийн утас), чавхдасны аялгуун аймаг хөгжим.хуучир. (эртний монгол хөгжмийн зэмсгийн гуравдахь ангилал, хялгас, ёнхор, гууль, зэс зэрэг төмөрлөг чавхдас бүхий нийт хөгжмийн зэмсгийг хамруулж байжээ).
чавчирга [нэр үг]
уяа, сур, олс, дээсний зангилааны чангарал, ором дээсний чавчирга (дээсний чангарал, ором).
чавчирга хуучир. [нэр үг]
манжийн үеийн эрүү шүүлтийн нэг болох хүнийг жанчих мод, урт банз чавчирга авах (есөн эрүүний нэг зүйл, урт банзаар хонго, гуяны тус жараас нэг зуун удаа жанчих).
чаг [нэр үг]
чаг чаг (дуу чимээ дуурайсан үг) (цагны дуугарах дуу чимээ) чаг чаг дуугарах (цаг чаг чаг гэсэн дуу гаргах).
чаг хуучир. [нэр үг]
бичгийн тасалгаа.
чагжаа [нэр үг]
(шашны нэр томьёо) лам нар, бурханы ном унших үедээ гар хуруугаар дүрс бэлгэдэл илэрхийлэх байдал буюу бурхны шашны бясалгал хийхэд тус болох арван хуруугаараа илтгэх бэлгэдлийн шинжтэй юм, бодосын хэлбэр дүрсийг илэрхийлснийг хэлнэ гар хөлөө эргүүлэн аашлах нь.
чагнаал [нэр үг]
машины дуут дохио, сигнал чагнаал дуугаргах (дуут дохио гаргах).
чагнал [нэр үг]
чагнах үйлийн нэр, чагнах нь.
чагнуул [нэр үг]
тагнуул, чагнагч (этгээд үг хэллэг)
чагтага [нэр үг]
ихэвчлэн малын хялгас ноосоор томж хийдэг, монгол гэрийн тоононы голоос уях оосор чагтага авах (гэрийн тоононы голоос хүнд юм уяж даруулах), чагтага оосор (хоршоо үг) (монгол гэрийн тоононы голоос уях, урт уяа) (шилжсэн утга) саад тотгор чагтага болох (ажил хэрэгт саад болох), чагтага тавих (ажил хэрэгт саад хийх), саад чагтага (хоршоо үг) (аж амьдрал, ажил үйлст учрах садаа тотгор).
чагуур [нэр үг]
бөө удганы есөн даваа давах мэдлэг, боловсрол.
чагуур хуучир. [нэр үг]
аян дайн.
чагшабад [нэр үг]
шагшаабад.
чад [нэр үг]
ид чадал.
чад [нэр үг]
чад хийх (этгээд үг хэллэг) (нас барах).