Нэр үг
хүлээ [нэр үг]
хүлээс, уяа хүлэг баглаа хүлээ (хоршоо үг) (юмыг баглаж боох урт сур, дээс), уяа
хүлээ [нэр үг]
нүүдэлчин малчны юм агуулах тэргэн дээр байрлуулсан бүдүүн том авдар үхэг.
хүлээгдэл [нэр үг]
хүлээгдэх үйлийн нэр хүлээгдэл ихтэй (хүлээгдэх нь их), хүлээгдэл чирэгдэл (хоршоо үг) (ажил хэрэг хүлээгдэх, чирэгдэх нь).
хүлээлэг [нэр үг]
хүлээх үйлийн (нэр үг)
хүлээс [нэр үг]
юмыг багласан, хүлсэн зүйл хүлээсийг нь тайлах (баглаж уясныг нь суллах, алдруулах), гарын хүлээс (гарыг нь хүлсэн, багласан юм), баглаас хүлээс (хоршоо үг) (баглаж хүлсэн юм), хүлээс тушаа (хоршоо үг) (амьтныг хүлэх, туших юм) (шилжсэн утга) автагдсан эрхшээл нөлөө, дарамт дарлал мөлжлийн хүлээс (хүнийг эрх чөлөөгүйгээр боолчлох хатуу дэг журам), сэтгэлийн хүлээс (сэтгэлийн зовлон, дарамт).
хүлээслэл [нэр үг]
хүлээслэх үйлийн нэр хүлээслэлээс мултрах (а.хүлээсээ тайлуулах б.(шилжсэн утга) тухайн зорилтоо биелүүлэхийн тулд саад тотгорыг давах, эрх чөлөөтэй болох).
хүлээх [нэр үг]
хүний хүрч ирэх, юмны болох цагийг харж суух, саатах, хүлгэлзэх хүлээж суух (саатан суух), хүлээж ядах (ихэд хүсч мөрөөдөх), урин цагийг хүлээх (дулаарахыг харах, хүлгэлзэх), хариу хүлээх (хариу ирэхийг хүлээзнэх), хоногоо хүлээх (хариугүй үхэх дөхөх), хүлээвэл хүндийг олно, сахивал сайныг олно (зүйр үг) (тэсвэр тэвчээр гаргавал амжилтанд хүрнэ), хүлээсэн юм удаан, хөөсөн юм хол (зүйр үг) (эхэлсэн үйл хэргээ амжилттай төгсгөж үр дүнг нь үзэхэд цаг хугацаа хэрэгтэй).
хүлээц [нэр үг]
юманд тайван, уужуу, тэвчээртэй хандах байдал хүлээц сайтай (алив зүйлд тэсвэр тэвчээр сайтай, уужуу ухаантай ханддаг зантай), тэсвэр хүлээц (хоршоо үг) (тэвчээр, уужуу тайвуу байдал).
хүмбараа [нэр үг]
хүмбараа матар (амьтан судлал) (усанд амьдардаг бөгөөд хуурай газар өндөглөдөг, халуун орны мөлхөгч том амьтан гүмбараа матар).
хүмийч [нэр үг]
шагайгаар мөрийцөх тоглоомын мод.
хүмүүжигч [нэр үг]
хүмүүжил олсон хүн, хүмүүжиж буй хүн.
хүмүүжил [нэр үг]
хүүхдийн өсөн бойжиход үзүүлэх эрэмбэ дараатай нөлөө хүүхдийн хүмүүжил (бага насны хүүхдийн олж авах зан суртахуун, ёс дэглэм) нийгмийн амьдралд хүний биеэ авч явах дадлага, чадвар, төлөвшсөн зан чанар хүмүүжлийн ажил (хүнийг, дэг журам, ёс суртахуун, ухамсартай болгон төлөвшүүлэх хөдөлмөр), гэрийн хүмүүжил (гэр бүлээс олж авах зан чанар, дадлага чадвар), хөдөлмөрийн хүмүүжил (ажил хөдөлмөрөөс олж авах дадлага туршлага, мэдлэг), боловсрол хүмүүжил (хоршоо үг) (эрдэм мэдлэг болон боловсон ёс зүй, нийгэмд биеэ авч явах чадвар), соёл хүмүүжил (хоршоо үг) (хүмүүжлийн цогц үйл ажиллагаа), сурлага хүмүүжил (хоршоо үг) (сурсан мэдсэн зүйл болоод нийгэмд биеэ авч явах чадвар).
хүмүүжүүлэгч [нэр үг]
сурган хүмүүжүүлэх ухааны мэргэшлийн хүмүүс асран харгалзах
хүмүүл [нэр үг]
сүүний хөөс.
хүмүүс [нэр үг]
олон хүн хүмүүсийн нэрс (олон хүний нэр), айл аймгийн хүмүүс (айл хөршийнхөн), албаны хүмүүс (а.ажил хөдөлмөр эрхлэгчид б.албан тушаалтнууд), говийн хүмүүс (говь нутагт амьдрагсад), нутгийн хүмүүс (нэг гол усныхан), хотын хүмүүс (хотод амьдрагсад).
хүн [нэр үг]
багаж зэвсгийг бүтээж түүнийгээ нийгмийн хөдөлмөрийн үйл ажиллагаанд хэрэглэж чаддаг, хэл, сэтгэхүйг эзэмшин амьдрагч хүн бүр (бүгдээрээ), хүн бүхэн (хүн бүр), хүн төрөлхтөн (оюун ухаантан), хүн судлал (шинжлэх ухаан) (хүний гарал үүсэл, түүхэн хөгжил, эрүүл анатоми, галбир төрх, хэл, соёл судалдаг ухаан), хүн амины хэрэг (хүний амь егүүтгэсэн хэрэг), хүн хүрэхгүй байх (ам бүл цөөдөх), хүн цөөдөх (хүн хүчээр дутах), хүн тавих (а.үхсэн хүнийг оршуулах б.бусдыг тагнах зорилгоор чих, нүд болгон хүн зарах), хүнд сэтгэлтэй болох (хүнд дурлах), хүний амь (хүний амь нас), хүний бие махбод (бие бүтэц, анатоми) (хүний бие цогц), хүний ганц хүүхэд (ах дүүгүй хүүхэд), хүний ертөнц (хүн төрөлхтний нийгэм), хүний ёс (хүнийг хайрлах, хүндэтгэх ёс), хүний мөр (а.хүний хөлийн гишгээд үлдсэн ор б.хүний хувь заяа), хүний нутаг (а.харийн нутаг б.хмьдарч байгаагүй газар нутаг), хүний орчлон (эх дэлхий), хүний сонирхол татах (хүний шохоорхол төрүүлэх, бусдын анхааралд өртөх), хүний үр (хүүхэд), хүний хөдөлмөр (а.ажил хөдөлмөр б.бусдын хийсэн ажлын бүтээмж), хүний хүүр (нас барсан хүний цогцос), хүний хүч (хүний хөдөлмөрлөх чадвар), хүний эмч (анагаах ухаан) (хүний өвчнийг эмчилдэг мэргэжилтэн), хүнтэй зөвлөх (хэн нэгэнтэй санал бодлоо харилцан ярилцах, тохирох), хүнтэй суух (хань ижилтэй болох, гэрлэх), хүнтэй танилцах (хэн нэгэнтэй ижилсэн дасаж, бие биеэ мэдэх болох), ажилч хүн (хөдөлмөрч хүн), ажилчин хүн (биеийн хүчээ үнэлэгч), албаны хүн (албаны ажил эрхлэгч), баян хүн (эд хөрөнгө ихтэй хүн), бөх хүн (бяр тэнхээ ихтэй, барилддаг хүн), бүсгүй хүн (эмэгтэй хүн), бүстэй хүн (эрэгтэй хүн), залуу хүн (идэр насны хүн), лам хүн (шашны сахил санваар хүртсэн хүн), малчин хүн (мал малладаг хүн), монгол хүн (монгол угсааны хүн), цөөн хүн (цөөн тоотой хүн), сайхан хүн (үзэмж, үзэсгэлэн сайтай, биеэ цэвэр боловсон авч явдаг хүн), муухай хүн (а.үзэмж, үзэсгэлэн муутай б.(шилжсэн утга) хүн чанар муутай), нутгийн хүн (а.нэг нутаг оронд амьдардаг (амьдарч) байсан хүн б.тухайн нутагт амьдардаг хүн), өвчтэй хүн (өвчин туссан хүн), согтуу хүн (архи дарс ууж хөлчүүрхсэн хүн), сонин хүн (зан ааш, байдал төрх бусдаас этгээд, хачин, янзын хүн), төрийн хар хүн хуучир. (лам биш, гэзэгтэй эр хүн), том хүн (ярианы үг, хэллэг) (нас биед хүрсэн хүн), тэмээчин хүн (тэмээ малладаг хүн), хар хүн (а.лам биш хүн б.(ярианы үг, хэллэг) эр нөхөр), хашир хүн (а.юманд болгоомжтой ханддаг, догь эр б.олон юм үзэж амьдралын туршлагатай болсон хүн), хижээл насны хүн (жараас дээш насны хүн), холын хүн (а.алс нутгийн хүн б.алс хол явахаар зэхэж буй хүн), хоосон хүн (хөрөнгө чинээгүй ядуу хүн), хөдөөний хүн (хөдөө нутагт амьдардаг хүн), худалч хүн (хуудуутай ярьдаг хүн), хятад хүн (хятад үндэстэн), цэргийн хүн (цэргийн нэр томьёо) (цэргийн албан хаагч), шинэ хүн (а.хол газраас ирсэн, танихгүй хүн б.саяхан мэндэлсэн хүүхэд), шударга хүн (үнэнч хүн), эмэгтэй хүн (эм хүйстэй хүн), эрдэмтэн хүн (эрдмийн зэрэг цолтой, бичгийн хүн), эрэгтэй хүн (эр хүйстэн), эх хүн (хүүхэд төрүүлсэн эмэгтэй, ээж), явган хүн (унаа малгүй, морьгүй хүн), явуулын хүн (хол газраас яваа, гаднын хүн), ядуу хүн (эд хөрөнгө муутай хүн), хүн гөрөөс (амьтан судлал) (нэг зүйлийн хүн сармагчин), хүн хар гөрөөс (алмас), хүн мах (тарваганы суга, хүзүүнд байх булчирхай мэт жаахан мах хүн идэхийг цээрлэдэг, ардын эмчилгээнд хэрэглэнэ), хүн мод (ганц хүн, тэмээнд юм ачихад, нөгөө талд хүнийг орлон тэнг тулж байдаг ацтай мод), хүн од (зурхай судлал, зурхайн ухаан) (тэнгэрийн оёдлын ойр орших, нэгэн сүрэг таван од), хүн хэл (төв азийн хүн нарын хэл), хүн чулуу (хүн дүрст чулуу), хүн ам (хоршоо үг) (улс, алив тодорхой хүрээ хязгаар заагт амьдран суугчид), хүн ам зүй (шинжлэх ухаан) (хүн амын нөхөн үйлдвэрлэлийн нийгэмтүүхийн нөхцөлдөөнт хийгээд уг үйл явцын харьцангуй бие даан тусгаар хөгжих зүй тогтлуудын тухай шинжлэх ухаан), хүн ам зүйн бодлого (хүн амын нөхөн өсөлтийн зөв харьцааг хадгалахад чиглэсэн нийгэмэдийн засаг, хууль зүйн хийгээд бусад арга хэжээний цогц), хүн амын бүртгэл (тухайн улс орон, дэвсгэр нутагт байгаа хүн амын тоо, нас, хүйсний бүтэц, нөхөн үржих явц, байршил, нягт сийрэг, нийгмийн байдал зэргийг тоогоор илэрхийлэх арга), хүн амын нягтшил (тухайн газар орны нэг метр квадрат газарт оногдох хүн амын үзүүлэлт), хүн амын тоо (нийт хүн), хүн амын тооллого (хүн амын бүртгэл), хүн амын хөгшрөл (хөдөлмөрийн нас хэтэрсэн хүмүүсийн нийт хүн амд эзлэх хувийн жин), хотын хүн ам (хотод амьдарч буй хүн ам), хүн амьтан (хоршоо үг) (а.оюун ухаант болон оюун ухаангүй амьтан б.хүн), хүн бүл (хоршоо үг) (ам бүл), хүн мал (хоршоо үг) (хүний төрөлд төрсөн оюун ухаант амьтан болон түүний гэршүүлэн тэжээсэн амьтан), хүний өөрийн (хоршоо үг) (өөрт болон бусдад хамааралтай зүйл), хүн хар (хоршоо үг) (хүн амьтан, бас бус хүмүүс), хүн хүч
хүн [нэр үг]
хүн хүн (дуу чимээ дуурайсан үг) хөндий юмны дуугарах дуу чимээ хүн хүн дуугарах (хөндий юмны байн байн дуугарах), хүн хүн хийх (хөндий юмны үргэлжлэн дуугарах).
хүн [нэр үг]
хүний хамрын баганын ёроол дээд уруулын дундах ховил (хонхор), хүн дээр нь хатгах (хүний уруулын дундах ховил (хонхор) дээр нь хатгах).
хүн [нэр үг]
аян замын хөтөч (зам заах хүн).
хүнгэнээ [нэр үг]
хүнгэнэх дуу чимээ зөгийн хүнгэнээ (зөгийн хүнгэнэн дуугарах чимээ).