Нэр үг
байлан [нэр үг]
байлан цаас хуучир. (хуучирч хэрэггүй болсон цаасыг дахин дэвтээж тунгаан хийсэн борог бүдүүн цаас туурга, дээвэр, мод хулдахад хэрэглэнэ), бүдүүн байлан цаас хуучир. (хулс модыг хэмхчиж булдан дэвтээж, тунгаан хийсэн сиймхий цаас).
байлдаан [нэр үг]
тодорхой хэмжээний орон зай хамарсан зэвсэгт тулалдаан агаарын байлдаан (агаарын тулалдаан, агаарт тулалдах), усан замын байлдаан (усан дээр байлдах тулалдаан), байлдааны тушаал (тулалдааны тушаал), байлдааны үүрэг (тулалдаанд хүлээх үүрэг), дайн байлдаан (хоршоо үг) (дайн тулалдаан), байлдаан тулалдаан (хоршоо үг) (зэвсэгт тулалдаан).
байлдал [нэр үг]
байлдах үйлийн нэр дайлал байлдал (хоршоо үг) (байлдаан тулалдаан).
байлинз [нэр үг]
байлинз болжмор (амьтан судлал) (эвэрт болжмор).
баймал [нэр үг]
баймал ус (тогтоол ус).
баймали [нэр үг]
баймали буу хуучир. (суурьтай буу, ацтай буу), усан баймали (нэгэн төрлийн суурьтай буу).
байман [нэр үг]
байман хүрз (том хүрз).
байнга [нэр үг]
байнга морь (гурвалсан морь).
байнга [нэр үг]
морь малын эдэлгээнд дордож түгших өвчин.
байнга [нэр үг]
газрын бэрх хавцал.
байр [нэр үг]
газар орны байдал байр багцаа (хоршоо үг) (байдал багцаа).
байр [нэр үг]
монгол дээлийн урд хормойн баруун хөвөө дээлийн байр (дээлийн урд хормойн баруун хөвөө).
байр [нэр үг]
байр морь хуучир. (хөтлөн яваа халааны морь).
байр [нэр үг]
төлөв байдал зан авир байрыг нь ажиглах (байдлыг нь ажиглах), байр байдал (хоршоо үг) (а.юманд хандах хандлага б.тухайн нөхцөл байдал в.төрх байдал), байр байц (хоршоо үг) (байдал төлөв),
байр [нэр үг]
орогнон амьдрах газар, орон сууц байр болгох (амьдрах газар болгох), байр засах (байнга амьдрах сууцаа засах), оюутны байр (оюутны амьдрах нийтийн байр), байр сууц (хоршоо үг) (амьдрах гэр орон), орон байр (хоршоо үг) (амьдран суухад зориулсан сууц), байр байрандаа, байдсан гүү азаргандаа (цэцэн үг) (байдаг л янзаараа).
байр [нэр үг]
бөмбөлөг хэмжихүй ухаан (бөмбөлөг дээрх геометр дүрсийг судалдаг математикийн салбар), бөмбөлөг од зүй (огторгуйн мандал дахь сансрын биет (од, нар, сар, гараг)ийн цаг тооллын аргыг боловсруулдаг ухаан).
байрга [нэр үг]
адуу, илжгэнд тусах нэгэн зүйл өвчин шороо идсэнээс үүснэ.
байрлагч [нэр үг]
байрлаж байгаа этгээд юмыг хэв журмын дагуу зохицуулагч хүн.
байрлагч [нэр үг]
түр оршин суугч.
байрлал [нэр үг]
алив нэг газар, орныг эзлэн орших байдал байрлалаа өөрчлөх (байгаа газраа өөрчлөх), байрлалаа тогтоох (байх газраа тогтоох) тогтсон байр үгийн байрлал (өгүүлбэрт үгийн байх байрлал).