Нэр үг
сэлгэц [нэр үг]
сэлгэх явц, сэлгэх нь сэлгэц хийх (сэлгэх ажиллагаа хийх).
сэлгэц [нэр үг]
бөс бараа зэргийг нэхэх үед голт ширхэгийг нь засах мод.
сэлгэцэл [нэр үг]
сэлгэцэх үйлийн нэр, сэлгэцэх нь.
сэлгээ [нэр үг]
ээлж, халаа халаа сэлгээ (хоршоо үг) (а.харуу манаа ээлж хүлээлцэх нь б.байгууллага, албан газрын зохион байгуулалтын өөрчлөлт) сольж хэрэглэх юм.
сэлдий [нэр үг]
азарган илжиг илжиг луус зэрэг амьтны бэлгэ эрхтэн.
сэлдэн [нэр үг]
нөмгөн сэлдэн (хоршоо үг) (бүс бүслээгүй, нөмгөн).
сэлдэр [нэр үг]
уг үүссэн газраас хүрч ирсэн уур ба судал, газрын (оньсого)
сэлт [нэр үг]
бэлэг сэлт (хоршоо үг) (бэлэг болон бас бус зүйл), нөхөр сэлт (хоршоо үг) (ойр дотны хүмүүс), хадаг сэлт (хоршоо үг) (хадаг болон бусад дагалдах юм).
сэлтэр [нэр үг]
сэлтэр салтар (хоршоо үг) (яаруу, сандруу, санд мэнд).
сэлтэс [нэр үг]
салбархай, салдарсан хуудас.
сэлүүр [нэр үг]
загасны сэлэх эрхтэн онгоц сал зэргийн усан дотор залж явуулахад хэрэглэх хэрэглэл, халбага хэлбэртэй сэлбүүр модон сэлүүр (модоор хийсэн сэлүүр), онгоцны сэлүүр (жижиг завь онгоцыг залж, хөдөлгөх хэрэгсэл), сэлүүр товч (эрэгтэй цамцны ханцуйны түгжээ).
сэлүүрч [нэр үг]
сэлүүрдэхдээ чадамгай хүн сэлүүрч хүн (сэлүүр хэрэглэхдээ чадамгай хүн), сэлүүрч хүүхэд (сэлүүр чадмаг хэрэглэдэг хүүхэд).
сэлүүрчин [нэр үг]
сэлүүрдэх ажил хийдэг хүн.
сэлхрэг [нэр үг]
хүний нүүр, нүд бага зэрэг хавагнан хөөсөн байдал.
сэлхрэл [нэр үг]
сэлхрэх үйлийн нэр, сэлхрэх нь.
сэлхрээ [нэр үг]
сэлхэрсэн байдал, сэлхэрсэн нь нүдний сэлхрээ (нүдний хаван), нүүрний сэлхрээ (нүүрний хаван).
сэлэгч [нэр үг]
сэлүүрч усанд умбагч.
сэлэлт [нэр үг]
усанд сэлэх үйлийн нэр зэрэг сэлэлт (усанд зэрэгцэн сэлэх үйл), чөлөөт сэлэлт (өөрийн дураар сэлэх үйл). сэлэм (сэлмэн) (нэр үг) урт матигар хэлбэртэй, хурц иртэй, богино бариултай, хатгах, цавчих цэргийн зэвсэг махир сэлэм (хагас дугуй хэлбэртэй сэлэм), сэлмийн балдаг (сэлмийн бариул), сэлмийн сагалдарга (сэлэм зүүх мөрөвч), сэлмийн хуй (сэлэм агуулах гэр), сэлэм агсах (сэлэм зүүх), сэлэм зүүх (хуйтай сэлмийн оосрыг нь толгойдоо углан биеийн хажууд байрлуулах), сэлэм далайх (сэлмээ сугалан цавчихыг завдах), сэлэм сугалах (сэлмээ хуйнаас гаргах), сэлэм эргүүлэх (а.сэлмээр цавчих б.сэлмээр тулалдах арга ухааны үзүүлбэр үзүүлэх), сэлмээр цавчих (сэлмээр хяргах), сэлмэн эвэр (урагш хандсан, хурц үзүүртэй урт эвэр), сэлэм жад (хоршоо үг) (цавчих, сүлбэх зэвсэг хэрэгсэл), буу сэлэм (хоршоо үг) (буудах, цавчих зэвсэг), хутга сэлэм (хоршоо үг) (огтолж зүсэх болон цавчих дайтах хэрэгсэл), сэлэм жад адгийн зэвсэг, сэцэн ухаан дээдийн зэвсэг (зүйр үг) (хэрэг зөрчил, дайн байлдааныг зэвсгийн хүчээр бус ухааны хүчээр шийдэх хэрэгтэй), сэлмэн хошуут цахлай (амьтан судлал) (цахлай шувууны нэг төрөл), сэлмэн цэцэг (ургамал судлал) (сэлэм мэт навчтай, улаан буюу улаавтар цэцэгтэй, олон наст чимэглэлийн ургамал).
сэлээ [нэр үг]
солио сэлгээ, халаа сэлээ хувцас (сольж өмсөх хувцас), сэлээ солио (хоршоо үг) (нэг юмыг нөгөөгөөр халах явдал), мэдээ сэлээ (хоршоо үг) (ажлаас чө лөөлөх халаа сэлээ), халаа сэлээ (хоршоо үг) (нэг юмыг нөгөөрөөр орлуулан солих явдал), сэлээ халаагаа солих (ээлжээ солих).
сэлээдий [нэр үг]
нэг төрлийн богинохон гар буу.