Нэр үг
няцаалга [нэр үг]
няцаасан нь хариу няцаалга (хариу мохоосон нь).
няцагч [нэр үг]
шантран орхигч няцагч тал (буцан ухрагч тал).
няцалгаа [нэр үг]
буталж, үйрмэг болгох үйл ажиллагаа.
няцалт [нэр үг]
хэлснээсээ буцаж, зорьсноо орхих үйл явц буцалт няцалт (хоршоо үг) (буцан ухарсан нь), урвалт няцалт (хоршоо үг) (эргэж буцах, холбирох байдал).
няцар [нэр үг]
бяцар няцар (хоршоо үг) (ихэд хэмхэрч бутрах нь).
няцралт [нэр үг]
эд зүйлс хэлбэрээ алдан хэмхэрч гэмтэх үйл явцын үр дүн хүний бие юманд цохиулснаас гэмтсэн нь.
облигац хуучир. [нэр үг]
тодорхой хэмжээний мөнгөн хөрөнгө оруулж, заасан хугацаанд хүүтэй нь эргүүлж төлөх баталгаа бүхий үнэт цаас, улсын зээллэгийн тэмдэгт улсын зээллэгийн облигац (улсын зээллэгийн тэмдэгт), облигацаар хожих (заасан хугацаанд хүүтэй төлөх ёстой үнэт цаасаар ямар нэгэн зүйлийг хожиж авах).
ов [нэр үг]
заль, арга мэх, уран бааш овын амьтан (заль мэх ихтэй хүн, амьтан), ов гаргах (заль мэх гаргах), ов жив (хоршоо үг) (элдэв арга мэх), ов живээр дийлэх (элдэв арга мэх хэрэглэн бусдыг дийлэх),
ов [нэр үг]
ов шувуу (амьтан судлал) (уулийнхан овог, гуйванга төрөлд орох нэгэн зүйлийн өөр нэр).
ов [нэр үг]
ов тов (хоршоо үг) (а.толбо мэт зүйлийн энд тэнд ялгаран харагдах нь б.бага сага, цөөвтөр), ов тов цоохор (толбо мэт алагласан байдал), ов тов буурал (энд тэндээ жаахан цагаан үс байгаа нь), ов тов үүл (тэнгэрийг халхлан үргэлжилсэн бус, хэсэг бусаг үүл), ов тов цастай газар (алаг цоог цастай газар), ов тов санаачилсан зүйл (бага сага санаачилсан зүйл).
ов [нэр үг]
(сул үг) хүч нэмэгдүүлэх үг ов ойрхон (их ойрхон), ов ондоо харагдах (жишин харьцуулж буй зүйлүүд өөр хоорондоо ямар ч төсгүй, огт өөр үзэгдэх).
овго [нэр үг]
овго овго (овгор зүйлийн олонтоо хөдлөх байдал) овго овго хийх (овгор зүйлийн байн байн хөдлөх).
овд [нэр үг]
саадагны амсарт арьс, эсгийгээр зааглан хийсэн зэв, сум дүрэх нүх бууны сум хийх олон жижиг нүх, кубань, донын хасаг хувцасны энгэрт тусгайлан оёж хийнэ.
овжоо [нэр үг]
ер бусын этгээд авъяас хувирамтгай зан ааш буюу хүн, амьтны элдэв заль мэх, муу зан авир.
овилго [нэр үг]
тухайн байдалд илрэх хүний зан ааш, байр байдал, төрх овилго муутай (зан ааш огцом хувирамтгай хүн), овилго нь олдохгүй байх (тухайн байдалд хэрхэн хандаж, ямар зан ааш гаргахыг нь таах аргагүй байх).
овлогч [нэр үг]
ов мэх гаргагч.
овлол [нэр үг]
ов мэх, овжин зан гаргах байдал овлол гаргах (ов мэх гаргах).
овог [нэр үг]
ясан төрлийн холбоотой хүмүүсийн өвөг дээдсээс уламжлагдсан нэр овгийн байгуулал (түүхэн үг, түүхийн нэр томьёо) (нэг удам угсаанаас үүсвэртэй, ясан төрлийн холбоо бүхий бүлэг хүмүүсийн нэгдэл, хүй нэгдлийн байгууллын эх үүсвэр), овгийн ахлагч (ясан төрлийн холбоо бүхий бүлэг хүмүүсийн удирдагч), овгийн нэр (гарал нэг, ясан төрлийн холбоо бүхий хэсэг бүлэг хүмүүсийн үе уламжлан хэрэглэдэг нэр), овог аймаг (хоршоо үг) (нэг угсаанаас гаралтай хүмүүсийн нэгдэл), овог удам (хоршоо үг) (өвөг дээдсийн угсаа гарал), овог үндэс (хоршоо үг) (үндэс угсаа, гарал үүсэл), овог язгуур (хоршоо үг) (удам угсааны уг үндэс) ясан төрлийн удам угсааны үе уламжилсан нэр, овог нэгтэй хүмүүс (а.нэг удам угсаа, цусан төрлийн холбоо бүхий хүмүүс б.ясан төрлийн удам угсааны үе уламжилсан нэр адил хүмүүс) өөрийн нэрийн өмнө хавсаргасан эцгийн нэр овог нэр (хоршоо үг) (а.тухайн хүний эцгийн болон өөрийн нэр б.үе уламжлагдсан овгийн болон өөрийн нэр, хатиган цэндийн дамдинсүрэн гэх мэт), овог нэрээ хэлэх (эцгийн болон өөрийн нэрийг хэлэх).
овог [нэр үг]
ургамал, амьтны ангилал зүйн багийн нэгж, ерөнхий гарал нэгтэй, бүтэц ойролцоо төрлүүд нэг овогт багтана овог төрөл (хоршоо үг) (гарал нэг, бүтэц ойролцоо ургамал, амьтны анги).
овогтон [нэр үг]
нэг овог бүхий хэсэг бүлэг хүмүүс, удам угсаа нэгтэй бүлэг хүн монгол овогтон (монгол удам угсааны хүмүүс), дөрвөд овогтон болох (удам угсаа нэг бүлэг хүмүүс овгоо дөрвөд хэмээн нэрийдэх).