Нэр үг
дүүчлэл [нэр үг]
дүүчлэх үйлийн нэр ахчилал дүүчлэл (хоршоо үг) (ах, дүү хүнийг асран хүндэтгэх ёс).
дүүш [нэр үг]
нар баруунаа гудайж, сүүдэр хүүшлэх үе.
дүүшиг [нэр үг]
үйсэн сав дүүшигт тос хийх (үйсэн саванд тос хийх).
дүүшин [нэр үг]
дүүш.
дүхгэр [нэр үг]
дүнхгэр хээр морь (тэвхийсэн том биетэй хээр морь).
дэв [нэр үг]
тушаал, хэргэм зэргийн дэс дараа, дэс дэвээрээ суух (зэрэг, тушаалаараа суух), дэвийг баримтлах (эрх тушаал, алба үүргийг баримтлах), зэрэг дэв (хоршоо үг) (хэргэм зэрэг).
дэв [нэр үг]
бузар, цөв шүглэсэн муу юм тачаангуйн дэв (хуял тачаал), муу санааны дэв (шунал, атга санаа), хилэнгийн дэв (уурын мунхаг), дэв нөхцөх (бузартах), дэв шингэх (бузар шингэх), дэвт янхан (бузар садар эм), бузар дэв (хоршоо үг) (муу муухай хорлолтой юм) гай, барцад дэв болох (гай болох), дэв тарих (лай болох, барцад хийх).
дэв [нэр үг]
голын захаас зайдуу хуурай дэнж газар дэнж дэв (хоршоо үг) (жалга хөндийн зах, өндөрлөг тэгш газар), дэв дэвсэг (хоршоо үг) (тэгш дэв газар), дэв дэвээ (хоршоо үг) (дэнж дэвээ).
дэвдчээ [нэр үг]
дэвдчих үйлийн (нэр үг)
дэвжил [нэр үг]
дэвжих үйлийн нэр, хөгжил, дэгжил.
дэвжлэг [нэр үг]
дэвжих явдал.
дэвжээ [нэр үг]
ноос савахад дэвссэн юм унгасны дэвжээ (унгас, ноос задлан савах дэвсгэр) тэмцээн уралдаан болж буй талбар дэвжээ харвах (сум дэвжээнд тусах), бөхийн дэвжээ (бөх барилдах тусгай зассан талбай), сурын дэвжээ (сурын талбай), шагайн дэвжээ (шагай наадах ширдэг, дэвсгэр) (шилжсэн утга) олон улсын төвшин дэлхийн дэвжээ (дэлхийн хэмжээний байдал). дэвжээ(н) (нэр үг) олон хүний үймээн, шуугиан, дарвиан цаг төрийн тайван биш байдал.
дэвлэг [нэр үг]
дэвэх, дэрвэх үйлийн нэр монгол бөхчүүд жигүүртнийг дүрслэн гарах нь дэвлэг сайтай бөх (дэвэлтийг ёс горимоор нь хийдэг бөх), гардийн дэвлэгээр дэвэх (гарди шувууг дүрслэн дэвэх).
дэврээ [нэр үг]
цай зэргийн юм агуулах сав.
дэвс [нэр үг]
хуучир. эмээлийн олонцог дөрөөний сурыг даран халхалж унжуулах хэрэгсэл, шир булигаар зэргээр голлон хийнэ давиур дэвс (хоршоо үг) (морь унасан хүний тахим, эмээлийн дэвс хавийн газар), дэрээ элээхээр дэвсээ элээ (зүйр үг) (юм үзэж нүд тайл, газар орон үз).
дэвсгэр [нэр үг]
дэвсдэг юм дэвсгэрийн сугсуурга (дэвсгэрийн гадуурх даавуун бүрээс, даавуун дугтуй, углаа бөс), дэвсгэр хөнжил (хоршоо үг) (хөнжил дэвсгэр), гудас дэвсгэр (хоршоо үг) (хэвтэх, унтахад зориулсан зөөлөн хэрэглэл), олбог дэвсгэр (хоршоо үг) (дээр нь суух, унтах зориулалттай зүйл), ор
дэвсрэг [нэр үг]
дэвсгэр.
дэвсүүр [нэр үг]
гэрийн шал.
дэвсчин [нэр үг]
дэвсний үйлчин, дэвсийг илүү сайн хийдэг хүн.
дэвсэг [нэр үг]
орчин газраас өндөрхөн, тэгш дэв газар уулын дэвсэг (уулын тэгш дэв газар), дэвсэгт тал (өндөрлөг дэв газар), дэв дэвсэг (хоршоо үг) (тэгш дэв газар), дэнж дэвсэг (өндөрлөг тэгш талбай).