Нэр үг
дэглэй [нэр үг]
нүүдлийн үед барьж суух оромж.
дэглэл [нэр үг]
дэглэх үйлийн (нэр үг)
дэглэм [нэр үг]
журам, зарчим, горим дэглэм дагах (дэг ёс баримтлах, заавар дүрмийг баримтлах), дэглэм зөрчих (сахилга бат алдах, дэгийг мөрдөхгүй байх), дэглэм сахих (тогтсон дэгийг дагаж мөрдөх), ажлын дэглэм (ажлын горим, ажил гүйцэтгэх журам), дэг дэглэм (хоршоо үг) (хатуу ёс горим, засаг захиргаа), жаяг дэглэм (хоршоо үг) (тогтсон ёс горим, чанд дэглэм), хууль дэглэм (хоршоо үг) (дагаж мөрдөх журам, ёс).
дэглэм [нэр үг]
дэглэм хонгор (амьтан судлал) (гайхал хонгор шувууны өөр нэр).
дэглээ [нэр үг]
хана, унь хоёроор барьсан оромж, шовлой.
дэгнүүл [нэр үг]
дов сондуул дэгнүүлтэй газар (намгархаг хөрсний довонтой газар), дэгнүүлт ургамал (нягт буталж ургадаг том жижиг ургамал) бяцхан товцог газар дэгнүүлийн хотон (амьтан судлал) (африкаас нүүдэллэн ирдэг нэгэн зүйл хотон).
дэгнүүл [нэр үг]
анжис, борной зэрэгт тавьсан хүндрүүлэгч чулуу, төмөр дэгнүүлтэй анжис (хүндрүүлэгч зүүсэн анжис).
дэгрээ [нэр үг]
том сүлбээр зүү.
дэгрээ [нэр үг]
захчин ястны нэг зүйл тамга.
дэгрээнз [нэр үг]
дэгрээ .
дэгт [нэр үг]
тавцан руу гарах, буухад зориулсан тоосго, чулуу зэргээр барьсан шат дэв газар дэгт хуурай газар (хуурай дэв газар).
дэгтий [нэр үг]
хүйтэнд гутлын гадуур өмсөх ул, зулаг, түрий, уяанаас бүрдэх мал амьтны арьсаар хийсэн нэгэн зүйл гутал дэгтий өмсөх (арьсан бойтог өмсөх), дах дэгтий (хоршоо үг) (их хүйтэнд хувцасны гадуур давхарлан өмсөх өмсгөл).
дэгтэр [нэр үг]
индэр зэргийн шатлаг зам гэрийн индрийн дэгтэр (гэрийн довжооны шат), дэгтэр шат (хоршоо үг) (юм өөд гарах зам шат).
дэгүүр [нэр үг]
өдөн дэвүүр.
дэгэн [нэр үг]
дэгэн догон (хоршоо үг) (а.тэгш биш, тогтворгүй хөдөлгөөнтэй байдал ширээ дэгэн догон хийх (ширээ догонцон хөдлөх) б.энхэл донхол газар дэгэн догон хийсэн газар (дээр доор гишгүүлсэн, донслуулсан газар) в.(шилжсэн утга) шийдвэргүй байдал).
дэгэс [нэр үг]
дэгэс догос (хоршоо үг) (а.илүү дутуу б.алдаг оног, хааяа).
дэгээ [нэр үг]
юмыг өлгөж гогодох хэрэгсэл дэгээ төмөр (гогодох төмөр хэрэгсэл), дэгээ цалам (цэцэгт ургамлын юмнаас цаламдан дэгээдэж дүүжигнэх, авирахад зохилдож дүрс хувирсан хажуугийн найлзуур), загасны дэгээ, гох дэгээ (хоршоо үг) (өлгөж гогодох махир хэрэгсэл), дэгээ ес (дэгээ хэлбэртэй есөн нүхтэй даалуу) бөхийн мэх гадуур дэгээ (зүүн, баруун хөлийг эсрэг бөхийн баруун зүүн хөлийн гадуур лав оруулж дотогш гохдон дэгээдэх), дотуур дэгээ (зүүн, баруун хөлийн нэгийг эсрэг бөхийн хөлийн хоорондуур оруулж аль нэг хөлийг гогодон гадагш дэгээдэх) заль, мэх, бач, бааш дэгээтэй хүн (ов мэхтэй хүн).
дэгээ [нэр үг]
захчин эхнэрийн хүзүүний чимэг.
дэдлэгч [нэр үг]
хоёрдугаар байр эзлэгч.
дэл [нэр үг]
адуу, луус, илжиг зэргийн амьтны хүзүү сэрвээний дээгүүр тууш ургасан урт хялгас дэл засах (адууны дэлийг хайчлан янзлах), азарганы дэл (азарганы хүзүү, сэрвээний урт хялгас), босоо дэл (налж унаагүй дэл), бухандай дэл (хөхөл үлдээлгүй зассан дэл), онгон дэл (а.хяргалгүй жил өнжсөн дэл б.мундааны тус хяргаагүй үлдээсэн дэл), суман дэл (шанхлан зассан дэл), шанхан дэл (дундуураа хагарч хоёр тийш шанх мэт унжсан дэл), шашир дэл (шашир малгайны орой мэт босоо дэл), дэл сүүл (хоршоо үг) (мал, амьтны хүзүү сэрвээний дээгүүр тууш ургасан урт хялгас болон, нурууны ясны үзүүрийн хэсэгт байх үсэрхэг эрхтэн), дэл сүүл нэмэлгүй (нэмж чимэлгүй), дэл сүүл ургуулах (а.ямар нэгэн учир явдлыг ихэтгэн хэлэх, давслах б.жиг үүсгэх, учир ургуулах), морин дэл дээгүүр (а.морь унах б.(шилжсэн утга) ажил хэрэгт хөнгөн хайнга хандах байдал в.(шилжсэн утга) хурдан, түргэн), дээрээ дэлгүй, дэргэдээ ханьгүй (зүйр үг) (хэлж сургах ах захгүй, найз нөхөдгүй зожиг ганцаараа) (шилжсэн утга) юмны дээгүүр нарийн зурваслан товойлгон тавьсан янз чимэг дэл тавих (товгор зурвас гаргах), дэлтэй гаансны толгой (ар этгээдээр нь хээ угалз зэргийг товойлгон цувуулж урласан гаансны толгой) (шилжсэн утга) дэл мэт нарийн зурваслан тогтсон мод, хад дэл мод (ургамал судлал) (навч зулгарах тураг мод, модноос нь элдүүрийн түүхий эд гаргаж авна), дэл хад (уул нурууны хяраар нарийн зурваслан ургасан хад), дэл чулуу (дэл хад).