Нэр үг
дуудах [нэр үг]
алчуураар даллах (алчуураар дохих), гараараа даллах (гараараа даялан дуудах), үнэгний сүүлээр даллах (залилах, мэхлэх) мэндчилэн ёс хүргэх (шашны нэр томьёо) буян хишиг хурайлан дуудах.
дуудлага [нэр үг]
дуудах үйлийн нэр дуудлага авах (ирээч гэсэн албан ёсны хэл хүлээж авах), дуудлага өгөх (тусламж дэмжлэгийг албан ёсоор дуудах), дуудлага илгээх (ирүүлэх мэдээ, дохио илгээх), дуудлага худалдаа (хөтлөгчийн удирдлагаар олны өмнө зарагдаж байгаа бараанд хамгийн өндөр үнэ хэлсэн хүн нь худалдаж авдаг үнэ хаялцуулах худалдаа), дуудлагын тэрэг (дуудлагаар тусламж үйлчилгээ хүргэх унаа машин), энгэр газрын дуудлага (үхэл, үхэл дуудах) өгүүлэх, унших арга, хэлэх аялгуу авианы дуудлага (хэл шинжлэл)(авиаг зөв хэлэх ёс), дуудлагын зөрүү (хэлэх өгүүлэх зөрүү), дуудлага ижил үгс (хэл шинжлэл)(утга, бичлэгээрээ ондоо боловч уншлагаараа адил үгс),
дуулаач [нэр үг]
дуу дуулдаг хүн, дуулах мэргэжилтэй хүн дуулаачийн анги (дуучдыг сургах мэргэжлийн анги), хослон дуулаач (хосоор дуулах хүн).
дуулагч [нэр үг]
дуулах үйлийг үйлдэгч гоцлон дуулагч (дангаар дуулагч).
дуулагч [нэр үг]
үг яриа сонсогч үг дуулагч (зэмлүүлэгч), эс дуулагч болох (сонсоогүй дүр үзүүлэх).
дуулал [нэр үг]
айзам цохилго даган нийцсэн зохих тооны үгсээс бүрэлдсэн нэг зүйлийн зохиолын хэлбэр дуулал бүжиглэл (олноороо дуулан бүжиглэх бүжиг), ая дуулал (хоршоо үг) (аялгуу дуулал) бэлгэдэл хүндэтгэлийн дуу сүлд дуулал (а.төрийн дуулал б.хувь хүн, байгууллага, нутаг усныхны шүтээн дуу), төрийн дуулал (төр улсын мандан бадрахын бэлгэдэл болгосон хүндэтгэлийн дуу) уянгалал тал нутгийн дуулал (тал уянгын уянга эгшиглэн), шүлэг дуулал (дуулал, яруу найраг).
дуулга [нэр үг]
хуучир. урьдын баатруудын дайн байлдаанд өмсч байсан шир, төмөрлөгөөр хийсэн малгай алтан дуулга (а.алтаар хийсэн дуулга б.алтан өнгөт дуулга), дуулга өмсөх (дуулгалах), дуулган малгай (дуулга хэлбэртэй малгай, дуулга маягийн малгай) хамгаалалтын малгай дуулганы гэзгэвч (дуулганы ар шил), дуулга далбаа (хоршоо үг) (байлдааны үед бие хамгаалан өмсөх толгой, цээжний өмсгөл), хуяг дуулга (хоршоо үг) (эртний баатар, дайчдын тулаанд биеэ хамгаалан өмсөх төмөрлөг өвч хувцас) хуванцар, бусад материалаар хийсэн хамгаалалтын малгай (шашны нэр томьёо) чойжингийн өмсөх малгай (шилжсэн утга) уул толгодын орой оргилын цас, мөсөн бүрхүүл цасан дуулгаа гялалзуулсан алтайн уулс (цасан оргилоо гялалзуулсан алтайн уулс), бухын дуулга (бухын дагзны зузаан арьс).
дуулгавар [нэр үг]
үг сургаал авах чанар.
дуулгавч [нэр үг]
дуулганы гэр уут.
дуулгар [нэр үг]
үг сургамж авах байдал, дуулгавар дуулгар сайтай хүү (дуулгавар сайтай хүү), дуулгар муутай охин (үгэнд ордоггүй охин).
дуулгатан [нэр үг]
дуулга бүхий хүмүүс цэнхэр дуулгатан (нүбын энхийг сахиулагчид, цэнхэр өнгийн малгай, дуулга өмсдөг учир ийн нэрлэжээ).
дуулдац [нэр үг]
сонсогдох хэр хэмжээ.
дуулиа [нэр үг]
цуурай дуули(ангийн нэр томьёо)
дуулиан [нэр үг]
цуурай хадны дуулиан (хадны цуурай) (шилжсэн утга) цуурхал үг хоосон дуулиан (худал цуурхал).
дууль [нэр үг]
(утга зохиол) уянга туульсын зохиолын нэгэн төрлийн нэр дуулийн баатар (дуулийн гол дүр) хөгжим. ганц хоолойгоор гоцлон дуулах бүжгийн дуунаас үүсч хөгжсөн дуу, хөгжмийн нэг төрөл.
дуумаг [нэр үг]
өвөг дээдсээс уламжилсан (сургаал үг) дууна (нэр үг)(хэмжих ухаан, геометр) газрын уртыг хэмжих нэгж . километр орчим дуунаас үзэгдэх бараатай (холоос харагдах бараатай).
дууниг [нэр үг]
дуунисан дүйрэнгэ, дүйнгэ дууниг болох (дүйнгэ мангар болох).
дуур [нэр үг]
дуур дуур (аялга үг) тэмээг дуудах (аялга үг)
дууриа [нэр үг]
дамжин алсрах дуу, чимээ, цууриа.
дууриал [нэр үг]
үлгэр жишээ, бахархан дууриах үйл үлгэр дууриал (хоршоо үг) (хүний үйл ажил болоод даган дууриах жишээ).