Үйл үг
няцрах [үйл үг]
хөндий, хатуу зүйлийн үйрч хэмхрэх няцарч эвдрэх (эвдэрч бяцрах), сав няцрах (сав эвдэрч хэмхрэх) юманд цохигдож дарагдсанаас арьсан дор цус хурж хөхрөх хуруу няцрах (ямар нэгэн зүйлд цохигдох буюу хавчигдсанаас болж хуруунд цус хурах) (шилжсэн утга) агсгадан бие хөндүүрлэх бие няцрах (бие агсгадан хөндүүрлэх), ажилд няцрах (хүнд хүчир ажил хийсээр гар хэлбэрээ алдаж муухай болох).
няцчих [үйл үг]
олон дахин няцлах, үйрмэг болгох.
овголзох [үйл үг]
оволзох.
овгонох [үйл үг]
овгор юмны овго овго хөдлөх.
овгордох [үйл үг]
хэтэрхий овгор болох, хэтэрхий овгор болсноос тохиромжгүй болох хэвтрийн нь зарим хэсэг овгордсон бололтой. (ярианы үг, хэллэг), (шилжсэн утга) хэсэг бүлэг хүнийг захиран дарангуйлах, даргархах чи битгий овгордоод бай (ярианы үг, хэллэг)
овжигнох [үйл үг]
овжин зан гаргах, баашлах овжигнон гүйх (сэргэлэн зан гарган хүн, амьтны наагуур цаагуур гүйх).
овжиндох [үйл үг]
овжин зан гаргах, овжин учир зохисгүйдэх.
овжинтох [үйл үг]
овжин зан гаргах хий дэмий овжинтох (сэргэлэн, авхаалжтай мэт байх).
овжирхох [үйл үг]
овжин зан байдлаараа түрий барих овжирхон дээрэлхэх (авхаалж, самбаатай байдлаараа түрий барин бусдыг дээрэлхэх).
овжоолох [үйл үг]
овжоо зан ааль гаргах овжоолон мултрах (хэрэг явдлаас ямар нэгэн арга заль хэрэглэн биеэ мултлах).
овилгогүйдэх [үйл үг]
овилгогүй зан байдалтай учир зохисгүйдэх.
овилгогүйтэх [үйл үг]
овилгогүй зан гаргах овилгогүйтэн аашлах (олон ааш гарган барьцгүй аашлах).
овилгожих [үйл үг]
төлөвшин томоожих, овилготой болж эхлэх.
овлох [үйл үг]
ов гаргах, ов мэхээр хуурах.
овоглох [үйл үг]
үе уламжилсан нэрийг нь хэрэглэх, овгоор нэрийдэх эцгийн нь нэрийг дагуулан нэрлэх хойд эцгээрээ овоглох (хойд эцгийнхээ нэрийг өөрийн нэрийн өмнө хавсарган хэрэглэх).
овойх [үйл үг]
юмны нэг хэсэг нь орчин тойрноосоо ялгаран дээшээ товойх, овгор болох мөс овойж хөлдөх (мөс хэсэг газраараа огин хөлдөх), хэдэн гэр овойн харагдах (хэдэн гэр тухайн орчноосоо ялгаран нүдэнд ил харагдах), тэргэнд овойтол ачих (ачаа барааг тэрэгний даац хэтэртэл ачих), овойх товойх (хоршоо үг) (ямар нэгэн зүйл орчин тойрноосоо ялгарам өндөр, овгор болох), овойсон болгонд мөргөмөөр бялдууч (зүйр үг) (зусар бялдууч зантай хүн) (шилжсэн утга) хөөрөх, онгирон сагсуурах хоосон сүрээр овойх (хий худлаа хөөрөн онгирох).
оволзох [үйл үг]
овгор юмны байн байн хөдлөх, хөвхөлзөх гэрийн бүрээс салхинд оволзох (гэрийн бүрээс салхинд овос овос хөдлөх), цай оволзох (цай оргин буцлах), гал оволзон шатах (гал дүрэлзэн шатах), оволзон буцлах (шингэн зүйл дээш оргин буцлах), оволзсон галаас ч мятрахгүй, оломгүй уснаас ч буцахгүй (зүйр үг) (зоригтой, дайчин байдал) хүн, амьтны босох гэж оролдож буй мэт байх, өндөлзөх оволзон суух (тогтворгүй өндөлзөн суух) юмны өрнөх, бадрах ажил оволзох (ажил ид өрнөх) (шилжсэн утга) хүн, амьтны нэг газар олноор хурж үймэлдэх олон хүн оволзох (хүмүүс олуул цугларан үймэлдэх) (шилжсэн утга) хүний сэтгэл ихэд догдлох, хэвийн байдлаа алдах уур оволзох (уур хилэн бадрах).
овоодох [үйл үг]
амьтны овоо дээрээс атган барих овоодон үзэх (амьтны нялх зулзагыг овоо дээрээс нь атган барьж өргөн шинжих).
овоолох [үйл үг]
юмыг нэг газарт бөөгнөрүүлэн, дээр дээрээс нь давхцуулан тавих, овоо болгох нэг дор овоолох (ямар нэг зүйлийг цуглуулан бөөгнүүлэх), өвс овоолох (өвс бухалдах), хог овоолох (хог хаягдлаа нэг дор бөөгнүүлэх), овоолон тавих (ямар нэгэн зүйлийг дээр дээрээс нь давхарлан тавих) (шилжсэн утга) давхцуулах, үлэмж нэмэгдүүлэх ажил овоолох (олон ажлыг нэг зэрэг хийх хэрэгтэй болох, ажил давхцах).
овооролдох [үйл үг]
олноороо цуглах залуучууд овооролдох (залуучууд цугларан шавааралдах), овооролдсон дайсныг нам цохих (олноороо нэг дор цугларсан дайсан этгээдийг устгах).