Нэр үг
эрэлт [нэр үг]
эрэлт нийлүүлэлт (хоршоо үг) (бараа таваарын зах зээл хэр хэрэгцээтэй байгаа байдал, түүний хангалт), эрэлт хэрэгцээ (хоршоо үг) (тухайн зүйлийн хэрэг болох хэмжээ, шаардлага), эрэлт хэрэгцээ ихтэй бараа (хэрэгцээ ихтэй бараа), эрэлт хүсэлт (хоршоо үг) (хүмүүсийн хэрэгцээ шаардлага).
эрэмбэ [нэр үг]
юмны дэс дараа, эмэх цэгц, зэрэг дэвээр дэслэсэн нь эрэмбэ дараа (хоршоо үг) (юмны зүй тогтол эмх цэгц бүхий дэс дараа), эрэмбэ зэрэг (хоршоо үг) (юмны байр суурь, зэрэг дэвээр дэслэсэн нь).
эрэмцэл [нэр үг]
эрэмцэх үйлийн (нэр үг)
эрэмшил [нэр үг]
эрэмших үйлийн нэр бардамнал, даврал.
эрээ [нэр үг]
нэрэлхэх, ичингүйрэх зэргээр юмнаас цээрлэхийг нэрлэсэн үг эрээгээ алдах (ёсон бус аашлах), эрээ бараа (хоршоо үг) (нэр сүр, нэр төр, ёс журам), эрээ бараагүй (хоршоо үг) (эрээ цээргүй), эрээ цээр (хоршоо үг) (юмнаас сэжиглэх, жигших, нэрэлхэх зан), эрээ цээргүй (хоршоо үг) (ёсорхож биеэ барихгүй, хамаагүй, хээгүй), эрээ цээрээ алдах (а.хамаагаа алдах, ёс журмаа алдах, хээгээ алдах б.жигших цээрлэх, айх ичихийг мэдэхгүй байх).
эрээ [нэр үг]
загасны сүрэг.
эрээвэр [нэр үг]
эрээвэр хураавар (хоршоо үг) (а.энд тэндээс цуглуулсан янз янзын, зүсэн зүйлийн юм б.тухайн хэрэг явдалтай учир холбогдолгүй хамаагүй).
эрээгчин [нэр үг]
эрээн зүсмийн эм үхэр.
эрээдэс [нэр үг]
юмыг баглах, эрж чангалах хэрэгсэл ачааны татлага даруулга чангалах эрээдэс (ачааны татлага, даруулга зэргийг эрж чангалах хэрэгсэл), хөрөөний шүдний ирийг мушгиж чангаруулах эрээдэс (хөрөөний шүдний ирийг мушгиж чангалах хэрэгсэл).
эрээлж [нэр үг]
өнгө алаглаж нэхсэн нарийн урт зурвас торгомсог эд эрээлж сүлжих (олон өнгийн утсаар алаглаж нэхэх).
эрээлэл [нэр үг]
эрээлэн нэрэлхэх үйлийн (нэр үг)
эрээс [нэр үг]
ачаа барааны татлага, баглаа хүлээг мушгиж чангалах мод, эрж чангаруулах оосор олс дээс зэргийн эрчилсэн хэсэг эрээс нь сулрах (олс дээсний эрч нь сулрах).
эрээс [нэр үг]
эрэг шургийн эргүүлгэн суваг.
эсвэл холбоос. [нэр үг]
нэг бол, үгүй бол малчин эсвэл жолооч болно (малчин нэг бол жолооч болно).
эсгий [нэр үг]
малын ноосыг зулж хавтайлган хийсэн эд ахрын эсгий (хонины ахрын ноосоор хийсэн нарийн эсгий), уртын эсгий (хонины уртын ноосоор хийсэн эсгий), эсгий гэр (эсгийгээр туурга, дээвэр, өрхийг хийсэн монгол гэр), эсгий дарах (эсгийг тохой болон хөлөөр нидэрч сунгах) эсгий боох (дөрвөлжлөн зулсан ноосоо услаад, бүрээс нөмөргөн гонзойлж үдэх), эсгий дарах (эсгийг элдэж боловсруулах), эсгий татахэсгий чирэх (бэлэн болсон эсгийг мориоор чирч өнрхүүлэх), эсгий тохом (морины нурууг холгохоос хамгаалж эмээлийг гөлөмний доор давхарлан тавьдаг дөрвөлжин эсгий), эсгий үүд (зузаавтар эсгийгээр хийсэн эсгий), эсгий хийх (савж сэмэлсэн хонины ноосыг дөрвөлжлөн жигд зулаад, зулсан ноосоо шавшиж услан, гонзгойвтор байдлаар хуйлж, хуйлсан эсгийгээ ширээр боож, годоор үдэн, сураар баглаж мориор өнхрүүлэн чирэх), эсгий туургатан (а.монгол угсаатан б.монгол маягийн гэртэнүүд), эсгийний бул (эсгийн голд углах мод), эсгийний гол (эсгийг ороох уртхан мод), эсгийн эх (а.эсгийг анх хийхэд үүсгэн зулсан талын зах б.шинээр зулж буй ноосон дор дэвссэн эсгий), эсгий навтас (хоршоо үг) (утаа тортогт идэгдэж муудсан уранхай эсгий) эсгийгээр хийсэн элдэв эдлэл эсгий гутал (эсгий зулж хийсэн гутал), эсгий ширдэг (эсгийг дөрвөлжлөн, хээ угалз гарган ширж оёсон дэвсгэр).
эсгийчин [нэр үг]
гар аргаар эсгий хийдэг хүн.
эсгүүр [нэр үг]
юмыг эсгэх зэрэгт хэрэглэх хутга хянгар эсгүүр хийх (юмыг хэв загварын дагуу зүсэх) (хуучир.) хутга мал засдаг жижигхэн хутга эсгүүр хутга (хоёр талдаа маш хурц ир бүхий уртавтар иштэй матигар хутга).
эсгүүр [нэр үг]
дээл хувцасны үлгэр, загвар.
эсгүүрчин [нэр үг]
эсгэх үйлд дадамгай хүн.
эсгэл [нэр үг]
хусран гүү даага, шүдлэн.