Нэр үг
шад [нэр үг]
шад шад (дуу чимээ дуурайсан үг) (хатуу юмны хугарах, шатах зэрэгт гарах дуу чимээ), шад шад хийх (хатуу юмыг хугалахад чимээ гарах), шад пад хийх (юмнаас шад пад гэсэн дуу чимээ гарах), шад шуд хийх (юмнаас тас тас хийх чимээ гарах). шадар (тэмдэг нэр)ойр, дөт, дэргэд шадар айл (ойр дөт буусан айл), шадар орших (ойр орших), ойр шадар (хоршоо үг) (хамгийн дотно, нөхөрсөг) дотно, итгэлтэй шадар нөхөр (дотно, итгэлтэй нөхөр), шадар сайд (а.хуучир. төрийн тэргүүнд бараа болох сайд б.ерөнхий сайдын туслах, ерөнхий сайдыг эзгүй үед асуудлыг шийдвэрлэх, ажлыг орлон хийх эрх бүхий албан тушаалтан), шадар дотно (дотно, итгэлтэй), шадар хүн (дотно, итгэлтэй хүн),
шад [нэр үг]
шад цэцэг (ургамал судлал) (удамбар цэцэг, мандал цэцэгтэй адилхан, анхилам сайхан үнэртэй нэг зүйл ургамал).
шад [нэр үг]
дуганы чимэг.
шад [нэр үг]
төвд бичигт хэрэглэх нэг зүйл цэг тэмдэг давхар хэлбэртэй босоо шулуун зурлага эхний шад нь эх болсон амьтан, тэнгэр хүмүүний бие олох бэлгэдэл, хоёрдахь
шадар хэрэг хуучир. [нэр үг]
(ойр зуурын хэрэг), шадар цэрэг (дотно, итгэлт цэрэг), шадар эм хуучир. (бусад эр лүгээ нөхцдөг эхнэр).
шадарлал [нэр үг]
шадарлах, дотносох үй лийн нэр, шадарлах нь.
шажиг [нэр үг]
шажиг шажигшажиг шужиг (дуу чимээ дуурайсан үг) (юмны дуу чимээ дуурайх үг), шажиг шужиг хийлгэх (юмыг хөдөлгөн шажиг шужиг гэсэн чимээ гаргах), шажиг шужиг хийх (шажиг шужиг гэсэн чимээ гарах).
шажин [нэр үг]
шашин
шажинтан [нэр үг]
шашинт(ангийн нэр томьёо)
шазав [нэр үг]
шазав татавшазав шазав (хоршоо үг) (юмны, байн байн татганан хөдлөх байдал), шазав шазав хийх (юмны байн байн татганах хөдлөх).
шазуур [нэр үг]
хөмхий, шүд шазуур зуух (а.хөмхий зангидах б.өшөө хонзон хадгалах в.тэвчих).
шал [нэр үг]
ус тогтдог, бараг ургамалгүй, хужир мараа бүхий, хонхор хотгор, хөндий хоолой шал тойром (хоршоо үг) (ус тогтдог, хонхор хотгор хөндий хоолой).
шал [нэр үг]
шал хөрс (говь цөл газрын хотгор хонхор газар тохиолддог, дээд талдаа хагарч хатсан шаварлаг хөрс).
шал [нэр үг]
гутлын хавчаар хийх, хэнгэрэг ширлэхэд хэрэглэх нэгэн зүйл илэг.
шал [нэр үг]
шал шал (дуу чимээ дуурайсан үг) (шингэн нялцгай юмыг цохих дэлдэх, унахад гарах дуу чимээ), шал шал дуугарах (шингэн зүйлийн дээрээс дуслахад гарах дуу чимээ), шал хийх (а.юмнаас шал гэсэн чимээ гарах б.(шилжсэн утга) бие сульдасхийж ядрах), бие шал хийх (бие сульдах), шал хийх чимээ (шалчиг шалбаагтай газраар явах зэрэгт гарах дуу чимээ), шал шал хийх (а.шал гэсэн чимээ байн байн гарах б.дэмий олон үг ярих), шал шул хийх (сая хэлд орж байгаа болон бага хүүхэд, учир нь мэдэгдэхгүй үг ярих), шал бал (хүний салан задгай, үг тодорхойгүй, бүдүүлэг байдал), шал пал хийх (а.зарим хүмүүс учир нь үл мэдэгдэх юм ярих шалаан палаан хийх б.нохойн шингэн зүйл идэхэд шал шал хийх чимээ гаргах в.ус шалбаагтай газар явахад, шал цал хийх чимээ гарах).
шал [нэр үг]
орон гэр, байшин барилгын мод, чулуу, тоосго зэргээр хийсэн дэвсгэр шал тавих (а.өрөө тасалгаанд мод чулуугаар дэвсгэр хийх б.өвлийн цагт гэр барихад зориулж хавтгай модон дэвсгэрийг эгнүүлэн, шороонд суулгах), шал товших (хөлөөрөө шалан дээр хөнгөн цохих), шал хийх (орон гэр байшин барилгад шал тавих), байшингийн шал (байшин барилгад мод зэргээр хийсэн дэвсгэр), банзан шал (банз модоор хийсэн шал).
шалаа [нэр үг]
шалж шаардах явдал, дахин дахин шаардах нь шалаа ихтэй (шалж шаардах нь их) саад бэрхшээл шалаанд орох (яаж ч болохгүй хэцүү байдалд орох).
шалаа [нэр үг]
шатар тоглоход, эсрэг талын ноёныг бэрс, морь зэргээр шалан нүүлгэх нүүдэл шатрын шалаа (шатар тоглоход ноёныг шалах нь).
шалавч [нэр үг]
шалан дээр дэвсэх дэвсгэр шалавч дэвсэх (шалан дээр дэвсгэр дэвсэх), гэрийн шалавч (гэрийн шалны дэвсгэр), шалавч дэвсгэр (хоршоо үг) (гэрийн шалан дээр дэвсэх дэвсгэр).
шалай [нэр үг]
цусан суулга туссан хүний баастай гарах залхаг, ёлхдос салиа шалайгаар суулгах (ёлхдос, салиагаар баах).