Нэр үг
тойром [нэр үг]
тоос шороо үхрийн зэлний тойром (үхрийн зэлний ойр орчны тоос шороо).
тойронхой [нэр үг]
өлөн гэдэсний доод талд олгойтой залгалдаж байдаг нарийн гэдэсний хэсэг гахайн нарийн гэдэс дугаранхай.
тойронцог [нэр үг]
ардын бүжгийн нэг төрөл.
тойруул [нэр үг]
тал дугуй ширдэг, тойруулга.
тойруул [нэр үг]
дуулганы дотуур өмсөх товь улаан залаатай, тавтай, зангилаатай, улаан бүчтэй, цэнхэр оройтой дугуй хэлбэртэй дөрвөд малгай.
тойруул хуучир. [нэр үг]
монгол эмэгтэйн толгойн засал, шүр сувд шигтгэсэн буюу унжуулсан мөнгөн цагираг.
тойруулал [нэр үг]
тойруулах үйлийн нэр уран зох. юмыг шууд заан нэрлэхээс зайлсхийж уул юмны шинж тэмдгийг орлуулан хэрэглэх уран зохиолын дүрслэлийн нэг арга.
тойруулга [нэр үг]
тойрон явах газар, тойрон явах зам морин тойруулга (уралдааны морь тойрч уралддаг газар).
тойруулга [нэр үг]
монгол гэрийн өвч дугуй дэвсгэр, ширдэг тойруулга дэвсэх (гэрт өвч ширдэг дэвсэх), тойруулга оёх (гэрийн битүү дэвсгэр оёх).
тойс [нэр үг]
хусны үйсээр хийсэн сав суулга.
тойтго [нэр үг]
тойтго тойтго (тойтгор юмны байнга хөдлөх байдал) тойтго тойтго хийх (тойтгор юм үргэлжлэн хөдлөх).
тойтор [нэр үг]
тойтгор хүний явдал тойтор тойтор хийх (а.хөлд орж буй хүүхдийн алхах, явах б.хөл муу хүн алхах, явах).
тойхон [нэр үг]
тойхон шонхор (амьтан судлал) шонхорын төрлийн цагаан шувуу, бялзуухай, шувуу барьж идэхдээ сурмаг.
токарь [нэр үг]
мод, төмөрлөг зэрэг хатуу материалыг зорох суурь машин.
токарьчин [нэр үг]
токарийн машин дээр ажилладаг хүн токарьчин болох (токарийн машин дээр ажилладаг мэргэжил эзэмших), төмөрлөгийн токарьчин (төмөр материал зорж боловсруулалт хийдэг хүн).
толбо [нэр үг]
юманд тогтсон бөрт толбо арилгах (тос, бэх, хоол ундны зэрэг зүйлээс тогтсон үлдэцийг арилгах), толбо тогтох (юманд бөрт суух, ямар нэг зүйлээс тогтсон үлдэц арилахгүй байх), будагны толбо (будагны үлдэц), тосны толбо (тосны үлдэц, тосноос үлдсэн бөрт) хүний арьсан дээр гарсан хэсэг хэсэг бараан өнгөтэй зүйл арьсны толбо (арьсан дээр гарсан хэсэг хэсэг бараан өнгөтэй зүйл), нүүрний толбо (нүүрэн дээр гарсан нөсөө маягийн зүйл), монгол толбо (монгол хүүхдийн бүсэлхий, нуруу заримдаа өгзөг, дал орчимд гардаг хөх мэнгэ, хөх толбо).
толго [нэр үг]
толго наадам (хоршоо үг) (найр наадам).
толгод [нэр үг]
олон жижиг толгой цав толгод (өргөн налуу суултаар эмх замбараагүй тархсан толгод, бүлэг толгодын хэлбэр бүхий хотгор гүдгэрийн хэв шинж), толгодын орой (олон жижиг толгойн үзүүр хэсэг, дээд хэсэг), толгодоор явах (гуу жалга бүхий намхан гүвээг дамжин явах), дов толгод (хоршоо үг) (намхан толгод), уул толгод (хоршоо үг) (газрын гадаргын том, жижиг овгор товгор хэсэг), гүвээ толгод (хоршоо үг) (үргэлжилсэн олон жижиг толгод), товцог толгод (хоршоо үг) (жижиг олон толгой).
толгой [нэр үг]
(бие бүтэц, анатоми) хүн, амьтны биеийн эрүү гавал хоёроос бүтэх хүзүүн дээр тогтох эрхтэн толгойгоо даах (а.нялх хүүхэд толгойгоо өндийлгөдөг болох б.хүнд өвчтэй хүн өөрөө өндийн босч чадах), толгой дохих (зөвшөөрч буйгаа илэрхийлэн толгойгоо бага зэрэг урагш хойш хөдөлгөх), толгой дууганих (толгой эргэж мэнэрэн өвдөх), толгой дүнсийх (толгой өвдөх янзтай болох), толгой эргэх (а.толгой дүйрч мэнэрэх б.ухаан самууран төөрөх в.зүг чигээ мэдэхгүй болох, зүг чигээ алдах), хүзүү толгой (хоршоо үг) (хүн, амьтны толгой сээр хоёрын хооронд залган орших хэсэг болон эрүү гавлаас бүтэх тэргүүн хэсэг), эх толгойгүй (хоршоо үг) (а.эх захгүй, эмх замбараагүй б.эрээ цээргүй), толгой тархи (хоршоо үг) (хүн, амьтны тэргүүн хэсэг болон түүний гавал дотор орших уурга тархи), толгой
толгойлогч [нэр үг]
тэргүүлэгч, ахлагч, удирдагч бүлгийн толгойлогч (бүлгийн ахлагч), дээрэмчний толгойлогч (дээрэмчдийн ахлагч).