Нэр үг
өш [нэр үг]
ямар нэгэн зүйлээс болсон хорсол, хонзон өш зангидах (үл тайлагдах гүн хорсол өвөрлөх), өш нэхэх (хийсэн муу үйлийн нь хариуг өгөхөөр явах), өш санах (хэн нэгэнд муу санаж, хорсол өвөрлөх), өш санаа (хоршоо үг) (хэн нэгэнд муу санаж, хорсол өвөрлөсөн нь), өш хонзон (хоршоо үг) (занал хорсол өвөрлөсөн сэтгэл), өш арвидвал аминд харш, өр арвидвал амьдралд харш (зүйр үг) (аливаа зүйл эцэстээ тулахад буруугаар эргэх).
өшиглөвөр [нэр үг]
өлгийн доод талын үзүүрт хөндлөн хадсан хавтсан тушаа өлгийн өшиглөвөр (өөжингийн нэг тал буюу өлгийтэй хүүхдийн хөлд таарах хөндлөн мод) хөлөө хийж унтдаг үстэй дотортой уутан хөнжил нэхийгээр хийсэн хагас уутан хөнжил өшиглүүр өшиглөвөр нөмрөх (үстэй дотортой дулаан хөнжил нөмрөх).
өшиглөвөр хуучир. [нэр үг]
дөрөөний эртний нэр хөлөөр гишгэж, машиныг зогсоох, хөдөлгөх хэрэгсэл оёдлын машины өшиглөвөр (оёдлын хөл машиныг ажиллуулах хөлд байрлуулсан хэрэгсэл).
өшиглүүр [нэр үг]
өшиглүүлэн тулсан юм, машин техникт байдаг хөдөлгөх тусгай хэрэгсэл хонь, ямааны, арьс, хөвөнтэй эдээр хийсэн аяны уутан хөнжил.
өшил [нэр үг]
хорсол, занал өшил ихтэй (занал хорсол ихтэй), омог ихэдвэл осол дагана, овор ихэдвэл
өшөө [нэр үг]
өвөрлөсөн занал, хадгалсан хорсол өшөө авах (өшсөн санаагаа биелүүлэх), өшөө болох (атаа хорслыг өдөөх), өшөө бололцох (бие биедээ өш санаж занах), өшөө өвөрлөхөшөө зангидах (өших), өшөө хонзон (хоршоо үг) (атаа хорслоос үүдсэн муу сэтгэл), өшөө хорсол (хоршоо үг) (муу хэрэг үйлдсэн хүнээс хариу авах хүсэл) (шилжсэн утга) зөрүүдлэн үйлдэх үйл ажиллагаа.
өшөөлөл [нэр үг]
өш санах байдал өшөөлөл ихтэй (тухайн хүнд ихэд хорсон, муу хэрэг үйлдэхийг хүсэж байгаа нь).
өштөн [нэр үг]
өш санан бодогч этгээд, өштэй болсон хүн өштнөө дарах (дайснаа дарах), өштөн дайсан (хоршоо үг) (өш хонзон төрүүлэгч этгээд), өлөн хэрээ улай эрнэ, өштөн хүн өө эрнэ (зүйр үг) (өс санасан хүн бусдын алдаа дутагдал гаргахыг нь отон хүлээж ажиглаж байдаг).
паадамба [нэр үг]
паадамбын ёс (нэр үг)(шашны нэр томьёо) (төвдөд гурван зуугаад жилийн өмнө байсан шашны том ламын ёс).
пааз [нэр үг]
цас, шороо зэргийг цэвэрлэх, эсвэл овоолох, даланжуулах төмөр малтуур.
паалан [нэр үг]
нүүрсхүчлийн натри зэрэгт тугалга, цайрын исэлдлийг хольж шатаасан шилэрхэг, будаг шиг бодос, төмөрлөг эд хэрэглэлд гүйлгэн түрхэнэ паалан гүйлгэх (паалан түрхэж тогтоох) шүдний гадуурх бүрээс.
пааландагч [нэр үг]
паалан түрхдэг хүн пааланддаг хэрэгсэл.
паартаг нутг. [нэр үг]
аялгуу. хөдсөн гутал, дэгтий.
павильон [нэр үг]
жижиглэн худалдаа хийх байр, саравч, үзэсгэлэнгийн барилга павильон эзэмшигч (өөрийн эзэмшлийн болон түрээсийн павильонд үйл ажиллагаа явуулах иргэн, байгууллага).
паг [нэр үг]
паг паг (дуу чимээ дуурайсан үг) (а. өтгөн зүйлийн буцлахад гарах дуу б. мэлхий зэрэг амьтны үсрэн явахад гарах дуу чимээ), хоол паг паг буцлах (хоол буцалсаар шөл нь ширгэж өтгөн болох).
пагдга [нэр үг]
пагдга пагдга (пагдгар хүн, амьтны олонтоо хөдлөх байдал), пагдга пагдга хийх (пагдгар хүн, амьтны байн байн хөдлөх).
пагс [нэр үг]
пагс жимс (ургамал судлал) (сэмж адил өнгөтэй, хундаганы хэрийн том, галд шарж идвээс гахайн махтай адил амттай нэгэн зүйл жимс).
пад [нэр үг]
пад алга (хамаагүй).
пад [нэр үг]
пад пад (дуу чимээ дуурайсан үг) (а. алгаа хий хавчиж ташихад гарах дуу чимээ б. хатуу зүйлийг цохиход гарах дуу), пад пад алгадах (гараар хүчтэй болоод дуу ихтэй цохих), пад хийх (пад пад хийсэн дуу гарах, сонсогдох), амандаа аагүй, алгандаа падгүй (цэцэн үг) (сул дорой, ухамсар мэдлэггүй).
падаан [нэр үг]
бараа, таваар зэргийн тоо ширхэг, үнийг бичсэн баримт бичиг падаан бичих (баримт бичих), падаанаар шилжүүлэх (баримтаар шилжүүлэх).