Нэр үг
малтаас [нэр үг]
аливаа юмнаас малтаж, ухаж авсан хэсэг ухлаадас даавууны малтаас (даавуунаас ухаж авсан хэсэг) ухагдсан ором дээлийн энгэрийн малтаас (дээлийн энгэрийн ухагдсан ором) газрын хөрсөн дороос малтаж гаргасан эд өлгийн зүйлс.
малтаахай [нэр үг]
малтаахай жөвүү (амьтан судлал) (шавж идэштний баг, атаахайн овгийн ой хээрийн нуур, гол орчим, говь цөлийн баян бүрд, бут сөөгтэй газраар амьдардаг жижигхэн дэлэнт амьтан).
малтагч [нэр үг]
малтах үүрэг бүхий хүн уурхайн малтагч (уурхайд малтлага хийдэг хүн) малтах техник хэрэгсэл малтагч машин (ухаж малтах зориулалтын машин), суваг малтагч (суваг ухах зориулалтын техник).
малталт [нэр үг]
хайгуул малталт (хоршоо үг) (байгаль дахь эрдэс баялгийг хайж малтах нь), малталт хийх (малтах үйл ажиллагаа явуулах).
малтац [нэр үг]
малтсан гүний хэмжээ малтах ажлын ахиц, дэвшил малтац муутай (малтах ажлын ахиц муу байдал) малтаж гаргасан юм.
малтац [нэр үг]
цанаар гулгахад барих тулгуур таяг цанын малтац (цанаар гулгахад тулах, хатгах таяг).
малтлага [нэр үг]
малтаж ухах ажил археологийн малтлага (археологи) (газрын гүнд буй эртний дурсгалыг малтаж ухах ажил) ухаж гаргасан з(үйл үг)
малтуур [нэр үг]
юм малтахад хэрэглэх багаж зэвсэг малтуураар малтах (малтахад зориулсан багажаар малтах), цасны малтуур (цас малтахад зориулан хийсэн багаж), төмөр малтуур (төмрөөр хийсэн малтах багаж), малтуур данс (авирах мод).
малтуур [нэр үг]
хөл томрон, хэлбэрээ алдсан байдал хөл малтуур болох (хөл томрон, галбиргүй болох).
малтуурдагч [нэр үг]
малтуурдах ажлыг гүйцэтгэгч малтуурдагч машин (юм малтан хамахад зориулагдсан машин).
малтууш [нэр үг]
газар дороос малтан авч болох юм малтууш авах (газраас ямар нэгэн зүйлийг малтан авах).
малтууш [нэр үг]
өвс шарилжны уг, үндэс малтууш түүх (өвс шарилжны үндэс, уг түүх), малтууш
малтуушгана [нэр үг]
хагдарсан өвсний хог бүхий хэсэг малтуушгана идэх (өвсний хог хамж идэх).
малуу [нэр үг]
архины жижгэвтэр сав.
малчин [нэр үг]
мал маллаж аж төрдөг хүн малчин ард (мал малладаг ард), малчин болох (мал малладаг хүн болох), мянгат малчин (мянган толгой малтай хүн), сайн малчин хуучир. (а.мал маллахдаа сайн б.малаа өсгөж амжилт гаргасан хүнд олгох цол), малчны туршлага (малаа сайн малладаг дадлага, чадвар).
мам [нэр үг]
эх үндэс, тулам өвсний мам (өвсний үндэс).
мана [нэр үг]
ана мана (хоршоо үг) (хүч тэнцүү, харилцан бие биенээ үл дийлэх байдал), ана мана үзэлцэх (өрсөлдөөн тэмцээнд хүч тэнцүү бүгд адилхан үзэлцэх), ана мана гүйх (хэн ч хоцролгүй, зэрэгцэн гүйх). мана(н) (нэр үг)(эрдэс судлал) цахирын төрөлд багтах хагас үнэт чулуу, далд талсжилттай, сүүн цайвар, цэхэрдүү, хөх саарал өнгөтэй, судаллаг, толболог хээтэй, хатуулаг нь зургаа арваны таваас долоон хувь, монголын аварга манан гартаам арван дөрвөн килограмм манан шигтгээ (цахирын төрөлд багтах хагас үнэт чулуун шигтгээ), манан хөөрөг (цахирын төрөлд багтах хагас үнэт чулуугаар хийсэн хөөрөг), халтар мана (халтар өнгөтэй цахирын төрлийн хагас үнэт чулуу), хаш мана (хоршоо үг) (хагас үнэт чулуунууд).
манаа [нэр үг]
юмыг манаж, харгалзан сахих хүн манаач манаанд гарах (юмыг манаж сахих ээлж таарах), манаа манах (тодорхой зүйлийг сахиж харах), манаа халалцах (тухайн зүйлийг сахин харах дараагийн хүний ээлж болж солилцох), манаа хүлээлцэх (манаа манах ажлыг дараагийн хүндээ албан ёсоор хүлээлгэн өгөх), эх орны манаа (хилийн цэрэг), хилийн манаа (хил харгалзан сахих хүн), манааны бүхээг (манаачийн байрлах сууц), манааны хүн (манаа манаж буй хүн), сахиул манаа (хоршоо үг) (харгалзан сахих хүн), харуул манаа (хоршоо үг) (харгалзан хянах хүн), эрүүл манаа (хоршоо үг) (эд зүйлийг харж хамгаалах үүрэг бүхий хүн).
манаа [нэр үг]
дараас манасан юм гэрийн хаяаны манаа (гэрийн хаяаг шороогоор манаж дарсан нь).
манаас [нэр үг]
манасан, дарж хучсан зүйл манаасны шороо (манахад хэрэглэдэг шороо).