Нэр үг
гоёгч [нэр үг]
үзэсгэлэнтэй сайхан байх дуртай хүн хувцсаар гоёч (хувцсаар гоёдог хүн).
гоёл [нэр үг]
гоёх гангалахад зориулсан чимэглэл, хувцас гоёлын дээл (гоёлд өмсөх гангарааны дээл), гоёлын малгай (гоёлд өмсөх малгай), гоёл чимэг (хоршоо үг) (гоёх, чимэглэх зүйл, чимэг зүүлт), гоёл чимэглэл (хоршоо үг) (гоёл чимэг).
гоёлго [нэр үг]
гоёход хэрэглэгдэх хувцас, чимэг гоёлго засалга (хоршоо үг) (гоёл чимэг).
гоёо [нэр үг]
(ургамал судлал) говь газар ургадаг, шүүслэг чихэрлэг амттай олон наст ургамал, улаан гоёо гоёо хадармаалах (гоёо хэт олшрон ургах), гоёоны уурхай (нэг дор олноор ургасан гоёо).
гоёо [нэр үг]
гоёж чимэглэхэд хэрэглэх зүйл баярын гоёо (баярын гоёл, баярын чимэг), эмэгтэйн гоёо (эмэгтэй хүний гоёход хэрэглэх зүйл).
гоёоч [нэр үг]
гоодогч (шилжсэн утга) тал тохой татах зантай, хуурамч ааштай.
гожго [нэр үг]
гожго гожго (аялга үг) амьтны биеийг сэрвэгнүүлэн гижигдэхэд хэлэх үг.
гожил [нэр үг]
хүнцэл.
гозго [нэр үг]
гозго гозго (гозгор юмны байнга хөдлөх байдал) уурга гозго гозго хийх (нарийн урт уурганы гозолзох).
гоймон [нэр үг]
зуурсан гурилыг шүүр мэтэд шахан гоожуулж цувиж хатаасан савх хэлбэртэй хатаасан
гол [нэр үг]
юмны дотоод төвд байгаа зүйл голгүй хөлдөх (тас хөлдөх), бууны гол (сум явах хөндий төмөр), лааны гол (лаа асах шижим), модны гол (модны цул), өвсний гол (шилбэ), тэрэгний гол (хоёр дугуйг холбох урт мод буюу төмөр), зулын гол (зул асах шижим) юмны дотоод төвд байгаа чухал, үндсэн зүйл гол анхаарал (үндсэн анхаарал), гол арга (үндсэн арга), гол асар (төв асар), гол баатар (зохиолын голлох баатар, үндсэн дүр), гол багана (а.байшин барилгын тулах хүчний дийлэнхийг дааж буй багана б.үйлдэх бүтээх үйл явдалд голлон эрхэлж буй хүн), гол гогцоо (үйл явдлын учир зангилаа), гол дунд (төв дунд), гол ёс (хүн нийтийн дагаж мөрдвөл зохих зүйл), гол зам (а.хүн амьтны явах зорчих төв буюу дардан их зам б.улс нийгмийн мөрдөн дагаж явах гол зарчим), гол нутаг (үндсэн нутаг), гол мах (сээр нурууны дагуу голын хоёр хажуу дагуугийн зурвас мах), гол нуруу (а.байшин барилгын их нуруу, ноён нуруу б.юмны ихэнх төлөвийг эзэлсэн хувь), гол өрсөлдөгч (үндсэн өрсөлдөгч), гол сүнс (үйл явдлын чухамхүү ноцтой газар), гол аялга (бичгийн хэлний зонхилох суурь аялга), гол сэдэв (маш чухал сэдэв), гол төв (төв чиг), гол утга (үндсэн утга), гол цохилт (шийдвэрлэх цохилт), гол шалтгаан (үндсэн шалтгаан), гол сүүл (хяргуйн сүүлийн дундах хоёр урт өд), голы нь барих (а.голлон явах б.дундыг баримтлах в.(шилжсэн утга) үнэн зөвийг баримтлах), гол иргэн хуучир. (үндсэн иргэн, язгуурын уугуул хүмүүс), гол мянган хуучир. (чингис хааны хувийн мянган, төв мянган), дээлийн гол (доромжилсон үг) (а.маш туранхай б.хөдөлгөөн муутай, дорой), гол эзэн, гуулин бурхан (зүйр үг) (эзэн суух этгээд гэж хошигнон хэлэх үг) бөмбөрцгийн эргэдэг хийн зам.
гол [нэр үг]
зэвийн хошуу нуруу, илд хутганы судал татсан ирмэг.
гол [нэр үг]
гол гэсэр (ургамал судлал) (тал хээрийн нутагт ургадаг хөх цэнхэр өнгийн цэцэгтэй ургамал).
гол [нэр үг]
газрын доорх болон хөрсний уснаас эх авч өөрийн голдрил саваар байнга урсах байгалийн урсгал ус гол авалцах (гол хоёр эргээсээ хөлдөн нийлж хадаалах), гол гарах (гол гэтлэх), гол дагах (гол бараадах, гол даган явах), гол захлах (голын захаас хөлдөж эхлэх, голын эрэг даган явах), гол өгсөх (голын эх өөд явах), гол татрах (голын ус багасах), гол салаалах (нэг гол хоёр салаалж, өөр ай савд нийлэх), гол унах (хаврын цагт цөн гүйж дуусаад голын ус бүрэн цэлмэх), гол уруудах (голын урсгал даган явах), гол үерлэх (голын усны төвшин нэмэгдэх), гол хадаалах (голын усны гадаргыг мөс бүрхэж, хүн мал явахад цөмрөхгүй болох бөгөөд энэ нь тээврийн онгоц явах хугацааг зөв тодорхойлоход ач холбогдолтой байдаг), гол хөлдөх (ус мөстөх), голын адаг (голын төгсгөл, урсгалын доод этгээд), голын бэлчир (хоёр голын уулзвар хэсэг), голын татам (голын усны халих, татах хэм буюу орших байр газар), голын тохой (мөрөн голын муруйн урссан булан газар), голын төвшин (голын эргийн тухайн цэгт олон жил ажиглалт хийж дундаж төвшинг олоод, тэрхүү дундаж төвшинөөс дээш гарсан усны гадарга), голын хөвөө (голын захын орчим газар), голын хурдас (голын урсгалын хүчинд түрэгдэн гарсан элс, шавар, чулуулаг зэрэг юмс), голын цайр (дөнгөж өрөмтөх төдий хөлдсөн мөс, зайрмаг), голын цөн (хаврын цагт хадаалсан мөс эвдэрч хэсэглэн бутрах нь), голын цөн гүйх (цөн мөс усаар урсах), гол ширгэлт (голын урсац тасарч түр буюу бүрмөсөн урсгалгүй болох), голын эрэг (голын хажуугийн газрын ирмэг), голын эх (гол үүсгэлийн газар болох урсгалын дээд этгээд), мөсөн гол (өндөр уулын оройгоос уулын жалга завсар даган буусан мөс), нэг голынхон (а.нэг гол горхиноос ууж, айл зэргэлдээ нутагладаг хүмүүс б.нэг нутгийнхан), гол горхи (хоршоо үг) (том, бага урсгал ус), гол мөрөн (хоршоо үг) (хэмжээ адилгүй урсгал ус), гол нуур (хоршоо үг) (урсгал болон их хэмжээний тогтмол ус), гол ус (хоршоо үг) (урсгал ус), гол гаргах (этгээд үг хэллэг) (хүний юмыг бултуулан залилж авах), голоо гараад гүүрээ эвдэх (зүйр үг) (өөрийн ажлаа бүтээчихээд хүний тусыг мартах) үер борооны ус урсах ихээхэн сайр, намаг булагтай газар хуучин гол урсаж байсан ором газар голын хиаг (ургамал судлал) (голын хөндий, намаг газраар ургадаг олон наст үндсэрхэг ургамал), голын хор (ургамал судлал) (шулуун гонзгой навчтай, шүхэр маягийн хэлбэрийн цагаан цэцэгтэй хортой ургамал), голын шар (ургамал судлал) (голын зах, чийгтэй газраар ургадаг олон наст өвс, багваахай цэцгийн адил том шар цэцэгтэй), гол өвс (ургамал судлал) (голын эрэг хөндий, намаг нуурын орчим марзтай газар ургадаг олон наст цэцэггүй ургамал).
голдон [нэр үг]
гэлдэн голдон (хоршоо үг) (удаан аажуу, сулхан).
голдос [нэр үг]
нэхий дээлийн зөрүүлэг голдостой дээл (зөрүүлэгтэй дээл).
голдоч [нэр үг]
үд дунд дэлхийн эргэлтийн тэнхлэг, түүний гадарга дээрх аль нэг цэгийг дайрч гарсан хавтгайгаар дэлхийн бөмбөрцгийг огтлоход үүсэх шулуун голдоч дуран (тэнгэрийн голч буюу анхны босоо цагираг).
голдрил [нэр үг]
хоёр эргийн хооронд буй ус урсах газар голдрилоо дагах (эргээ дагах), голын голдрил (ус урсах газар).
голиго [нэр үг]
голиго голиго (голигор юмны байнга хөдлөх байдал) голиго голиго хийх (голигор юмны үргэлжлэн хөдлөх).
голин [нэр үг]
голин галин (хоршоо үг) (алтан гургалдайн дуугарах дуу).