Нэр үг
говил [нэр үг]
юманд бий болсон нарийвтар хөнхөр хотгор хутганы говил (хутганы ховил) таргалсан малын хондлойд гарах хотгор, оноо хамрын хоёр хажуугийн хүнхэр газар хамрын говил (хамрын хүнхэр).
говил [нэр үг]
юманд говил гаргах дугараг иртэй багаж, ховил.
говилдогч [нэр үг]
юманд говил гаргадаг хүн.
говь [нэр үг]
ургамал тачир сийрэг, ой мод ба урсгал ус маш ховор, элс хайрган хөрстэй, тарвага нутагшдаггүй, хээр тал газар говь газар (говь нутаг), говь тал (хээр тал), элсэн говь (элсэн цөл), говь цөл (хоршоо үг) (ургамал тачир сийрэг, усгүй шахам хээр тал газар ба байнгын хуурай амьсгалтай байгалийн бүс), хангай говь (хоршоо үг) (уул, ус жигдэрсэн газар болон тал хээр бүхий элс зонхилох газар), говьд хүн болсноос хангайд бух бол (цэцэн үг) (говьд амьдрахад нөр их хөдөлмөр шаардах тул түүнээс халширсан залхуу хүний үг), говийн ганга (ургамал судлал) (говийн бүсэд ургадаг нэг зүйл эмт ургамал), говийн шар (ургамал судлал) (хужирлаг хөрстэй газар, мөн нуур бүрдийн эрэг хавиар ургадаг нэгэн зүйл бударгана), говийн гүрвэл (амьтан судлал) (зүс нь элсний өнгөтэй адил нэг зүйл могой гүрвэл), говийн зулман хуруут (амьтан судлал) (улаан номд бичигдсэн маш ховор гүрвэл), говийн шар (амьтан судлал) (говьд байдаг цайвар шар өнгөтэй нэг зүйл аалз).
говьчууд [нэр үг]
говийнхон, говьд амьдардаг хүмүүс.
гогодоо [нэр үг]
муурын хэвтэр.
гогоог [нэр үг]
гогоог гогоог (аялга үг) (тахиа, гургуулын дуугарах дуу).
гогцоо [нэр үг]
эд барааны тогтсон хэмжээгээр хийсэн бүхэл бүтэн хэсэг гогцоо дурдан (боодол дурдан), гогцоо торго (боодол торго), гогцоо утас (бөөрөнхий утас) юмны барьж өлгөж болох сэнж буюу битүү сурвалж гогцоо гаргах (сэнж гаргах), гогцоо хийх (сэнж хийх), бүрх малгайн гогцоо (малгайн сагалдарга) үг өгүүлбэр болон үйл явдлын зангилаа, чухал газар асуудлын гогцоог олох (асуудлын гол зангилааг олох), хэргийн гогцоо (хэргийн битүү сурвалж).
гогцоовч [нэр үг]
бөс даавуу, эсгий, утас зэргийг ороож эвхэх багаж.
гогцоорол [нэр үг]
утас зэрэг зүйл гогцоорох үйлийн нэр утасны гогцоорол (утас гогцоорох нь, орооцолдох нь).
год [нэр үг]
год год (аялга үг) (нялх хүүхдийг өхөөрдөн баясгахад хэлэх аялга).
годгой [нэр үг]
хонины сүүлний нарийн үзүүр, годон.
годил [нэр үг]
харвуулын сумны үүсгэр зэвийн завсарт хийх бяцхан булцуу сумны годил (сумны булцуу), годил сүүлт (бөөн сүүлтэй морь), годил өвс (ургамал судлал) (голын хөвөө, намаг, усан дотор ургадаг олон наст өвс).
годил [нэр үг]
жин, дэнс зэргийн тэнгийн мод жин, дэнсийн туухай дэнсний годил (дэнсний туухай), жингийн годил (жингийн туухай).
годил [нэр үг]
годил шуудай (нарийхан жижиг шуудай).
годой [нэр үг]
годой мах (хүзүүний мах).
годон [нэр үг]
гэдэн годон (хоршоо үг) (тогтворгүй, аальгүй), гэдэн годон хийх (аальгүйтэх).
годон [нэр үг]
хонины сүүлний нарийн үзүүр, годгой годон сүүл (годгой) морь малын сүүлний хялгас оготор, шингэн шодон годон бор морь (шодон сүүлтэй бор морь) (шилжсэн утга) годгор годон гэзэгтэй (годгор гэзэгтэй), годон шодон (хоршоо үг) (юмны богино болоод шингэн сийрэг байдал). годон (нэр үг)(мал эмнэлгийн нэр томьёо) ямаанд тусдаг өвчин, годрон.
годрон [нэр үг]
(мал эмнэлгийн нэр томьёо) ямаанд тохиолдох халдварт өвчин, энэ өвчнөөр өвдөөд эдгэрсэн ямаанд мөнхүү өвчин дахин үл тусна годрон тусах (годронтох) хараал. ямааг хараах (х.а.а). годронтох (үйл үг)(мал эмнэлгийн нэр томьёо) ямаанд годрон өвчин тусах.
гоё [нэр үг]
гоё өвчин (анагаах ухаан) (бие махбодын бодосын солилцоо дутагдаж, нуруу хүзүү зэрэг эрхтэн хөших өвчин).