Нэр үг
бэдрээ хуучир. [нэр үг]
шүүхэд зарга бэлтгэн мэдүүлэх тушаалтай хүн.
бэдэр [нэр үг]
архи агуулах сав.
бэжрүү [нэр үг]
бижрүү.
бэжээ [нэр үг]
чичрэн салганах өвчин.
бэйл хуучир. [нэр үг]
манжийн үеийн хэтэрхий дөрвөн зэрэгтний хэргэмийн гутгаар зэрэг төрийн бэйл хуучир. (манжийн үеийн хэтэрхий дөрвөн зэрэгтний хэргэмийн гутгаар зэрэг).
бэйс хуучир. [нэр үг]
манжийн үеийн хэтэрхий дөрвөн зэрэгтний хэргэмийн дөтгөөр зэрэг.
бэл [нэр үг]
хөрөнгө, эд мөнгө бэл чинээ (өмч хөрөнгө), гарын бэл (бэлэн мөнгө), бэл алдах (бэл бэнчингүй болох), бэл бэн (хоршоо үг) (бэл бэнчин), бэл бэнчин (хоршоо үг) (бэл хөрөнгө), бэл алдсан хятад шиг (зүйр үг) (ихээр уруу царайлан санаашрах).
бэл [нэр үг]
уулын хажуугийн шувтрах налуу газар бэл газар (налуу газар), уулын бэл (уулын хажуу).
бэл [нэр үг]
хэт хутга зэргийн юмыг зүүх оосрын чимэг мөнгөн бэл (хэт хутга зүүх оосрын мөнгөн чимэг).
бэл хуучир. [нэр үг]
эхнэр хүний бэлхүүснээсээ зүүх тоонолжин хэрээст гархилаг хээ угалз бэл тамга (тоонолжин хэрээст тамга), бэл угалз (тоонолжин хэрээст гархилаг угалз).
бэлбэнцэг [нэр үг]
адууны тагалцгийн салааны хооорондох нарийн хэсэг.
бэлбэрхий [нэр үг]
битүү туурайтны туурайн салааны хоорондох нарийн хэсэг, алив малын туурайн дээд, саглаганы дээд яс бэрэвхий бэлбэрхий гэмтэх.
бэлбэс [нэр үг]
бэлбэс бэлбэс (бэлбэгэр юмны байнгх хөдлөх байдал) бэлбэс хийх (бэлбэгэр юм байн байн хөдлөх).
бэлгэ [нэр үг]
(нэр үг) мэргэ, төлгө.
бэлгэ [нэр үг]
шинж, тэмдэг, совин ёр, илбэ бэлгэ ёр (хоршоо үг) (шинж тэмдэг), бэлгэ тэмдэг (хоршоо үг) (а.шинж тэмдэг, ёр тэмдэг б.дөчин нэгэн оронтой тооны нэр), бэлгэ шинж (хоршоо үг) (тэмдэг, чанар байдал), зөн бэлгэ (хоршоо үг) (оюун ухаанаас гадуур сэрэгдэн төсөөлөгдөх зүйл) өлзий ерөөл амны бэлгэ (ерөөл), бэлгэ муутай (муу ёрын), бэлгэ сайтай (сайны ерөөлтэй), бэлгэ зохиох (ерөөл зохиох),
бэлгэ [нэр үг]
бэлгэ тэмдэг (тооны нэр) (дөчин нэгэн оронтой тооны нэр), их бэлгэ тэмдэг (дөчин хоёр оронтой тооны нэр).
бэлгэ [нэр үг]
хүн, амьтны им эрхтэн бэлгэ эрхтэн (хүн, амьтны хүйс ялгах эрхтэн), бэлгийн замын өвчин (бэлгийн замаар дамжих халдварт өвчин), эм бэлгэ (эм хүн, амьтны им эрхтэн), эр бэлгэ (эр хүн, амьтны им эрхтэн) хуучир. харуул манаа зэрэгт хэрэглэдэг тэмдэг шошго.
бэлгэвч [нэр үг]
дох, бэлгийн замын халдварт өвчин, жирэмслэлтээс хамгаалах нимгэн хальсан олгой бэлгэвч хэрэглэх (хурьцлын үед хальсан уут хэрэглэх).
бэлгэдэгч [нэр үг]
төлгөч, зөнч, мэргэч.
бэлгэдэл [нэр үг]
бэлгэдэх үйлийн нэр сайн сайхан, бэлгэшээл баяр найртайгаар дурсан тэмдэглэх нь.