Нэр үг
бусниулагч [нэр үг]
үймүүлэгч, сүйтгэгч, сарниулагч, бүрэлгэгч, хутгагч бусниулагч этгээд (үймүүлэгч этгээд).
бусраач [нэр үг]
урваач, шарваач, үрээч, гөрлөөч.
бусраг [нэр үг]
нүүрэнд гардаг тослог бөөм батга бусрагтай нүүр (батгатай нүүр).
бусчлал [нэр үг]
бусчлах үйлийн (нэр үг)
бутан [нэр үг]
амсар нь бага, цээл нь бүдүүн томоохон шавар ваар сав айргийн бутан (айргийн ваар), архины бутан (архины ваар).
бутангууд [нэр үг]
буриад, дөрвөдийн нэгэн овгийн (нэр үг)
бутас [нэр үг]
багсарч ургасан сөөг бутас ногоорох (сөөг ногоорох), бутас ургах (сөөг багсарч ургах).
бутач [нэр үг]
хууль ёсны эцэггүй хүн бутач хүүхэд (хууль ёсны эцэггүй хүүхэд, эцэг нь тодорхойгүй хүүхэд).
бутлагч [нэр үг]
бутлах үйлийг хийгч чулуу бутлагч (чулуу бутлах ажил хийгч).
бутлуур [нэр үг]
юмыг бутлах хэмхлэх багаж хэрэгслийн (нэр үг)
бутрал [нэр үг]
бутрах үйлийн нэр сарнил бутрал болох (сарних), бутрал үүсэх (хэсэг хэсэг болох, бутрах), сарнил бутрал (хоршоо үг) (тархаж бутрах байдал).
буу [нэр үг]
буу загас (амьтан судлал) (халим загас).
буу [нэр үг]
уртын хэмжээ, таван фунттэй тэнцэх хэмжээ.
буу [нэр үг]
шооны нүхийг таалцан мөрийцөн наадах тоглоом онх буу дарах (шооны нүх таалцах), буу тавих (мөрийцөх), буу тоглох (мөрийцөн тоглох).
буу [нэр үг]
гол төмөр доторх бянтаар суманд эрч оруулж харвах галт зэвсгийн ерөнхий нэр ангийн буу (ан гөрөө хийхэд хэрэглэдэг галт зэвсэг), гар буу (ойр тусах авсаар жижиг буу), буу алдах (осолдож буу буудах), буу тавих (хий буудах), цаасан буу тавих (а.пуужин буудах, ёслолын буудлага хийх б.(шилжсэн утга) худлаа ярих), бууны ам (бууны гол төмрийн ам), бууны бөгс (хоёр амнаас хойших хэсэг, замгийн хойд тал), бууны бянт (гол төмрийн доторх эрчилсэн зураа), бууны замаг (бялт цохих цохилуур бүхий төмөр), бууны овоо (хараа тохируулах шонтон), бууны сүмбэ (гол төмрийг нударч цэвэрлэх хэрэгсэл), бууны хараа (сумны он тусахыг тодруулагч), бууны хүхээ (сум агуулах хэсэг),
буудагч [нэр үг]
буудахдаа чадамгай хүн буудагч болох (бууч болох), (мэргэн үг) буудагч (буудахдаа чадамгай хүн).
буудай [нэр үг]
ээдий буудай (хоршоо үг) (элий балай, бүрэг бараг).
буудал [нэр үг]
буудах үйл явц.
буудал [нэр үг]
явуулын хүний буух, амрах, хоноглох, байрлах газар дэн буудал (зам зуур хоноглох газар), зочид буудал (зочин буух, хоноглох газар) өртөө зогсоол галт тэрэгний буудал (галт тэрэг ирэх, явах өртөө), нисэх буудал (онгоц хөөрөх буух болон зорчигчдод үйлчлэх иж бүрэн үйлчилгээний газар), өртөө буудал (хоршоо үг) (замын дагуу байгуулсан зогсоол газар), буудал нүүдэл (хоршоо үг) (бууц нүүдэл) бууц, буурь хуаран, хүрээ буудал хүрээхүрээ буудал (хоршоо үг) (хүрээ хуаран).
буудалдаан [нэр үг]
харилцан бие биеэ буудах үйлийн нэр буудалдаан болох (буудалцаан болох, алалцаан болох).