Нэр үг
аараг [нэр үг]
жалга судаг, баржин сархиаг ихтэй газар аараг ихтэй (жалга судаг ихтэй), хар аараг (баржин сархиаг ихтэй газрын нэр).
аарах [нэр үг]
аарах гаарах (хоршоо үг) (а.дэндэх, хэтрэх б.(шилжсэн утга) дэмий түйвээх, хэрэлдэн шуугих).
аариг [нэр үг]
хуйхны атираа.
аарим [нэр үг]
аарим заарим (хоршоо үг) (юмны хагарч бутарсан, үйрч яйрсан байдал).
аармаг [нэр үг]
хальстай нь талхалсан сагагийн гурил.
ааруул [нэр үг]
аарцыг зүсэж, базах зэргээр жижиглэж, хэв оруулан хатаасан цагаан идээний төрөл ааруул дэлгэх (ааруулыг дэлгэц дээр өрж, наранд тавих), ааруул ээзгий (хоршоо үг) (шүүж хатаасан цагаан идээ), ааруул хурууд (хоршоо үг) (хэсэглэж, зүсэж, хэв оруулж хатаасан том жижиг бүхий л төрлийн ааруул).
аархал [нэр үг]
аархах үйлийн нэр, ааг омог.
аарц [нэр үг]
тараг, айраг зэргийг буцалган ээдүүлж, шар сүүг нь шүүсэн цагаа аарц буцалгах (цагаа буцалгах), аарцан бололт (үр тариа, таримал ургамлын үр дутуу боловсорч чийг ихтэй байгаа үе), аарц болох (тамир тэнхээ барагдах).
аарцаг [нэр үг]
хүн, амьтны хоёр сүүж, ууц ястай нийлж үүсгэсэн битүү ясан цагариг аарцаг яс (сүүж, ууцтай нийлж үүсгэсэн зангилаа яс), аранзлыг унавч аарцагт наалдахгүй, амттанг идэвч араанд шингэхгүй (зүйр үг) (аливаа сайхан юм мөнх биш) (шилжсэн утга) өрөлбө, хайч зэрэг багажны бариулын уулзвар хэсэг өрөлбийн аарцаг (өрөлбийн уг).
аасгалдай [нэр үг]
эхээс дөнгөж төрөөд үс нь хатаагүй нойтон унага.
аахар [нэр үг]
аахар шаахар (хоршоо үг) (ойр зуурын, жижиг сажиг), аахар шаахар бараа (жижиг сажиг бараа).
аахилаачин [нэр үг]
аахилдаг зантай хүн (шилжсэн утга) дэврүүлэн хөөргөх зантай хүн (шилжсэн утга) дэгслэн давуулж хэлдэг хүн.
аахь [нэр үг]
аахь уухьуухь аахь (хоршоо үг) (а.аахилан уухилан түргэн түргэн амьсгалах б.сандран бачимдах), аахь уухь болох (сандран бачимдах).
ааш [нэр үг]
хүний зан авир, ааль ааш муутай (муу зантай), цэвэр ичимтгий ааш (эелдэг даруу зан),
аашлуур [нэр үг]
өрөм, тос, тараг зэргийг нухаж, үр тарианы хомхруусыг үйрүүлж салгах зэвсэг, нухуур.
абжаа [нэр үг]
онгон оршуулдаг удг(ангийн нэр томьёо)
ав [нэр үг]
ан амьтныг олуул нийлж агнах үйлийн нэр ав дарах (ав хоморгын хүрээг дотогш хумин дайрах), ав зарлах (зүг зүгээс авын гал гарч, авын хөл хөдлөхөд харилцан авын дохио өгөх), ав тавих (а.ав хийх, ав эхлэх авын отгоос нэг нэгээр хоёр тийш илгээх б.авын хавх тавих в.(шилжсэн утга) гараг өвчин тусах), ав тарах (хоёр тийшээ ан ав хийж одох ав хийж дуусаад буцах), ав хийх (ан агнах), ав хоморго (овог хүрээ, нийтээрээ ан агнадаг арга), ав хураах (ан ав төгсч, гэр орны зүг одох), авын нохой (авд сургасан анч нохой), зээгт ав (дугуй байдлаар анг тойрон хашиж гөрөөлөх арга), чонын ав (чоно агнах ав).
ав [нэр үг]
ав сав (хоршоо үг) (а.бага сага, аар саар б.хөнгөн хуумгай, тогтворгүй в.алдаг оног, хааяа г.ажил төрлийг түргэн шаламгай хийх нь), ав сав зантай (тогтворгүй, амархан хувирах зантай, гэнэт догшрох зантай).
аваа [нэр үг]
аваа өгөө (хоршоо үг) (а.өгч авах ёстой зүйл б.өр авлагаа дуусгах тохироо в.(шилжсэн утга) харилцан адил тэнцүү байдал), аваа өгөө дуусах (өр авлагагүй болох).
аваар [нэр үг]
осол, эндэл, аюул.