Биологи
аалз хэлбэртэн [биологи]
(үет хөлтний хүрээний аалз хэлбэртний ангид багтах олон төрөл зүйл амьтан) бээрсэн аалз шиг (аливаа үйл бүтээхдээ маш удаан болхи), аалз шиг арваганаж, хорхой шиг хотолзох (зүйр үг) (а.аальгүйтэх б.уурлан үрчилзэх).
вегататив [биологи]
ургал ургацын вегататив үржил (үндэс, иш, навч болон дүрс хувирсан эрхтнээс шинэ ургамал үүсэж олширсон нь), вегататив эрхтэн (ургал эрхтэн).
даавар [биологи]
бие махбодын дотоод шүүрлийн булчирхайн гаргадаг биологийн идэвхэт бодос бамбай булчирхайн даавар (бамбай булчирхайнаас ялгарах уураглаг бодос), бэлгийн даавар (бэлгэ эрхтнээс ялгаруулж байдаг амьд биеийн өсөлт, бойжил, үржил, бодсын солилцоог зохицуулахад оролцдог биологийн идэвхэт бодос), даавар эмчилгээ (анагаах ухаан) (амьд биеийн дааврын хэмжээг зүй зохистой төвшинд тогтоох эмчилгээ), даавраар оношлох анагаах (бие махбодод ялгарч буй дааврын хэмжээгээр амьд биеийн өсөлт хөгжил, бойжил зэргийг тодорхойлох), дааврын бэлдмэл (анагаах ухаан) (бие махбодод дутагдсан дааврыг сэргээх, нөхөх үйлчилгээтэй эм бэлдмэл), дааврын үргүйдэл (анагаах ухаан) (даавар багадсанаас үргүйдэлд нөлөөлөх эмгэг).
долон [биологи]
ургамлын гэрэл нийлгийн (фотосинтез) бүтээгдэхүүнийг очих газарт нь хүргэх, нөөцлөн хадгалах зэрэг үйлчилгээтэй, хоёрдогч гаралтай цогцолбор эд зодог долонгийн гуурс (дээд ургамлын навчинд үүсч бүрдсэн чихэр зэрэг шим бодсыг үндсэнд дамжуулдаг эд), долонгийн ширхэг (ургамлын ишин дэх зодогт долонгоос үүсдэг модошмол урт хөндий эсүүд, бат бэх чанартай учраас ээрмэлийн үйлдвэрт хэрэглэнэ).
протоплазм [биологи]
ургамал, амьтны бие махбодын эдийн үндсэн эс.
ургал [биологи]
өсөлт ургал бие (цэцэг үрт ургамлын жимснээс бусад эрхтэн), ургал үе (а.ургамлын өсч биежих жилийн тодорхой үе б.ургамлын өсөлтийн мөчлөг бүрэн дуусахад шаардагдах хугацаа), ургал үржил (эх махбодоос нахиалах хуваагдах, үндэслэг найлзуур, сонгинолог иш, навч, булцуу зэргээс шинэ махбод буй болох), ургал эрхтэн (ургамлын бие эрхтэн).
үрцэрт [биологи]
үрцэр бүхий үрцэрт бие (үрээс үрцэр үүсэх хөгжлийн орчлын бэлгийн бус үржлийн шат), үрцэрт навч (үрцэрэвч буюу бэлгэ бус үржлийн эрхтэний хөгжих дүрс хувирсан навч) .
үрцэрэвч [биологи]
дотор нь үрцэр үүсэх ганц буюу олон эст үржлийн эрхтэн.
эс [биологи]
аливаа амьд бие махбодын бүтцийн хамгийн бага, үндсэн нэгж ганц эст амьтан (зөвхөн ганц эстэй амьтан), эсийн эд (эсийн бөөм ба бүрхүүлийн завсар орших тунгалаг эд), эсийн бөөмэсийн цөм (эсийн голд орших бөөм уураг, бөөм хүчил), эсийн бүрхүүл (эсийн гадуур байдаг нимгэн бүрхүүл, эсийн хальс), эсийн хана (ургамлын эсийн гадуур байдаг зузаан хана мэт зүйл).